Σεξουαλική παρενόχληση - κακοποίηση παιδιών.

Η σεξουαλική παρενόχληση ή ακόμα και η κακοποίηση παιδιών είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς. Το φαινόμενο αυτό, μπορούμε να το συναντήσουμε είτε στον οικογενειακό μας κύκλο, είτε στο σχολείο, είτε σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα των παιδιών μας. Συχνά ακούμε για περιπτώσεις δασκάλων που βιντεοσκοπούν παιδιά την ώρα που ντύνονται, ή ενηλίκων που στήνονται έξω από τα σχολεία και τις παιδικές χαρές και με δέλεαρ χρήματα, γλυκά ή δώρα προσπαθούν να προσελκύσουν τα θύματά τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες ορέξεις τους!!! Ένα ακόμα πονεμένο θέμα είναι η ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση! Είτε από γονείς, πατριούς, είτε από  άτομα από το κοντινό οικογενειακό περιβάλλον!

Το κυριότερο πλεονέκτημα που έχουν αυτοί οι επιτήδειοι είναι η παιδική αθωότητα!!! Η έλλειψη ενημέρωσης είναι το δεύτερο όπλο τους και το τρίτο και κυριότερο είναι ο εκφοβισμός!!!  Ακόμη, εντρυφούν στα παιδιά – θύματα το αίσθημα της ντροπής και της ενοχής…. Κάνοντάς  τα να νιώθουν υπεύθυνα τα ίδια για ότι συνέβη!! Αυτά τα πλεονεκτήματα – όπλα, λοιπόν, πρέπει εμείς να τα εξαφανίσουμε!!! Το κλειδί της επιτυχίας είναι για μια ακόμη φορά η επικοινωνία!!!

Η σωστή ενημέρωση για το σώμα μας! Ποια είναι τα σημεία που μπορούν να βρίσκονται σε κοινή θέα και ποια από αυτά είναι προσωπικά! Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού χρησιμοποιούμε και τις κατάλληλες λέξεις – εκφράσεις! Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση επίσης είναι ένα ακόμα όπλο στα χέρια μας, στον αγώνα προστασίας των παιδιών μας!!!

Όταν το παιδί γνωρίζει από μικρή ηλικία ( από αυτήν που αρχίζει να βρίσκεται για κάποιες ώρες μακριά από τους γονείς και το στενό οικογενειακό περιβάλλον) ποια σημεία του σώματός του είναι απόκρυφα, θα καταλάβει ότι πρέπει αυτά τα σημεία να τα προστατεύει από τους γύρω του! Έχουν ακουστεί περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης  σε παιδικούς σταθμούς από τα ίδια τα παιδιά! Σε φάση παιχνιδιού το ένα παιδάκι κατεβάζει το παντελόνι κάποιου άλλου! εκεί φαίνεται ότι δεν υπάρχει ενημέρωση των παιδιών για το σώμα τους! Γιατί αν μάθω να προστατεύω το σώμα μου, θα πρέπει να μάθω να σέβομαι και το σώμα του άλλου!

Το παιδί πρέπει να έχει την προσοχή μας όταν θέλει να μας μιλήσει! Και όταν μας μιλάει…. θα πρέπει να το βοηθήσουμε να αποβάλλει την ντροπή του! αυτό θα το επιτύχουμε μόνο όταν μιλάμε στο παιδί χωρίς ντροπή! Δεν μπορεί να απαιτούμε από τον άλλον να μην ντρέπεται όταν εμείς έχουμε κοκκινίσει από την κορυφή ως τα νύχια!! Μην ξεχνάμε ότι είμαστε πρότυπο για τα παιδιά μας και η τέχνη του διαλόγου μεταδίδεται από εμάς σε αυτά! Είμαστε υποχρεωμένοι να μάθουμε στα παιδιά μας να μην ντρέπονται για το σώμα τους… ίσως με το παράδειγμά μας!!!

