Χωρισμένοι με παιδιά... δικαίωμα για δεύτερη ευκαιρία;

Τα διαζύγια στις μέρες μας αυξάνονται συνεχώς! Υπάρχουν πολλές οικογένειες πια διαλυμένες! Αυτό εν μέρη είναι καλό... δεν στιγματίζονται πια τα παιδιά... δεν στιγματίζονται οι γονείς! Γιατί οι τελευταίοι δεν έπαψαν να είναι άνθρωποι!!!

Από την άλλη όμως...... υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τυραννιούνται μέσα στην ερημιά τους! Χάνονται μέσα στις υποχρεώσεις και ξεχνούν τι θα πει ζωή, συντροφιά, αγάπη, χάδι….. υπάρχει άραγε ελπίδα για όλους αυτούς; 

Αν αποφασίσουν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, και δεν εννοώ αποκλειστικά και μόνο το γάμο, θα βρουν πολλά εμπόδια στο διάβα τους. Ο κοινωνικός περίγυρος, οι γονείς…. Μα κυρίως τα παιδιά! Άλλωστε προτεραιότητα όλων μας είναι τα παιδιά!!! Τα οποία, όμως, όσες θυσίες και να κάνεις για αυτά δεν πρόκειται ποτέ να είναι ευχαριστημένα! Ίσως όχι άδικα! Και αυτά αναγκάζονται να στερούνται τον έναν από τους δυο γονείς, όχι από επιλογή τους… αλλά από τη λάθος επιλογή των γονιών τους!

Πριν βγάλουν το όπλο όμως να πυροβολήσουν…. Ίσως, λέω ίσως, θα πρέπει να σκεφτούν πως οι άνθρωποι δεν είναι αλάνθαστοι! Και πριν πουν το μεγάλο: «κατηγορώ» ίσως θα πρέπει να σκεφτούν πως μια επιλογή… δυστυχώς, εκ των υστέρων κρίνεται αν ήταν σωστή ή όχι! ( αυτές τις σκέψεις βέβαια δεν μπορεί να τις κάνει ένα μικρό παιδί… μα αυτό κάποτε μεγαλώνει… και τις μεγάλες κατηγόριες τις κάνει όταν πια έχει μυαλό για να σκεφτεί) Κανείς δεν παντρεύεται με σκοπό να χωρίσει! Όλοι αυτοί… αγάπησαν, έκαναν όνειρα για μια ευτυχισμένη ζωή και μια όμορφη  οικογένεια! Και για αυτούς γκρεμίστηκε ο κόσμος…. Ίσως για αυτούς είναι ακόμα χειρότερα!

Βρίσκονται μέσα σε ένα μανιασμένο ποτάμι…. Οι επιλογές τους λίγες έως μηδαμινές! Υπάρχει άραγε δεύτερη ευκαιρία για αυτούς;

Αν προχωρήσουν μπροστά…. Και βρουν έναν άνθρωπο να μοιραστούν τη μοναξιά τους, να πάρουν δύναμη και αγάπη από αυτόν, θα ακούσουν το: « δε νοιάστηκες ποτέ για μένα! Πάντα τον εαυτό σου κοίταγες»!!! 

Αν πάλι, μείνουν εκεί…. Βράχοι ασάλευτοι να στηρίζουν την εναπομείνουσα οικογένεια…. Τα παιδιά τους! Τα βλαστάρια τους!!! Τότε…. Όταν αυτά μια μέρα, αναπόφευκτα, ανοίξουν τα φτερά τους και φύγουν μακριά από τη φωλιά…. Τότε οι γονείς θα μείνουν μόνοι και έρημοι…. Να περιμένουν πότε αυτά θα βρουν χρόνο για εκείνους…. 

Και αν κάνεις το λάθος να τους πεις πως θυσίασες τη ζωή σου, τα νιάτα σου… την αγάπη στο βωμό της μοναξιάς…. Και όλα αυτά τα έκανες για να μην τους λείψει τίποτα…. Τότε θα ακούσεις: « δεν σου ζήτησα καμιά θυσία! Όλα ήταν επιλογές σου! Εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτές! Σταμάτα να κλαψουρίζεις, βαρέθηκα…. Με πνίγεις!!» και τότε θα ακούσεις ένα ηχηρό μπαμ στην πόρτα και θα τραβήξεις δέκα φάσκελα στον εαυτό σου!!!

Ότι και αν κάνεις, θα βρεθεί κάποιος να σε κατηγορήσει για τα λάθη σου…. Έστω και αν για σένα δεν είναι λάθη!! Ότι και να κάνεις, δεν μπορείς να τους έχεις ικανοποιημένους όλους! Μα μην ξεχνάς ότι πρώτα από όλα πρέπει να έχεις ικανοποιημένο τον εαυτό σου και τη συνείδησή σου! 

Ψυχολόγοι λένε πως τα παιδιά θέλουν να βλέπουν χαρούμενους γονείς!!! Ίσως! Ίσως πάλι να θέλουν την αποκλειστικότητα! Το θέμα είναι εσύ τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις!!!

Θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία! Ακόμα και οι εγκληματίες μένουν κάποια χρόνια στη φυλακή, πληρώνουν τα λάθη τους και μετά είναι ελεύθεροι να ξαναστήσουν τη ζωή τους από την αρχή! Οι χωρισμένοι άραγε γιατί να μην το έχουν αυτό το δικαίωμα;

Σήκω…. Πιάσε την πόρτα της ζωής και άνοιξέ την! Για όλους υπάρχει κάτι που φύλαξε ο Θεός… η ζωή… ή για κάποιους άλλους η μοίρα! Κάτι σε περιμένει και σένα εκεί έξω… κάτι σου χρωστά η ζωή! Ένα χαμόγελο…. Μια αγκαλιά… ένα χάδι… μα ναι!! Και μια καινούργια αρχή! 

Άλλωστε  λένε ότι: « αυτό που δεν έγινε…. Είναι αυτό που δεν ποθήσαμε αρκετά»!!! 

Never give up!  Η ζωή είναι εδώ μην την ξοδεύεις εκεί που δεν χρειάζεται!! Όλοι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη και στη συντροφιά…. Ακόμα και αν  κάποιοι μας καταδίκασαν! Ακόμα και αν κάναμε λάθη! Άλλωστε αυτή είναι η περιουσία μας…. οι εμπειρίες μας… μέσα από αυτά μαθαίνουμε….. αρκεί να μην γίνονται τροχοπέδη για όλη μας τη ζωή!

Από εμάς εξαρτάται πάντα! Είναι θέμα επιλογής και όχι τύχης!