Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Αν…



Αν η ζωή μου ήταν αλλιώς…
Αν είχα διαλέξει τις σπουδές αντί το γάμο…
Αν είχα φύγει στο εξωτερικό….
Αν δεν είχα γνωρίσει τα λάθος άτομα….
Αν δεν είχα κάνει παιδιά….
Αν δεν είχα διαλέξει τη συγκεκριμένη δουλειά….
Αν ήμουν πιο νέα….
Αν είχα δικαίωμα για μια δεύτερη ευκαιρία….
Αν…. αν…. αν….
Αν άνοιγα το στόμα μου τότε…. Αν έκλεινα το στόμα μου τότε…. Κάποιες φορές…  καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς… λένε!

Πόσες φορές δεν κάνατε και εσείς αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας; Τα πάθη μας… τα λάθη μας… είναι τα κακομαθημένα παιδιά μας!!! Μας κυνηγούν παντού και ρωτάνε συνέχεια «γιατί»!

Αν είχα κάνει άλλες επιλογές στη ζωή μου…. θα ήμουν αλλιώς! Πως όμως; Σήμερα ξέρω ποια είμαι! Στο «αν» δεν υπάρχει κατεύθυνση! Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, και ναι… ίσως, αν βρισκόμουν, κάτω από τις ίδιες συνθήκες…. Να έκανα τα ίδια λάθη! Βέβαια… οι συνθήκες…. Έρχονται από μόνες τους; ή συμβάλλουμε και εμείς στη διαμόρφωσή τους; είμαστε θύματα μιας καλοστημένης σκευωρίας του σύμπαντος και της μοίρας; Ή μήπως…. Είμαστε εμείς οι θύτες! Ίσως κάποιες φορές… του ίδιου μας του εαυτού!

Αν είχα κάνει άλλες επιλογές τότε… στο μακρινό παρελθόν… τόσο μακρινό… που νομίζω πια ότι ανήκει σε μια άλλη ζωή… νοιώθω… ότι δεν ήμουν εγώ εκεί… κάποια άλλη ζούσε τότε…. Ή τα είδα όλα σε κάποια κινηματογραφική ταινία! Μπορεί να ήταν και κάποιος εφιάλτης… μια φορά… ξέρω πως αν δε ζούσα αυτή τη ζωή… δεν θα ήμουν εγώ!

Τι θέλω να πω;
Πως οι καταστάσεις, τα γεγονότα, τα λάθη, οι επιλογές… είναι αυτά που διαμορφώνουν το χαρακτήρα ενός ανθρώπου! Σε κάποιους… τα πράγματα έρχονται πιο εύκολα στη ζωή… ίσως γιατί δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις! Ίσως γιατί δεν έμαθαν πώς να διεκδικούν τα όνειρά τους! ίσως… γιατί έπαψαν να ενδιαφέρονται… τους κατάπιε η καθημερινότητα και ξέχασαν ποιοι είναι και τι ήθελαν κάποτε στη ζωή…

Τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου… τα έκανα… σκυμμένη σε ένα χωράφι, μαζεύοντας φύλλα καπνού! Δούλευα από εννιά ετών! Μας ξύπναγε η μητέρα μου στις τρεις… τέσσερις… τα ξημερώματα! Κουτουλούσαμε από τη νύστα… ανεβαίναμε στο τρακτέρ και πηγαίναμε να μπούμε στη σειρά μαζί με τα άλλα τρακτέρ του χωριού… στο μεροκάματο.....

Σε τι με βοήθησε αυτό;
Κυρίως στο να μάθω να ονειρεύομαι! Οι ώρες μοιάζουν ατέλειωτες μέσα στην πράσινη θάλασσα… ο ήλιος καίει… γιατί το καπνό μαζεύεται μέσα καλοκαιριού… ο ιδρώτας τρέχει… τα ρούχα κολλούν επάνω σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να μη σαλτάρεις… είναι να δουλεύεις εντελώς μηχανικά και… να ονειρεύεσαι! Εκεί ονειρεύτηκα πως ήθελα τη ζωή μου! έχω εκπληρώσει τα εννιά στα δέκα από τα τότε όνειρά μου! έμεινε ένα ακόμα! Μα…. Που θα πάει… θα έρθει και αυτό! Μου το χρωστάει η ζωή… το σύμπαν… ο Θεός… η μοίρα… το χρωστάω και εγώ στον ίδιο μου τον εαυτό! (όταν θα το εκπληρώσω… θα το μάθετε!)