Ο εκφοβισμός! Πως μπορούμε να πολεμήσουμε αυτό το όπλο; Με την επικοινωνία!!! Αν μάθουμε στα παιδιά μας ότι μπορούν να μοιράζονται τα πάντα μαζί μας…. Τα συναισθήματά τους, τους φόβους τους, τα θέλω τους…. Χωρίς να φοβούνται την επίπληξή μας έχουμε κερδίσει το μισό παιχνίδι!!! Το άλλο μισό είναι και πάλι το παράδειγμά μας!!! Δεν μπορούμε εμείς να έχουμε μυστικά από τα παιδιά μας, να μιλάμε με μισόλογα και να περιμένουμε από αυτά να είναι ανοιχτό βιβλίο!! Η εμπιστοσύνη δεν είναι κάτι που έρχεται θεόσταλτο! Είναι κάτι που κερδίζεται και καλλιεργείται!!! Έτσι, όταν το παιδί μας, μας εκμυστηρεύεται κάτι από την προσωπική του ζωή… όσο αστείο και παιδικό  αν είναι αυτό… επ΄ουδενί δεν το μοιραζόμαστε με τους φίλους μας!!! Όπως δεν θέλουμε να μας εκθέτει το παιδί, έτσι δεν θέλει και εκείνο!

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη σεξουαλική παρενόχληση ( ιδίως όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία) από ένστικτο! Και αυτό το ένστικτο είναι δύσκολο να το εκφράσουν με λόγια…. το εκφράζουν όμως με τα μάτια…. και τις χειρονομίες! 

Αν λοιπόν ένα παιδάκι στην ηλικία των τριών έως και επτά περίπου ετών παρενοχλείται σεξουαλικά είναι σχεδόν απίθανο να σας πει τι ακριβώς συμβαίνει! Αλλά αν έχετε μάτια ανοιχτά…. Θα καταλάβετε από τη συμπεριφορά του ότι κάτι συμβαίνει! Συνήθως όταν βλέπουν το άτομο, κατεβάζουν τα μάτια από ντροπή ή ενοχή ( έτσι νιώθουν), ταράζονται και αποφεύγουν να έχουν κοντινή επαφή!!! Γενικά αποφεύγουν το συγκεκριμένο άτομο!!! Έχουν περιγραφεί σκηνές… όπου ένα παιδάκι τεσσάρων ετών κατουριόταν πάνω του την ώρα που έβλεπε τον βιαστή - πατριό του! έτσι κατάλαβε και η μητέρα ότι κάτι το περίεργο συνέβαινε!!!

Τα παιδιά θα προσπαθήσουν να βρουν χιλιάδες τρόπους να μας το πουν! Το θέμα είναι να έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά, ώστε να αντιληφθούμε έγκαιρα μια κατάσταση!!! Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στα παιδιά που μεγαλώνουν με μητριές και πατριούς! Είναι από μόνη της η κατάσταση δύσκολη…. Δεύτερος γάμος… παιδί από προηγούμενο… αλλά ψυχολόγοι λένε ότι ειδικά για τα κορίτσια…. Μεγάλο ποσοστό «ερωτεύονται» τον πατριό τους ( έτσι νομίζουν!!! το παιχνίδι γίνεται απλά για να κερδίζουν τη χαμένη μαμά) και ένα μεγάλο ποσοστό επίσης…. Κακοποιούνται ή παρενοχλούνται σεξουαλικά από τον πατριό!!! Αυτή η κατάσταση θέλει γερά νεύρα, μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα, και καθημερινή επαφή με το παιδί!! Συζήτηση και επικοινωνία!!!

Θα μείνω στην τελευταία περίπτωση! Πολλές φορές τα κορίτσια στην εφηβεία μπορεί να προκαλούν καταστάσεις μέσα στο σπίτι προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή της μητέρας! ΟΜΩΣ!! Τα μάτια της μητέρας πρέπει να παρακολουθούν το καθετί…. και αν το παιδί της, της εκμυστηρευτεί μια παρενόχληση, θα πρέπει να προσέξει πως θα το χειριστεί!!! Υπήρξαν περιπτώσεις που η μητέρα κατηγόρησε το παιδί της ότι προκάλεσε την κατάσταση!! Αν συμβεί αυτό, πρώτον έχετε χάσει την εμπιστοσύνη του παιδιού σας… και δεύτερον έχετε ανοίξει διάπλατα το πεδίο στον πιθανό βιαστή!!!

