ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

Σήμερα λέω να πιάσουμε ένα βαρύ και συνάμα λεπτό θέμα!

Διαζύγιο και παιδιά! 

Πόσοι από μας βρέθηκαν, βρίσκονται ή θα βρεθούν σε αυτή την κατάσταση; Η απάντηση είναι δυστυχώς πολλοί! Και αρχίζουν τα ερωτήματα…. Τι κάνουμε; Πως το λέμε στα παιδιά…. Πως προχωράμε παρακάτω; … τι αντίκτυπο έχει το διαζύγιο στα παιδιά;….. πως τα μεγαλώνουμε τώρα χωριστά;

Απόψεις  παιδοψυχολόγου:

     1.     Δεν κατηγορούμε ποτέ τον άλλον γονιό!!! Είμαστε χώρια σαν ζευγάρι αλλά εξακολουθούμε να είμαστε γονείς! Εξακολουθούμε να είμαστε οικογένεια!

      2.     Συνεννοούμαστε, χωρίς νεύρα και φασαρίες για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών!

      3.     Εντρυφούμε στα παιδιά σεβασμό και αγάπη για τον άλλο γονέα!

      4.    Φροντίζουμε από κοινού τα παιδιά είτε για τις υλικές είτε για τις ψυχολογικές ανάγκες τους!

      5.   Όταν  ο άλλος γονέας έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις και δεν μπορεί να μείνει με τα παιδιά δείχνουμε κατανόηση και αναπληρώνουμε εμείς!

     6.  Όταν ο ένας γονιός λέει ΟΧΙ σε κάτι το υποστηρίζει και ο άλλος! Τα παιδιά για να είναι ήρεμα και ευτυχισμένα πρέπει να έχουν ΟΡΙΑ!!!

      7.   Δεν δωροδοκούμε τα παιδιά για να τα πάρουμε με το μέρος μας!

     8.  Δεν κρεμόμαστε πάνω από τα παιδιά! Πρέπει να συνεχίσουμε τις ζωές μας φυσιολογικά, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα!!!! ( η συμβουλή απευθύνεται κυρίως στις μητέρες)

     9.  Πρέπει να είμαστε δυνατοί και να μη λυγίζουμε μπροστά στα παιδιά! Όχι κλάματα και υστερίες!!! ( η συμβουλή απευθύνεται κυρίως στις μητέρες)

    10.  Δεν συστήνουμε στα παιδιά τους νέους συντρόφους μας αν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για αυτούς τους ανθρώπους!!!

Αυτές και πάρα πολλές άλλες είναι οι απόψεις και οι συμβουλές των παιδοψυχολόγων!!!

Εγώ , θα μιλήσω σαν μάνα ……

(1)Εντάξει, δεν θα κατηγορήσω τον πατέρα των παιδιών μου!!! Άλλωστε η ψυχική υγεία των παιδιών είναι πάνω από όλα!!! Τι γίνεται όμως όταν ο άλλος ρίχνει δηλητήριο στην ψυχή των παιδιών μου; Πώς να το πολεμήσω αυτό; Πώς να αποδείξω ότι είμαι δεν είμαι ελέφαντας και απλά είμαι μια μάνα που αγαπά και φροντίζει τα παιδιά της;  Δεν είμαι τέλεια! Κάνω λάθη…. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος!!!

(2)Αν μπορούσα, κύριε παιδοψυχολόγε, να συνεννοηθώ χωρίς νεύρα και φασαρίες με τον πατέρα των παιδιών μου γιατί να φτάσω άραγε στο διαζύγιο;

(3)Ναι! Έχεις δίκιο! Σεβασμός και αγάπη για τον πατέρα!!!! Τι γίνεται όμως όταν ο πατέρας ή μητέρα στρέφει τα παιδιά εναντίον σου; Όταν το πιτσιρίκι σου μπαίνει στην εφηβεία και σε στήνει στα τρία μέτρα και σε πυροβολεί; ΑΝΕΛΕΗΤΑ!!! Εντάξει! Δεν θα ρίξω το επίπεδο!!!

Και σου λένε με σοφό ύφος: « τα παιδιά είναι σαν τα σκυλιά και μαθαίνουν να δαγκώνουν στα μπράτσα των γονιών τους!!!» Και απαντάς εσύ: "και μέχρι πόσο θα αντέξω να με δαγκώνει το ίδιο μου το παιδί;;;"

(4) Έχουν τα παιδιά υλικές ανάγκες; Χρειάζονται χρήματα για να μεγαλώσουν;!!!Να μη μιλήσω για τις ανελέητες δικαστικές μάχες για τις διατροφές….. μέχρι χθες ήταν παιδιά και των δύο!!! Τώρα είναι μόνο της μάνας και αυτή έχει υποχρέωση να σφίξει το ζωνάρι μέχρι τελικής πτώσεως και να τα μεγαλώσει!!! Να μη μιλήσω για την υποστήριξη της πολιτείας στις μονογονεϊκές οικογένειες και το δικαστικό σύστημα της χώρας μας γιατί θα βαλαντώσουμε στο κλάμα!!!