Το δεύτερο θετικό που μου πρόσφερε η δουλειά στο χωράφι… είναι αυτό που λένε: «δεν τη φοβάμαι τη δουλειά! Εγώ παίρνω την πέτρα και τη στύβω!»  αυτό… μου δίνει αυτοπεποίθηση το χώρο της δουλειάς μου, γιατί ξέρω πως αν ποτέ τη χάσω…. Δεν θα πεθάνω.. ούτε θα τελειώσει ο κόσμος!!!

Δεν σπούδασα όταν έπρεπε… τότε στα 18 μου… μα… σπουδάζω τώρα και έχει διπλή αξία για μένα!

Έκανα μικρή παιδιά! Δεν χάρηκα αυτό που λένε νιάτα, ξεγνοιασιά… μπαράκια, ξενύχτια, φίλους, ακόμα και αυτό που λένε… «ξενοκοιμάμαι»!!
Αυτό… με έκανε πιο ώριμη… με διαφορετικό τρόπο σκέψης… δύσκολα συνεννοούμαι με ανθρώπους της ηλικίας μου! αντίθετα… οι φιλίες μου, οι γνωριμίες μου… πάντα στρέφονταν σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.

Έκανα λάθος επιλογή συζύγου… ούτε η πρώτη είμαι, ούτε δα και η τελευταία! Μα ακόμα και αυτή η πολύκροτη και μακρόχρονη συμβίωση με έναν άνθρωπο που το μόνο κοινό που είχα ήταν τα παιδιά μου… μου έμαθε πολλά!

Έμαθα πως μια σχέση για να επιβιώσει… θέλει συνεχή προσπάθεια! Είναι σαν τα λουλούδια… το αγαπημένο μου χόμπι! Άλλο ένα όνειρο που βγήκε από το μικρό σπίτι στο λιβάδι! Ένα τέτοιο σπίτι θα ήθελα να αποκτήσω κάποτε! Ένα μικρό σπίτι με έναν τεράστιο κήπο… γεμάτο λουλούδια! Κλείνει η παρένθεση!
Η σχέση, λοιπόν, είναι σαν ένα λουλούδι… θέλει το σκάλισμά του, το κλάδεμα, το πότισμα… πολύ αγάπη και πολλά μα πάρα πολλά λόγια! Ένα λουλούδι λένε… για να ανθίσει… πρέπει να του μιλάς! Έτσι… μέσα από την περιπέτειά μου… έμαθα να μιλάω… να μην τα μαζεύω μέσα μου… να διεκδικώ τα «θέλω» μου και…. Έμαθα να εκτιμώ αυτό που έχω! Κάτι που είναι το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων! Μαθαίνουν να εκτιμούν κάτι… κάποιον… μόλις τον χάσουν! Άλλο ένα…. Μάθημα ζωής!

Μέσα από τα παιδιά μου…. έμαθα τι θα πει υπευθυνότητα.. πώς να προσπαθείς μα και να καταφέρνεις με τρόπο… να μπεις στην ψυχή κάποιου και να καταλάβεις τι θέλει! Έμαθα τι σημαίνει η λέξη υπομονή μα… και επιμονή!

Όλες οι σφαλιάρες που έφαγα…. Μου δώσανε… τι περίεργο! Πείσμα! Επιμονή στο στόχο… και αρκετό εγωισμό! Ναι! Έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου και να τον βάλω σε πρώτη προτεραιότητα! Αυτό… ήταν ένα μάθημα που μου άφησαν τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισα! Αυτά με δίδαξαν πως κανείς δεν είναι πάνω από εμένα… και πως για να είναι καλά οι γύρω μου… θα πρέπει να είμαι πρώτα καλά εγώ! Εγωισμός; Όχι! Η πικρή, αν θέλετε, αλήθεια!!!

Η δουλειά μου… το άγχος και η πίεση στον τομέα που εργάζομαι… μου έμαθαν αυτό που λένε… ψυχραιμία…. Ελιγμός… διπλωματία… αυτό που λένε: «βουτάω τη γλώσσα στο μυαλό μου, πριν μιλήσω»…. Διαχείριση κρίσεων… επίλυση προβλημάτων… το μυαλό σε διαρκή υπερδιέγερση! Εκεί μέσα… έκανα το μεγαλύτερο σχολείο… τις καλύτερες σπουδές!