Το τελευταίο όπλο τους …. αυτό της αθωότητας…. Για αυτό έχω να πω ότι τα σημερινά παιδιά δεν κρατούν και για πολύ την αθωότητα…. Ενημερώνονται από την τηλεόραση, από τους φίλους τους και φυσικά από τους γονείς τους για διάφορα θέματα περί της σεξουαλικής τους φύσης!!! Αν βάλουμε και εμείς το χεράκι μας και τα πονηρέψουμε ακόμα περισσότερο, μάλλον καλό θα τους κάνουμε! Πονηρεύω εννοώ, να τους καταστήσουμε σαφές ότι δεν έχει κανείς μα κανείς το δικαίωμα να πειράξει το εσώρουχό του!!! και αν αυτό γίνει, θα πρέπει αμέσως να το μάθει η μαμά!!!  Αυτό μπορείς να το κάνεις σε πολύ μικρή ηλικία! Αμέσως μετά τη φάση που αρχίζει να  πηγαίνει το παιδί μόνο του στην τουαλέτα!!!  Καλύτερα πονηρεμένο παρά πληγωμένο!!!

Ποτέ  δεν ξέρεις και δεν μπορείς να ξέρεις τι κρύβει κάθε άνθρωπος στην ψυχή του! τι αρρωστημένες ιδέες έχει….  Τι βιώματα έχει!!! Για αυτό το λόγο, προστάτεψε το παιδί σου! Ενημερώνοντάς το για το σώμα του!!! Εντρυφώντας του την αγάπη για το σώμα του και όχι την ντροπή!!! Καλλιεργώντας και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του παιδιού σου! Εμποτίζοντας την ψυχή του με θάρρος και δύναμη για να λέει πάντα αυτά που αισθάνεται!!! Και ΕΣΥ και ΕΓΩ μαζί με το ΕΜΕΙΣ να έχουμε ΠΑΝΤΑ τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά!!! Ανοιχτές κεραίες!!! Είναι καλύτερα να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε!!!

Tζόγος….

Ο τζόγος είναι μια συνήθεια, μια ευχαρίστηση για κάποιους, που τις περισσότερες φορές γίνεται εξάρτηση. Η διάθεση ή ακόμα και η επιθυμία για εύκολο κέρδος…. Η εκπλήρωση του ονείρου…. « να γίνω πλούσιος» οδηγεί πολλούς συνανθρώπους μας στην καταστροφή! Σε μια καταστροφή που έχει πολλές πτυχές… οικονομική πρώτα….. οικογενειακή… και στο τέλος έρχεται  η μοναξιά!!!

Διαβάστε την ιστορία της Δήμητρας…..

Η Δήμητρα είναι μητέρα δύο παιδιών, ελεύθερος επαγγελματίας, μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Η δουλειά της δεν έχει ωράριο…. Είναι όλη τη μέρα στο τρέξιμο και προσπαθεί μάταια να προλάβει τα πάντα! Είναι μια γυναίκα που έχει αφιερωθεί στην οικογένειά της και στη δουλειά της! Δεν έχει ούτε μια ώρα προσωπικής ζωής…. Μα έχει ένα όνειρο και έχει βάλει σκοπό της ζωής της να το πετύχει….. ένα σπίτι στο χωριό…. Να μεγαλώσουν τα παιδιά της όπως μεγάλωσε και εκείνη!!! Οικονομία στα πάντα!!! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!!!

Μια μέρα….. πηγαίνει στην τράπεζα…. Να καταθέσει τον οβολό της…. Παίρνει το βιβλιάριο στα χέρια…. Να θαυμάσει το νέο σύνολο και…….. η γη …. Το πάτωμα …. το ταβάνι…. Όλα γυρίζουν!!! Στο βιβλιάριο υπάρχουν μόνο τα χρήματα που κατέθεσε!!! Έντρομη ρωτά τον τραπεζικό…. Μήπως έγινε λάθος!!! Δεν έγινε όμως…. Τα χρήματα αναλήφθηκαν από το σύζυγο!!!

