«Για εκεί που ανήκω!»

«Για εκεί που ανήκω!»

Είναι μια έκφραση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου! ήταν γραμμένη σε ένα βιβλίο που διάβασα σε πολύ τρυφερή ηλικία! Κάπου στα δέκα μου χρόνια… από τότε βιβλιοφάγος… άνοιξα τη βιβλιοθήκη του δημοτικού σχολείου του χωριού μου… είχε χρόνια να ανοίξει… και τότε ξεπρόβαλλε η Αννούτα! Η φανταστική φίλη μου στα παιδικά μου χρόνια! Ναι… την υιοθέτησα από ένα βιβλίο!

Η Αννούτα ήταν παιδί χωρικών, ένα παιδί έξυπνο… μα με πολλές ανασφάλειες! Εκείνα τα χρόνια ελάχιστα παιδιά συνέχιζαν το σχολείο πέρα από το δημοτικό και ιδιαίτερα τα κορίτσια! Λοιπόν η φίλη μου ήταν ένα ξεχωριστό κορίτσι… οι γονείς της, καθότι αγρότες, δεν καταλάβαιναν σε τι θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι γνώσεις του σχολείου… « πεταμένα λεφτά» συνήθιζαν να λένε! Είχαν τα χωράφια τους… τις καλαμποκιές τους! το λοιπόν η Αννούτα, μετά από παρέμβαση του δασκάλου της, ο οποίος έπεισε τους γονείς της, μεταφέρθηκε σε μια πόλη, προκειμένου να φοιτήσει στο γυμνάσιο! Να μη μακρηγορήσω… μετά από δύο χρόνια, πριν τελειώσει το γυμνάσιο… η μεγάλη της αδερφή παντρεύτηκε και οι γονείς της ξέμειναν από χέρια για το σπίτι και τα χωράφια! Χωρίς πολλά – πολλά… τράβηξαν την Αννούτα από τις γνώσεις… και τη γύρισαν πίσω στο χωριό! Ανεβαίνοντας στο κάρο… η φίλη μου… αποχαιρετώντας την πόλη, το σχολείο, τα όνειρά της…. Είπε: « για εκεί που ανήκω» αποδεχόμενη τη μοίρα της!

Αυτήν την έκφραση είπα… όταν πήρα τελευταία φορά το λεωφορείο, όταν έχασα τη δουλειά μου…. και γύρισα στο χωριό για να κάνω καπνά! «Για εκεί που ανήκω….» Αποδέχτηκα τη μοίρα μου! και ας ξυπνούσα κάθε πρωί με έναν κόμπο στο λαιμό, γιατί έκανα τη δουλειά που σιχαινόμουν περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο! Και ας ξυπνούσα σε ένα σπίτι… σε ένα χωριό, από το οποίο πάντα ήθελα να φύγω!

Αποδέχτηκα τη μοίρα μου…. να καταστρέψω τα όνειρά μου! να φυλακίσω την ψυχή μου! ώσπου…. Αυτή η ατίθαση ψυχή… έσπασε τα δεσμά της και το έσκασε!

Αυτή η ατίθαση ψυχή είπε: « δεν ανήκω εδώ… και θες δε θες θα έρθεις μαζί μου!». Ζαλισμένη ακόμα… την ακολούθησα! Είπα…. « θα πάω και ας μου βγει και σε κακό!»

Άνοιξα την κατάψυξη… την οποία είχα γεμίσει με τα όνειρα των παιδικών μου χρόνων…. Πτυχίο… σπουδές… πανεπιστήμιο…. Κάθε φορά που έβλεπα τα πανεπιστήμια με έπιανε θλίψη! Έβλεπα τους φοιτητές και ζήλευα! Έσκαγα!... έβγαλα το όνειρο σπουδές… το άφησα να ξεπαγώσει…. Και είμαι σε καλό δρόμο! Σε δυο χρόνια… θα πάρω το πτυχίο μου… θα εκπληρώσω ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου!

Έβγαλα από την κατάψυξη και το όνειρο…. Ταξίδια!!! Δεν έχω παράπονο…. Η ζωή μου έδωσε πολλά ταξίδια! Γύρισα τη μισή Ευρώπη και γέμισα το άλμπουμ της ζωής μου με όμορφες εικόνες και αλησμόνητες στιγμές! Αξίες.. ανεκτίμητες!!!