Έφτασα εδώ που έφτασα… είμαι αυτή που είμαι… γιατί έζησα τη ζωή που έζησα! Αν δεν είχαν γίνει έτσι τα πράγματα… δεν θα ήμουν εγώ… και ίσως να μην ήμουνα εδώ… να μοιράζομαι αυτή τη στιγμή… τις σκέψεις μου μαζί σας!

Γυρνώντας πίσω το άλμπουμ τη ζωής μου… είμαι περήφανη για μένα! Δεν ντρέπομαι για τίποτα… δεν έβλαψα κανέναν! Τουλάχιστον όχι ηθελημένα! Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι προκαλούν οι πράξεις σου στους άλλους!
Αγαπώ τον εαυτό μου… γιατί κατάφερε μέσα από πολλές περιπέτειες να συνεχίσει το δρόμο για την Ιθάκη! Γιατί οι στενοχώριες δεν με κράτησαν πίσω! Γιατί δεν με κοίμισαν οι Λαιστρυγόνες! Μπορεί να λύγιζα, να έπεφτα… μα πάντα σηκωνόμουν! με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα! Με μεγαλύτερο ζήλο!

Είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου! μου έδωσε πολλά μαθήματα… μου έμαθε πώς να πατώ γερά στα πόδια μου, χωρίς να ψάχνω δεκανίκια! Μου έμαθε πώς να ξεχωρίζω τους ανθρώπους… ποιους να εμπιστεύομαι και ποιους όχι! Μου έμαθε πως: « τα πάντα κόποις κτώνται»…. Τίποτε δε σου χαρίζεται σε αυτή τη ζωή! Για όλα πρέπει να παλέψεις! Και εγώ έμαθα μέσα στα λιοντάρια… να παλεύω! Μου έμαθαν… άθελά τους… την τέχνη τους! πάντα στα ίσια όμως… ποτέ πισώπλατα!

Η ζωή έπλασε το χαρακτήρα μου… έγινα αυτό που είμαι! Και …. Στην τελική… σε όποιον αρέσω… για τους άλλους… υπάρχουν άνθρωποι για όλα τα γούστα!

Τέλος… η ζωή μου έμαθε να αγαπώ! Μα και να το δείχνω! μου έδειξε πως… αν κάτι το θέλεις πάρα πολύ… αν κάτι το αγαπάς πολύ….. δεν χωρούν συμβιβασμοί, εγωισμοί… φόβοι… ανασφάλειες… έμαθα να αγαπώ άνευ όρων! Γιατί…. Ο βρεγμένος… δεν τη φοβάται τη βροχή!

Αν…. καταφέρεις να δεις και συ… τι σου πρόσφερε η ζωή μέχρι σήμερα… είμαι σίγουρη πως δεν θα θελήσεις να αλλάξεις τίποτα! Όλα… μα όλα! Είχαν και έχουν κάποιο νόημα για σένα!

Μάθε να εκτιμάς αυτό που έχεις… μάθε να ζεις το σήμερα… σαν να είναι η τελευταία μέρα του κόσμου!  

Ελπίδα για ένα καλύτερο σήμερα…. Γιατί απλά… δεν ξέρω αν θα υπάρξει το αύριο… και γιατί δεν έχω μάθει να περιμένω!


Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Η ομορφιά της ζωής



Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ της ζωής… ξεχύθηκαν θύμησες και όμορφες στιγμές…. Ξεχείλισα από μια γλυκιά νοσταλγία… ένα μικρό παράπονο; Γιατί οι όμορφες στιγμές να κρατάνε τόσο λίγο; Ίσως γιατί αυτό το τόσο λίγο τις κάνει να είναι ανεκτίμητες! Ίσως γιατί… αν τις είχαμε κάθε μέρα, δεν θα τις εκτιμούσαμε!

Κάθε άνθρωπος, από τη φύση του, ψάχνει αυτό που δεν έχει! Άλλος το μισό του πορτοκάλι, άλλος ένα παιδί, καριέρα, λεφτά, κοινωνική καταξίωση…. Προσωπικά…. Εκτός από τις πιο ανθρώπινες στιγμές μου, όλα τα άλλα τα νιώθω τόσο ανούσια… τόσο ποταπά…

Τι να σας πρωτοδιηγηθώ σήμερα…. Βλέποντας νοητά το άλμπουμ της ζωής μου… ανακαλύπτω πόσο πλούσια… πόσο τυχερή… πόσο ευλογημένη είμαι τελικά…..