Γυρίζει σπίτι… προσπαθεί να μην πάθει κρίση υστερίας… ανοίγει την κουβέντα με το σύζυγο και….. ναι! την παθαίνει την κρίση!!! Ο Παύλος…. πωλητής….. είχε υπεξαιρέσει χρήματα από τη δουλειά του… απολύθηκε…. και  κατατέθηκε μήνυση! Η Δήμητρα προσπαθεί να καταλάβει τι ακούει….. Ο Παύλος της αποκαλύπτει το πάθος του με το στοίχημα!!! με το τζόκερ!!!

Η Δήμητρα ήταν πάντα άνθρωπος της υπομονής και της κατανόησης, αλλά αυτό την ξεπερνούσε κατά πολύ!!! Ο κόπος και οι οικονομίες μιας πενταετίας έγιναν φύλλο και φτερό!!! Το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει πριν λιποθυμήσει ήταν: πόσο καιρό τρέχει αυτή η ιστορία;

Η ιστορία έτρεχε από πάντα… αλλά ο Παύλος ήξερε να την κρύβει καλά!!! Σαν πατέρας και σαν οικογενειάρχης ήταν άμεμπτος!! Τον έβλεπες και έλεγες είναι υπόδειγμα!!!

Η Δήμητρα άρχισε να σκέφτεται…. Άνοιξε το ιντερνέτ… έψαξε… και βρήκε οργανισμούς που βοηθούν στην απεξάρτηση από αλκοόλ, ναρκωτικά, τζόγο! Πήρε τηλέφωνα…. Έκλεισε ραντεβού! Εκεί της είπαν: « Πρέπει ο ίδιος να έχει συναίσθηση τι του συμβαίνει… πρέπει ο ίδιος να κλείσει ραντεβού!» Δεν έχασε χρόνο η Δήμητρα! Ναι τον αγαπούσε τον Παύλο… και πέρα από  αυτό το γεγονός δεν είχε κανένα παράπονο από το σύντροφό της!! Το φιλοσόφησε λοιπόν και αποφάσισε να χειριστεί την κατάσταση σαν ασθένεια!! Το μεγάλο της στοίχημα, όμως, ήταν να πείσει και το σύζυγό της για το ίδιο! Και τα κατάφερε!!!

Σήμερα, το ζευγάρι ζει αρμονικά και περισσότερο δεμένο από κάθε άλλη φορά!! Ο Παύλος, συνειδητοποίησε την κατάστασή του και ακολούθησε με επιτυχία το πρόγραμμα απεξάρτησης! Δεν έλειψαν οι υποτροπιάσεις… αλλά η δύναμη και η αγάπη της Δήμητρας τον βοήθησαν να φτάσει στην επιτυχία!!!

Η ιστορία του ζευγαριού είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση! Οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στον τζόγο, είναι άρρωστοι και μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν! Η μη έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος δυσκολεύει την κατάσταση…. γιατί συνήθως αυτοί που μπλέκονται με τον τζόγο περνούν από διάφορες φάσεις, όπως και οι ναρκομανείς! Οι τελευταίοι ξεκινούν από κάτι «ελαφρύ», θεωρώντας ότι δεν είναι κάτι που θα τους εθίσει…. συμβάλλει και η περιέργεια της δοκιμής…. και μετά το ένα φέρνει το άλλο!

Ο τζόγος ξεκινά από τη διάθεση εύκολου πλουτισμού…. Ίσως ξεκινήσει από ένα λαχείο… μετά κάποιο στοίχημα…. μετά ιπποδρομίες…. μετά καζίνο…. και μετά; Υπάρχει άραγε μετά; Πόσες φορές έχουμε ακούσει στα δελτία ειδήσεων για αυτοκτονίες σε ξενοδοχεία των καζίνο; Ή έξω από αυτά;

Το κύκλωμα του τζόγου, μοιάζει πολύ με το κύκλωμα των ναρκωτικών! Όταν έχεις μπλέξει είναι δύσκολο να ξεφύγεις!!! Δίπλα σου, την ώρα που παίζεις χαρτιά ή ρουλέτα…. Εντελώς « τυχαία» εμφανίζεται μια δίμετρη καλλονή που εντελώς « ξαφνικά και κεραυνοβόλα» σε « ερωτεύεται»!!! καθένας μας ξέρει τι σημαίνει αυτό και που οδηγεί τον άνθρωπο – θύμα  της κατάστασης!!!!