Κάποτε… έβλεπα μια ταινία….. ένας τύπος με μηχανή, σταματάει έξω από το σπίτι της αγαπημένης του. Της λέει: « βάλε ρούχα για δυο μέρες… σε μισή ώρα περνάω και σε παίρνω»…. Ζήλεψα! « έναν τέτοιο άντρα θέλω»!!! τελικά αυτό το σύμπαν…. Συνωμότησε μαζί μου! βρήκα τον καλύτερο συνταξιδιώτη που θα μπορούσα να φανταστώ!

Έβγαλα το όνειρο…. «Επαγγελματική επιτυχία και καταξίωση!» Αργεί, αλλά σιγά – σιγά ολοκληρώνεται!

Τελικά αν αφήσεις να μπει στην ψυχή σου η θετική αύρα… αν αφήσεις να εισχωρήσει η αγάπη των ανθρώπων, αν πάψεις να κλαις τη μοίρα σου και κοιτάξεις με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία τη ζωή στα μάτια…. Αν αρχίσεις να τη φλερτάρεις… με μάτια καθαρά…. Με υπομονή και επιμονή, δεν μπορεί να σου αρνηθεί! Τελικά, θα τα φτιάξει μαζί σου!!!

Κάποιος είπε: «κάποτε σου είπα πως αξίζεις πιο πολλά από όσα νομίζεις…. Σιγά – σιγά, ξεπροβάλλει μόνο του!»

Και εγώ απάντησα: « αν δεν νοιώθεις καλά μέσα σου… τίποτα δεν σου φαίνεται όμορφο από έξω!»

Ειλικρινά χαίρομαι που τώρα πια έχω τους ανθρώπους που αξίζω γύρω μου! αυτούς που χαίρονται, ειλικρινά, με τη χαρά μου! είναι πανέμορφο να νιώθεις το φιλικό χτύπημα στην πλάτη… αυτό του « πάνε παρακάτω…. Συνέχισε…. Πας καλά… μπορείς ακόμα καλύτερα» χωρίς τα πικρόχολα σχόλια… που αφήνουν μια πίκρα στη μέση της χαράς σου! Ειλικρινά σας ευχαριστώ!

Τώρα… είμαι ακόμα στα μισά του δρόμου… δεν έφτασα ακόμα στο « εκεί που ανήκω»! τώρα είμαι στο «εκεί που αξίζω»! και ναι… όσο και αν ακούγεται εγωιστικό… αξίζω και θα πετύχω ακόμα περισσότερα! Μα δεν θα ξεχνώ να ευγνωμονώ για αυτά που έχω, για αυτά που αγωνίστηκα τόσο να αποκτήσω!

Εσύ που βρίσκεσαι;

Εκεί που ανήκεις…. Ή εκεί που αξίζεις;

Είναι θέμα επιλογής! Αρκεί να ξέρεις τι θα επιλέξεις, και τι είναι αυτό που σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο!

Καλό ταξίδι… για εκεί που αξίζεις!!!

Η χαρά μιας ζωής γεμάτης ΥΓΕΙΑ!

Ευχές για υγεία! Στην υγειά μας!.... κάθε μέρα ευχόμαστε ο ένας στον άλλον υγεία!... όμως δεν έχουμε επίγνωση της σοβαρότητας της ευχής που δίνουμε! Δεν  εκτιμούμε την υγεία, σαν το υπέρτατο αγαθό! Μέχρι…. Να τη χάσουμε!

Στα 23 μου ήρθα αντιμέτωπη με την προοπτική του καρκίνου! Είναι τρομερό… πάνω στο άνθος…. Να σου δείχνουν το δρόμο της… πτώσης! Να σου κόβουν κάθε ελπίδα… κάθε όνειρο! Και κάθε σου όνειρο να μετατρέπεται αυτόματα σε εφιάλτης! Και εκεί που είχες μια φυσιολογική ζωή… που αγχωνόσουν για τη δουλειά, τα οικονομικά… τα παιδιά…. Ναι! Τότε ήμουν μητέρα ενός μικρού κοριτσιού! Δυο ετών και κάτι!!!