Τρεις και κάτι…. Ξημερώματα…. Μετά από μια ανελέητη μάχη με τη φύση… μια νέα ζωή ξεκινά…. Ένα κλάμα ακούγεται και ένα όμορφο, ολόλευκο προσωπάκι με κάτι τεράστια μάτια που με κοιτούν με απορία!!! Με την ίδια απορία το κοιτώ και εγώ… «γεια σου μικρή μου χιονάτη» ήταν η πρώτη μου κουβέντα απέναντι στην κόρη μου….

Σήμερα… δεν ξέρω για ποιο λόγο… μα θυμάμαι μόνο όμορφες στιγμές… στα τριάντα και κάτι… η χαρά από το πρώτο πτυχίο! Μικρής αξίας μεν…. Αλλά κατακτημένο με τόσο κόπο! Και όταν ο στόχος επιτυγχάνεται δύσκολα, έχει μεγάλη αξία και σε γεμίζει με βαθιά ικανοποίηση!!!

Τριάντα δυο ετών και κάτι… μια άλλη όμορφη στιγμή που θυμήθηκα τώρα… αποφάσισα να σπουδάσω… πήρα γλυκά και πήγα στο σπίτι των γονιών μου… ο πατέρας μου με ρωτά… « κόρη μου, γιορτάζουμε τίποτα»…. Ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου… « ναι, μπαμπά! Γιορτάζουμε την είσοδό μου στο πανεπιστήμιο και την αρχή του αγώνα μου να πάρω το πτυχίο που κάποτε άφησα στην άκρη…» σιγή…. Ειλικρινά δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα που ζωγραφίζονταν διαδοχικά στα πρόσωπα των γονιών μου… έκπληξη… απορία… μετά χαρά… και τέλος θαυμασμός!! Σηκώθηκαν και οι δυο… με αγκάλιασαν και μου ευχήθηκαν καλό αγώνα! Η μαμά… « είμαι τόσο περήφανη για σένα!», ο μπαμπάς… « είσαι τόσο πεισματάρα, που ότι βάλεις στο νου σου θα το καταφέρεις!!! Είμαι ήσυχος, ξέρω ότι πατάς γερά στα πόδια σου!! Καλή επιτυχία!»….. δάκρυα χαράς με πλημμύρισαν… εκεί που νόμιζα ότι θα άκουγα γκρίνια… πήρα αγκαλιές και χάδια! Πόσο τυχερή είμαι που έχω δυο γονείς, σαν εσάς! Πόση υποστήριξη πήρα, πόση αγάπη;

Δέκα και κάτι.. πρωί Κυριακής….. άλλος ένας ανελέητος αγώνας…. Και ξαφνικά ήνηκεν η ώρα! Εμφανίστηκε στη ζωή μου, ο μελαχρινός άγγελός μου! κόπηκε ο ομφάλιος λώρος και ο γιατρός μου τον πέταξε σαν ψάρι στην αγκαλιά μου! ο μικρός, γραπώθηκε από την τιράντα της νυχτικιάς μου τρομαγμένος από την ξαφνική αλλαγή που βίωνε…. Δεν περιγράφεται με λόγια η ευτυχία… δεν περιγράφεται με λόγια η συγκίνηση! Όσες φορές και αν το ζήσει κανείς… κάθε φορά θα είναι μοναδική! Είμαι ευλογημένη… απέκτησα δύο παιδιά!!!

2009 το πρώτο ταξίδι μου στο εξωτερικό…. Ιταλία!
Βόλτα στη Fontana di Trevi, σε ένα από τα ομορφότερα σιντριβάνια του κόσμου… ένα ζευγάρι περπατά ανάμεσα στους τουρίστες, μιλούν, γελούν, φωτογραφίζουν… κάποια στιγμή σταματούν και ανάβουν ένα τσιγάρο… κοιτιούνται στα μάτια και…. Ένα περιστέρι κουτσουλάει στο πέτο του άντρα!!!! Άρχισαν να γελούν τόσο δυνατά… που δάκρυα γέμισαν τα μάτια τους! σημάδι από το Θεό;… ε! δεν το έψαξα παραπάνω… πόση χαρά, πόση ευτυχία μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος στην πιο απλή στιγμή! Αρκεί, βέβαια, να ξέρει να τη ζήσει!