Έτσι η μία ώρα χαλάρωσης στο καφενείο της γειτονιάς, γίνονται δυο…. Μετά  μια βόλτα στο καζίνο….  μετά…. φτάνει ξημερώματα στο σπίτι…. Έπειτα κάνει μέρες να φανεί…. Οι οικογένειες διαλύονται….. και η οικονομική καταστροφή είναι προδικασμένη!!!

Όλοι μας έχουμε ακούσει για τα κυκλώματα που παρασύρουν εύκολα θύματα… πρώτο δέλεαρ τα κέρδη!!! Μπορεί να σε αφήνουν να κερδίζεις για καιρό… μέχρι να εθιστείς! Δεύτερο δέλεαρ οι γυναίκες ( για κάποιες οι άντρες) και τελευταίο και πιο σύνηθες το αλκοόλ…. Σε ποτίζουν μέχρι να μη ξέρεις το όνομά σου!!!

Είναι καλύτερο το προλαμβάνειν από το θεραπεύειν λένε οι γιατροί!!! Αλλά και η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές!!! Ο μόνος τρόπος για να προστατέψεις κάποιον δικό σου είναι η επικοινωνία, έτσι ώστε έγκαιρα να μάθεις τι γίνεται!!! Έπειτα χρειάζεται ψυχραιμία και λογική αντιμετώπιση!!!

Το παράδειγμα τη Δήμητρας δεν είναι και κανόνας! Ίσως και να είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!! Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε; Αξίζει να αφήσουμε τον άνθρωπό μας να φτάσει στην καταστροφή; Από εμάς και από τη διάθεσή μας να το παλέψουμε εξαρτάται!!!

Τι θέλουν τα παιδιά απο τους γονείς!

Πολλοί απο εμάς είναι γονείς .... άλλοι έγιναν επειδή το επιθυμούσαν και άλλοι έγιναν τυχαία... απο ένα λάθος της στιγμής! Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο! Απο τη στιγμή που γίνεσαι γονιός αλλάζει όλη η ζωή σου... αλλάζουν οι προτεραιότητές σου και όλο το πρόγραμμά σου στρέφεται γύρω απο τις ανάγκες του παιδιού ή των παιδιών. Πρώτα πρέπει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες τους και μετά οι δικές σου! Όλοι, ειδικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, περικόπτουμε δικά μας έξοδα προκειμένου να μη στερήσουμε απο τα παιδιά μας το παραμικρό!

Με τις υλικές τους ανάγκες, λίγο πολύ, όλοι κάτι καταφέρνουμε.... με τις ψυχικές τους όμως τι γίνεται; Απο τη στιγμή που η γυναίκα βγήκε στην αγορά εργασίας πολλά πράγματα έλειψαν απο την οικογένεια και κυρίως απο τα παιδιά! Ναι μεν ικανοποιήθηκαν υλικές ανάγκες αλλά έλειψε η παρουσία της μητέρας στη γαλουχία των παιδιών! Ο χρόνος της εργαζόμενης μητέρας είναι ασφυκτικά μικρός για να τα προλάβει όλα! Έτσι το κυριότερο πράγμα που λείπει σήμερα απο τα παιδιά μας, είναι η ουσιαστική επικοινωνία!

Επικοινωνία δεν είναι οι ερωτήσεις τύπου: τί έκανες σήμερα στο σχολείο.... και όταν αρχίζει το παιδί να ιστορεί τις εμπειρίες του, η μαμά ξεκινά το μαγείρεμα.... Επικοινωνία είναι το χάδι, η συζήτηση, ο εποικοδομητικός χρόνος με τα παιδιά! Πόσοι απο εμάς καθόμαστε να δούμε τα αγαπημένα καρτούν των παιδιών; θα μου πείτε που να βρούμε το χρόνο ή τη διάθεση; πόσοι απο εμάς παίρνουμε αγκαλιά τα παιδιά μας; να τα χαϊδέψουμε... να τα πουμε ένα παραμύθι πριν κοιμηθούν; ποσοι έχουμε την υπομονή να απανταμε 20 και 30 φορές στην ίδια ερώτηση; ή σε εκείνο το ατελείωτο ερωτηματολόγιο.... μια απάντηση γεννά μια άλλη ερώτηση!;;;