Και ξαφνικά ένιωσα τον κόσμο να γκρεμίζεται… δεν θα προλάβω να τη δω γυναίκα… ποιος θα πλέκει τα κοτσιδάκια της… ποιος θα τη χαϊδεύει; Ποιος θα την αγαπά; Τι θα απογίνει;

Και σε πιάνει ένα άγχος…. Η ζωή σου τελειώνει…. Και ξαφνικά σου φαίνεται τόσο άδεια…. Μα… εγώ δεν πρόλαβα να ζήσω τίποτα!!! Και πνίγεσαι… δεν μπορείς να αναπνεύσεις! Κοιτάς τον κόσμο γύρω σου και λυσσάς από ζήλεια! Όχι για τίποτα άλλο… γιατί απλά… αυτοί δεν μπαίνουν στο χειρουργείο κάθε τρεις και λίγο… γιατί αυτούς… δεν τους πασπατεύουν ξένα χέρια… γιατί αυτοί έχουν το δικαίωμα να στενοχωριούνται για πράγματα καθημερινά και όχι για τα αποτελέσματα των εξετάσεων…. Γιατί αυτοί…. Έχουν δικαίωμα στο όνειρο!!!

23 ετών και κάτι… θυμάμαι να ανεβαίνω την Αγίας Σοφίας μόνη μου…. τα πόδια να πηγαίνουν αλλού… να σκοντάφτω πάνω στον κόσμο… φορώντας μαύρα γυαλιά… ξεγελούσα τον εαυτό μου… ότι δεν με έβλεπαν που έκλαιγα…. Γιατί δεν ήξερα καν… ότι τα μάτια μου με πρόδιδαν!

Και μετά από δυο χρόνια σκληρής μάχης… μπες βγες στα νοσοκομεία… κάνε εξετάσεις… πάρε χάπια… είχα καταντήσει η σκιά του εαυτού μου… είχα αποκοπεί από όλους! Δε γούσταρα τον οίκτο κανενός!!

Πέρασαν τέσσερα χρόνια σχετικής ηρεμίας… ώσπου ένας άλλος μεγάλος κύκλος χειρουργείων ξεκίνησε! Ένας αγώνας ανελέητος! Αυτός που…. Χώνεις τα νύχια στο δέρμα σου και λες! Πρέπει να αντέξεις! Είχα δυο παιδιά τότε! Είχα υποχρέωση να σταθώ όρθια!!!

Πριν τη μεταμόσχευση πήγα στην εκκλησία της Παναγίας Σουμελά… με δάκρυα στα μάτια… με αναφιλητά… αδιαφορώντας για το ποιος με βλέπει και τι σκέφτεται για μένα! Ζήτησα από τη Μητέρα… όχι οίκτο, όχι βοήθεια για την επιτυχή έκβαση της επέμβασης… μα…. « Μάνα μου! κάνε με πέτρα! Ρίξε τσιμέντο στα πόδια μου για να αντέξω! Κάνε να μην αισθάνομαι τίποτα! Πάγωσέ με!» η προσευχή μου εισακούστηκε! Για πολλά χρόνια έγινα πιο σκληρή από την πέτρα…. Δεν ένιωθα τίποτα! Ούτε χαρά, ούτε λύπη! Λες και μόνιμα κάποιος με πότιζε με…. Ηρεμιστικά!;

Ξέρω πως είναι να μην μπορείς να κάνεις όνειρα… ξέρω τι θα πει ανασφάλεια! Ξέρω όμως και πως είναι να λες και να νιώθεις, ότι η ζωή είναι μικρή και θέλω να τη ζήσω καλά! Ξέρω τι είναι να λες… αξίζω κάτι καλύτερο! Ανάμεσα στα μπες – βγες στα νοσοκομεία… πήρα τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής μου! εγκατέλειψα τον πρώην σύζυγό μου, πήρα τα παιδιά μου και διεκδίκησα αυτό που μου άξιζε! Ελπίδα για ένα καλύτερο σήμερα! Το αύριο ήταν μακρινό… αβέβαιο… και εγώ μια γυναίκα στα τριάντα και κάτι… γεμάτη ανασφάλειες!!!

Είναι τρομερά δύσκολο για έναν άνθρωπο, να μην μπορεί να κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια! Και ας ξέρουμε όλοι ότι δεν θα ζήσουμε αιώνια! Ευτυχώς που δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα πεθάνουμε! Τρέμω και μόνο στην ιδέα!