Ταξίδια…. Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου έγινε πραγματικότητα! Κάθε χρόνο μια διαφορετική χώρα, ένας καινούργιος προορισμός! Εσύ, πάντα πλάι μου, να προλάβεις να ικανοποιήσεις την κάθε επιθυμία μου, πριν καν αυτή εκδηλωθεί. Αμέτρητες οι όμορφες στιγμές που έζησα σε αυτά τα ονειρεμένα ταξίδια… πάντα έχοντας την καλύτερη παρέα… έχοντας ένα χέρι να με κρατά! Να με προστατεύει, να με ξεκουράζει!

Στα τριάντα τέσσερα μου χρόνια… ένας ακόμα αγώνα στέφθηκε από επιτυχία!
3 Σεπτεμβρίου 2010! Το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα στο σπίτι μου! απέκτησα τη δική μου φωλιά, το δικό μου « κάστρο» όπως συνηθίζω να λέω! Για όσους δεν έζησαν τη δική μου ζωή… δεν μπορούν να νιώσουν τι σήμαινε για μένα εκείνη η νύχτα! Το σπίτι μου! ήταν ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μου έκανε η ζωή, η μοίρα, ο Θεός!!!  Τρία χρόνια και κάτι μετά… νιώθω πως μόνο εδώ μέσα έζησα… πριν, απλά δεν υπήρχα!!!

Βράδυ Σαββάτου… γύρω από ένα τραπέζι παίζουμε σκράμπλ! Και εγώ πιάνω τον εαυτό μου να χαίρεται σαν παιδί! Όμορφες οικογενειακές στιγμές! Στιγμές ανεκτίμητες! Ποτέ ξανά δεν είχα νιώσει έτσι! Γεμάτη, ήρεμη…. Ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα!

Πριν λίγο… μια όμορφη, γεμάτη αγκαλιά…. « είσαι η πιο όμορφη, η πιο γλυκιά, η καλύτερη μαμά του κόσμου» !!! πόσο τυχερή είμαι, γιε μου, που σε έχω στη ζωή μου!

Πριν λίγες μέρες…. « να είσαι πάντα ο εαυτός σου, αξίζεις περισσότερα από όσο νομίζεις!» πόσο ευλογημένη είμαι που σε γνώρισα! Πόσο ευγνωμοσύνη νιώθω που υπάρχεις, άγγελέ μου!!

Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή… χρήματα; Δεν φέρνουν την ευτυχία! Καριέρα; Το μόνο που σου δίνει, είναι περισσότερο άγχος! Κάτι που λιγοστεύει τη ζωή και σε κάνει να χάνεις το νόημά της!!

Τι άλλο να σου ζητήσω ζωή;

Με κοιτάς και με γεμίζεις ηρεμία! Με κοιτάς και με γεμίζεις δύναμη!
Πρώτη φορά στη ζωή μου, τολμώ να πω πως, είμαι ευτυχισμένη!!!

Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεστε εσείς την ευτυχία….
Τι θέλει ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;
Έναν καναπέ, μια γλυκιά μουσική… έναν καταπράσινο λόφο με πεύκα έξω από το παράθυρο… και φυσικά… μια τεράστια αγκαλιά! Αμέτρητα χάδια… γιατί μόνος… ούτε στον παράδεισο!!! 


Έτσι…. Για να μάθουμε να εκτιμάμε αυτά που έχουμε…. Να βλέπουμε τα θετικά σημεία… να ονειρευόμαστε όμορφα πράγματα, και…. Μέσα από τα όνειρά μας, να ελκύουμε μόνο όμορφες στιγμές! Στιγμές που μας χαλαρώνουν, μας ηρεμούν και μας γεμίζουν με δύναμη.

Όταν μάθεις να εκτιμάς αυτά που έχεις, όταν μάθεις να βλέπεις μόνο τα θετικά σημεία των ανθρώπων γύρω σου, μόνο τότε θα αντιληφθείς ποια είναι η πραγματική σημασία της ευτυχίας!!

Είναι η πρώτη φορά που τολμώ να πω…. «Είμαι ευτυχισμένη» και αυτό το χρωστάω σε πολλούς, αλλά κυρίως σε σας τους δυο, που ξέρετε πώς να με κάνετε να χαμογελώ! Που ξέρετε ότι είστε η ζωή μου!

Στο γιο μου και στον άγγελο που ήρθε εξ΄ουρανού και γέμισε τη ζωή μου φως!

Ταπεινά… ευχαριστώ!!!