Κάθε ηλικία θέλει το δικό της χρόνο..... δεν έχει νόημα να λέμε είμαστε με τα παιδιά μας όλη τη μέρα.... αλλά ο καθείς είναι στον κόσμο του! Το παιδί στο δωμάτιό του με έναν υπολογιστή ή ένα βιβλίο στα χέρια και οι γονείς καρφωμένοι στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή! Αρκούν ίσως και πέντε λεπτά καθημερινά... αρκεί το παιδί να νιώθει ότι μπορεί να επικοινωνήσει την ώρα που το χρειάζεται! Πέντε λεπτά να ακουσουμε τι θέλει το παιδί μας!!! αλλά να ακουν τα αυτιά, η καρδιά.... και όλο το σώμα να δίνεται!!!

Θυμάμαι τον πατέρα μου, που με κυνηγούσε μέσα στο σπίτι για να με πιάσει και να με γαργαλήσει.... πόσοι απο εμάς παίζουμε σήμερα με τα παιδιά μας; έστω και στον υπολογιστή!!! η κοντινή επαφή.... το άγγιγμα... η προσήλωση σε κάτι κοινό, είναι μορφή επικοινωνίας!!! ακόμα και η ζωγραφική! Ζωγραφίζει κανείς σήμερα με τα παιδιά του; διαβάζει κανείς; Ξέρετε όταν το παιδί διαβάζει και εσείς διαβάζετε κάτι ταυτόχρονα.... το παιδί νιώθει ότι του συμπαραστέκεστε... νιώθει ότι βρίσκεστε εκεί δίπλα του... ακόμα και αν εσείς ταξιδεύετε με το νου χιλιομετρα μακρυά!!! Απλά και μόνο γιατί κάνετε ακριβώς το ίδιο πράγμα με εκείνο!

Τα παιδιά δεν ζητούν πολλά πράγματα... εμείς νομίζουμε ότι ζητούν τον ουρανό με τα άστρα!! εμείς θεωρούμε, λανθασμένα, ότι το παιδί έχει περισσότερη ανάγκη την τροφή, την ένδυση.... ή το μαρκάτο παπούτσι.... περισσότερο απο τη δική μας αγκαλιά!!! περισσότερο απο τη δική μας προσοχή!!! Είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, όμως γεμάτοι άγχος! Όλα πρέπει να γίνονται πολύ γρήγορα!! το διάβασμα, το πλύσιμο, η βόλτα!!! όλα μελετημένα και με χρονικό περιορισμό!!!

Ένα απόγευμα: περίμενα το γιο μου να ετοιμαστεί για να πάμε βόλτα..... κάποια στιγμή του φώναξα!!! η απάντησή του.... την παραθέτω αυτολεξεί! “ μαμά! Επιτέλους!!! βόλτα θα πάμε! Μια ζωή είσαι μέσα στο άγχος!!! θα πάθεις τίποτα!”

Η απάντησή του με συγκλόνισε! Είχε πει την απόλυτη αλήθεια!!! Είμαστε μονίμως αγχωμένοι και αυτό το μεταδίδουμε στα παιδιά!!!

Και κάπως έτσι ξεκινούν τα προβλήματα.......

Νέες ασθένειες..... διάσπαση προσοχής, μαθησιακές δυσκολίες, λογοθεραπείες, υπερκινητικά παιδιά.... υπήρχαν αυτές οι ασθένειες στη δική μας παιδική ηλικία; απο που ξεφύτρωσαν όλα αυτά;

Κάποιος παιδοψυχολόγος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: “ τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν” ! Ο τίτλος απο μόνος του λέει πολλά! Το βιβλίο, δε, ακόμα περισσότερα!! Αυτό που βάζει ως κυριότερη έλλειψη, είναι η ουσιαστική επικοινωνία με τα παιδιά μας!!!! Το έγραψα και πριν! Τα παιδιά δεν θέλουν πολλά, στην ουσία ζητάνε κάτι πολύ απλό .... και κυρίως κάτι που δεν κοστίζει!! Να νιώθουν ότι είμαστε εκεί κάθε μα κάθε φορά που μας χρειάζονται.... ψυχή τε και σώματι!!!! είναι τόσο δύσκολο άραγε να το καταφέρουμε;