Ψυχολογικές ανάγκες; Τι είναι αυτό;

Πως αντιμετωπίζεις τα ξεσπάσματα τους; Πως απαντάς στα ΓΙΑΤΙ  τους; Πώς να απαντήσεις στο « ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ»!!!

(5) Σιγά μην έχει η μάνα υποχρεώσεις!!! Να μάθει να μην τριγυρνάει από εδώ και από εκεί!!! Η θέση της είναι δίπλα στα παιδιά!!! ( μόνο στις υποχρεώσεις, αλλά δικαιώματα πουθενά!!!)

Και έρχονται οι γιορτές….. εκεί όλοι έχουν δικαιώματα…. Αλλά ο πατέρας τα περισσότερα γιατί του λείπουν τα παιδιά!!! Ε, λοιπόν, τα παιδιά δεν είναι μπιμπελό και δεν μεγαλώνουν μόνο με χρήμα και ξεσκόνισμα!!!! Όταν η μάνα τα πλένει, τα ταΐζει, τα σιδερώνει, τα ψωνίζει, τα διαβάζει…. Δεν έχει λοιπόν δικαίωμα να περάσει μαζί τους τα Χριστούγεννα!!! Είναι υποχρεωμένη να μάθει να κάνει μόνη της, γιορτές!!! Και εκεί αρχίζει η κατάρρευση… αρχίζεις και αναρωτιέσαι… τι έκανα; Είμαι στα τριάντα, στα  σαράντα…. Έκανα ένα, δύο … τρία παιδιά και πάλι είμαι ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!! Τι ΈΚΑΝΑ;

Και εδώ έρχεται και σου λέει ο μίστερ σοφός!!! Πρέπει να είσαι δυνατή!!! Να μην κρέμεσαι από τα παιδιά!! Να είσαι βράχος!!!! «Πως γίνεται;» απαντάς εσύ! Όταν τις υπόλοιπες μέρες δεν έχεις προσωπική ζωή γιατί έχεις υποχρεώσεις!!! Γιατί δεν επιτρέπεται να βάλεις άλλον στη ζωή σου!! Και άντε και τον έβαλες!!! Ποιος θα δεχθεί μια σχέση του σαββατοκύριακου στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν όχι μία στις δεκαπέντε όταν ο άλλος γονιός παίρνει τα παιδιά;

(6) Ναι! Τα παιδιά χρειάζονται όρια!!! Συμφωνούμε απόλυτα!!! Εγώ κάνω οικονομία ( άμα θέλω ας κάνω και αλλιώς), στερώ τα παιδιά μου από διάφορα…. Και πάνε σ/κ στον άλλον γονιό και γυρνάνε με τρεις σακούλες πράγματα!!! Αυτό πως το αντιμετωπίζεις; Πως απαντάς στο παιδί σου όταν σου λέει: « είσαι κακιά και τσιγκούνα! Δεν μου κάνεις κανένα χατίρι! Ο μπαμπάς μου τα παίρνει όλα!!!»  και απαντάς εσύ: « μα παιδί μου δεν φτάνουν τα χρήματα» και σου λέει πολύ απλά: « Θα πάω τότε να μείνω με τον μπαμπά!!!» Αυτό λοιπόν πως ακριβώς το αντιμετωπίζεις; Με ψυχραιμία, σου λένε!!! Και πως την κρατάς την ψυχραιμία σου με χάπια;

(8) Αυτό βέβαια είναι για γέλια!!! Συνεχίζεις τη ζωή σου!!! Δεν κρέμεσαι από τα παιδιά!!! Θα ήθελα πολύ να δω πως το πετυχαίνει κανείς αυτό!!!

Από τη μία, αν κάνεις σχέση και περνάς καλά, θα σου χρεώσουν τα παιδιά ότι τα παραμελείς και ζεις τον ερωτά σου….

Από την άλλη, αν δεν κάνεις τίποτα και ασχολείσαι μόνο με αυτά ή σε κατάθλιψη θα πέσεις ή θα κρεμαστείς πάνω τους!! Και τότε θα ακούσεις το γνωστό: « με πνίγεις!». Και κερατάς και δαρμένος!!!

Νομίζω ότι και στο 9 και στο 10 απάντησα ήδη!!!

Όλα καλά στη θεωρία! Στην πράξη όμως τι γίνεται; 

Δεν γεννηθήκαμε γονείς, γίναμε!!! 

Είμαι σίγουρη ότι ΟΛΟΙ θέλουμε το καλό τους αλλα πως το κάνουμε πραξη τελικά;