Δεν επιζητώ τον οίκτο σας σήμερα…. Ίσως σας ζητήσω… να δείξετε λίγη παραπάνω κατανόηση σε άτομα δικά σας! Σε ανθρώπους που τραβάνε το δικό τους Γολγοθά! Μην τους κρίνετε! Γιατί οι άνθρωποι όταν αρρωσταίνουν γίνονται ιδιότροποι, αγενείς… κάποιες φορές σκληροί… για κάποιους άλλους αναίσθητοι! Δε χρειάζονται τον οίκτο σας! Ίσως κάποια φορά τη βοήθειά σας!

Αυτήν τη βοήθεια ζητούσα κάποια μέρα… που προσπαθούσα να κατέβω τις σκάλες του σπιτιού μου…. πονούσε το κορμί μου… η κορτιζόνη προκαλεί ανελέητο πόνο στις αρθρώσεις… μου ήταν αδύνατο να λυγίσω τα πόδια μου…. κατέβηκα με τον…. Καθιστή… κλαίγοντας… βρίζοντας… εκλιπαρώντας για βοήθεια, σε ένα άδειο σπίτι!

Μετά από τόσα χρόνια… τα θυμάμαι… και αναρωτιέμαι… ποια ήταν η κινητήριος δύναμή μου! τι ήταν αυτό που με κράτησε όρθια… είναι αυτό που λένε…. Μη σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις;

Μετά από τόσα χρόνια… με κατηγορούν! Ότι είμαι σκληρή! Αναίσθητη! Αδυσώπητη… απόλυτη!! Ίσως δεν έχουν άδικο! Μπορεί να είμαι! Μα… πλέον… ξέρω και την άλλη πλευρά! Αυτήν που κάποιοι δεν την έζησαν και είθε να μην την ζήσουν ποτέ! Τώρα πια… ξέρω ότι η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλώ σε πράγματα και καταστάσεις που δεν αξίζουν! Που δεν θα αφήσουν μια όμορφη φωτογραφία στη μνήμη μου!

Θέλω… όταν έρθει η ύστατη ώρα μου… να γυρίσω και να ξεφυλλίσω το άλμπουμ της ζωής μου! θέλω να είναι γεμάτο! Μα….. με όμορφα πράγματα… τόσο όμορφα, όσο ο κήπος που ονειρεύομαι να αποκτήσω κάθε βράδυ πριν κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ! Θέλω να μη μετανιώσω για πράγματα που έκανα… ίσως να μετανιώσω για πράγματα που δεν έκανα!

Συγνώμη που δεν αφήνω άλλους να καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μου! λυπάμαι που έγινα τόσο σκληρή, που δεν επιτρέπω στον εαυτό να αισθάνεται πια κορόιδο!

Σήμερα… τρία χρόνια και κάτι…. Μακριά από κάθε πρόβλημα υγείας… πρώτη φορά στη ζωή μου…. ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία! Κάνω όνειρα για το μέλλον! Αλλά δεν ξεχνώ να ζω το παρόν!

Είμαι τρομερά ευγνώμων! Που ο Θεός, η μοίρα, η ζωή…. Αποφάσισαν να μου χαρίσουν ένα όμορφο διάλλειμα! Είμαι αποφασισμένη να το ζήσω στο έπακρο! Είμαι ευγνώμων που ζω μια φυσιολογική ζωή! Και ας υπάρχουν κάποιες ενοχλήσεις που μου χτυπούν το καμπανάκι που και που! Αυτές τις χρειάζομαι! Για να μου θυμίζουν ότι πρώτα και πάνω από όλα! Πρέπει να αγαπώ και να σέβομαι τον εαυτό μου! γιατί για να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ, πρέπει να είμαι πρώτα καλά εγώ!!

Ελπίζω και εύχομαι! Να σας ταρακούνησα λίγο… έστω και για όσο κράτησε η ανάγνωση αυτού του κειμένου… να σας θύμισα, ότι η υγεία μας είναι μια αξία ανεκτίμητη! Μάθετε να τη σέβεστε και μην κάνετε το λάθος που κάνουμε πάντα! αυτό του να εκτιμάμε κάτι μόνο όταν το χάσουμε!

Μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο! Και…. Κουράγιο αστείρευτο για τους αγωνιστές της ζωής! για αυτούς που παλεύουν για τη ζωή τους, για την υγεία τους, για το μέλλον τους, σε κάποιο νοσοκομείο…. Εύχομαι να καταφέρω να τους μεταδώσω λίγη θετική ενέργεια και μια ελπίδα για ένα καλύτερο σήμερα!

Καλό σας ξημέρωμα! Να είστε πάντα καλά!