Η σχέση γονέα παιδιού δεν διαφέρει επ΄ουδενί απο τις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις! Ότι ζητάμε εμείς απο το σύντροφο, το φίλο, τους συγγενείς.... τα ίδια ζητούν και τα παιδιά απο εμάς!!! επικοινωνία και επαφή!!! Ακόμα και όταν τσιρίζουν, κλαίνε, πηδάνε απο τον ένα καναπέ στον άλλον... ακόμα και όταν ζωγραφίζουν στους τοίχους.... φωνάζουν: μαμά- μπαμπά είμαι εδω! Κοίτα με!!! πρόσεξέ με!!!

Δεν θέλει κόπο! Θέλει τρόπο! Δυστυχώς δεν εκπαιδευτήκαμε για να γίνουμε γονείς! Απλά γίναμε! Και ανατρέφουμε τα παιδιά μας σύμφωνα με τα βιώματά μας... απο τους δικούς μας γονείς.... και απο ένστικτο! Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα αν ανοίγαμε ένα βιβλίο κάποιου παιδοψυχολόγου.... δεν σπούδασαν άδικα αυτοί οι άνθρωποι.... κάτι παραπάνω ξέρουν απο εμάς! Δεν είναι καθόλου άσχημη και η ιδέα να εγγραφούμε κάποια στιγμή σε μια σχολή γονέων! Απο προσωπική εμπειρία σας το παραθέτω, ανακάλυψα πολλά λάθη που έκανα... πάντα απο αγάπη, αλλά και απο αμάθεια!!!

Δεν φτάνει να αγαπάμε τα παιδιά μας.... πρέπει να μάθουμε τον τρόπο να το δείχνουμε!!! να τα κάνουμε να το αισθάνονται με μια ματιά!!! Τα παιδιά είναι το μέλλον μας.... ότι τους δώσουμε αυτό θα βρούμε!!! Αγάπη και επικοινωνία.... για ένα καλύτερο αύριο!!!

Όταν ο ένας από τους δυο ασθενεί….

Η αρρώστια ενός ανθρώπου στην οικογένεια ή ακόμα και στην ερωτική σχέση ανατρέπει τις ισορροπίες! Δημιουργεί εντάσεις και καταστάσεις που είναι δύσκολο να τις χειριστεί ο μέσος άνθρωπος. Δεν αναφέρομαι σε ασθένειες περαστικές, τύπου γρίπης και κρυολογήματος… αναφέρομαι σε ασθένειες που είναι χρόνιες και βασανίζουν τον ασθενή έντονα και για μεγάλο χρονικό διάστημα!

Ο ασθενής έχει ένα μεγάλο αγώνα να κερδίσει…. επομένως είναι ευάλωτος και ευερέθιστος. Έχει ανάγκη από στήριξη και όχι από οίκτο! Η δύναμή του με το χρόνο μειώνεται και ψάχνει απεγνωσμένα γύρω του για στήριξη… για κάποιο χέρι που θα τον κρατήσει όρθιο… είτε στην πράξη…. είτε θα στηρίξει την πεσμένη ψυχολογία του! 

Οι σχέσεις δοκιμάζονται…. Ο ασθενής γκρινιάζει, γίνεται νευρικός και πληγώνεται πολύ εύκολα! Διεκδικεί χρόνο και προσοχή από τον άλλον… κάποιες στιγμές… γίνεται μικρό παιδί!! Με ξεσπάσματα, φωνές, κλάματα! Νιώθει ότι κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει και έτσι οι καβγάδες βγαίνουν άνευ λόγου και αιτίας! Ο άλλος πρέπει να είναι δυνατός ώστε να στηρίξει και τους δυο….

Κάποτε…. Ένας γιατρός είπε: « σε δύσκολες περιπτώσεις υγείας, ο άνθρωπος συνήθως καταρρέει….. υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που γίνονται πιο σκληροί και πιο δυνατοί μέσα από την περιπέτεια μιας ασθένειας!!! Οι σχέσεις δοκιμάζονται,  κάποια ζευγάρια δένονται σε μια γροθιά και κάποια άλλα διαλύονται! Τι φταίει;»

Η απάντησή  ήταν: «ένας άνθρωπος αρχικά καταρρέει… ψάχνει γύρω του για πηγές άντλησης δύναμης… αν δεν τις βρει… θα αναγκαστεί να ανταπεξέλθει μόνος του! είναι η φυσική αντίδραση του οργανισμού, είναι η άμυνά του! Αφού έπεσε, και δεν υπάρχει κανείς να τον σηκώσει, κάποια στιγμή πρέπει να σηκωθεί μόνος του!!! ίσως αργήσει… μα θα τα καταφέρει! Σε αυτή τη φάση κρίνεται και η πορεία της σχέσης του! αν σηκωθεί με τη βοήθεια του συντρόφου του, η σχέση ισχυροποιείται και, όπως είπατε, οι δυο γίνονται ένα…. σαν μία γροθιά! Αν όμως ο άλλος δεν έχει τη δύναμη ή τον τρόπο να στηρίξει τον ασθενή…. Κάποια στιγμή ο τελευταίος θα σηκωθεί….. ο αγώνας για την επιβίωση ή για τη λύση του προβλήματος της υγείας του… θα τον κάνει πιο σκληρό…. Αλλά θα κάνει και απολογισμό!!! Θα κρίνει αυστηρά το σύντροφό του…. και κατά πάσα πιθανότητα θα πάψει να τον θεωρεί σύντροφο!!! Έτσι η σχέση διαλύεται!»

Σύντροφος είναι κάποιος σε όλα! Στις χαρές, στις λύπες, στα προβλήματα, στην ηρεμία αλλά και στην τρικυμία!! Η ζωή είναι σαν τη θάλασσα…. Πότε γαλήνια σαν το λάδι και κάποιες φορές ( ίσως πολλές ) είναι φουρτουνιασμένη! Εσύ βρίσκεσαι σε μια βαρκούλα και κάποτε αρμενίζεις χαρούμενος και κάποιες φορές έχεις να περάσεις πανύψηλα κύματα!! Και όπως λέει ο σοφός λαός: « ο καλός ο καπετάνιος, στη φουρτούνα φαίνεται»! Στη σχέση σου μπαίνει και ο άλλος στην ίδια βάρκα…. Όταν δεν θα μπορείς εσύ να κυβερνήσεις θα πρέπει ο άλλος να αναλάβει το πηδάλιο…. Αν δεν το αναλάβει … ποιος ο λόγος να υπάρχει  εκεί;

Από τη μεριά του άλλου τώρα….. αυτός πρέπει να σηκώσει ένα άλλο βάρος! Της υπομονής και επιμονής! Να αντέχει τα ξεσπάσματα και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του ασθενή και να μπορεί να του μεταγγίζει δύναμη…… Αυτήν την δύσκολη κατάσταση για να την αντέξει κάποιος, θα πρέπει να είναι δυνατός, υπομονετικός, να προσπαθεί να κατανοήσει την κατάσταση του άλλου βάζοντας τον εαυτό του στη θέση του…. Αλλά κυρίως πρέπει να αγαπά τον άνθρωπό του!!! η αγάπη πάντα είναι κινητήριος δύναμη!!! Είναι το μεγαλύτερο όπλο απέναντι σε κάθε πόλεμο!!! Ακόμα και αυτόν της υγείας!!!

Αγαπημένα πρόσωπα…. Ο σύντροφος, τα παιδιά, οι φίλοι….. είναι πάντα ένα κίνητρο για  αγώνα! Το μεγαλύτερο φορτίο όμως το σηκώνουν οι δύο! Το ζευγάρι! Αυτός ο αγώνας μοιάζει με το μεγαλύτερο τεστ αντοχής για τη σχέση τους! Αν υπάρχουν γερά θεμέλια και αγάπη, ο αγώνας θα στεφθεί από επιτυχία!! Κουράγιο, υπομονή, θέληση και αγάπη είναι τα κλειδιά της επιτυχίας αλλά και της ευτυχίας!