Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

H σιωπή είναι χρυσός!



H σιωπή είναι χρυσός!
Είναι;
Είναι αλήθεια η σιωπή χρυσός; ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και να είναι! Στην περίπτωση που έχεις νεύρα και δεν μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση... ναι! ίσως και να είναι! Στην περίπτωση που θα ανοίξεις το στόμα σου και θα πεις λόγια που θα πληγώσουν τον άλλον... ναι! είναι φρόνιμο να βουλώσεις το στόμα σου... να καταπιείς τα νεύρα σου, την πίκρα... το θυμό... το άδικο που σε πνίγει!

Ίσως είναι φρόνιμο στην παραπάνω περίπτωση... να αφήσεις τις ώρες ή τις μέρες να περάσουν... να καταλαγιάσει ο θυμός, να επικρατήσει η λογική! Ίσως με το πέρασμα του χρόνου... να αναθεωρήσεις.... να σκεφτείς πιο ήρεμα και να φτάσεις στο συμπέρασμα ότι τελικά... δεν άξιζε τον κόπο να πεις όλα αυτά που ήθελες να πεις... εν βρασμώ ψυχής!

Ίσως  να καταλάβεις ότι δεν άξιζε καν τον κόπο να εκνευριστείς... ίσως!

Από την άλλη πλευρά όμως....
Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας, αν ανοίγαμε που και που το στόμα μας για να πούμε όλα αυτά που θέλουμε! όλα αυτά που δημιουργούν ένα ορμητικό ποτάμι μέσα μας; μήπως θα γλυτώναμε πολλές τρικυμίες ή κάποιες φορές πλημμύρες...; γιατί από την πολύ πίεση το φράγμα της ψυχής μας... κάποτε σπάει;

Ο Θεός, ή η φύση αν θέλετε.... μας προίκισε με κάτι αξιόλογο! τη γλώσσα και το νου! το δεύτερο για να σκεπτόμαστε και τη γλώσσα για να επικοινωνούμε! Σίγουρα κάποιος λόγος υπήρξε που έχουμε αυτό το μοναδικό χάρισμα! αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο!

Και αναρωτιέμαι.... γιατί σιωπάς;
Ακόμα και αν έκανες τη μεγαλύτερη πατάτα στον κόσμο... γιατί σιωπάς;... μήπως ακόμη δεν ανακάλυψες τη λέξη "συγνώμη";  ή μήπως δεν έχεις νοιώσει ακόμη τη δύναμή της; μη βιαστείτε να σκεφτείτε: "από τότε που ανακαλύφθηκε η συγνώμη... χάθηκε το φιλότιμο!" γιατί έχω απάντηση και για αυτό! Όλες οι λέξεις έχουν τη σημασία και τη δύναμή τους! μέχρι να τη χάσουν από την παρατεταμένη χρήση! ή όταν οι λέξεις δε συνάδουν με τη συμπεριφορά! Πιο συγκεκριμένα; όταν ζητάς συγνώμη για ένα λάθος και την επόμενη στιγμή το επαναλαμβάνεις! τότε, σαφώς και δεν έχει δύναμη, ούτε ουσία η λέξη "συγνώμη".

Και πιάνω το καυτό θέμα της σιωπής...
Αν εσύ σιωπάς... εγώ μπορώ να σκεφτώ ό,τι θέλω! μπορώ να κάνω ένα κάρο σενάρια επιστημονικής φαντασίας... με αποτέλεσμα να "φορτώνω" συνεχώς και στην τελική να χάσω και το δίκιο μου! γιατί; γιατί δεν ξέρω τι έγινε... τι σκέφτεσαι... και τι θέλεις να μου πεις με τη.... σιωπή!

Πόσο καλύτερα θα νοιώθαμε, αν μιλούσαμε λίγο παραπάνω; δεν αναφέρομαι στους καβγάδες! δυστυχώς ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι τα πάντα λύνονται μέσω του διαλόγου! μέσω του ήρεμου και λογικού διαλόγου! Λέω "δυστυχώς" γιατί είναι ελάχιστοι αυτοί που συμμερίζονται πλέον την άποψή μου! σε κάποιους ταιριάζει ο "ωχ αδερφισμός" και σε κάποιους άλλους.... οι φωνές! ιδιαίτερα όταν ξέρουν ότι έχουν άδικο... υψώνουν τον τόνο της φωνής... γιατί απλά δεν έχουν επιχειρήματα να υποστηρίξουν τη θέση τους.

Και επειδή από τα γραφόμενά μου... σας δίνω την εντύπωση ότι με κάποιον τα έχω βάλει...! έρχομαι να.... εξηγήσω! ότι μιλώ για τον εαυτό μου!

Και έρχομαι να ζητήσω μια τεράστια συγνώμη από όλους όσους με γνωρίζουν... για όλες τις σιωπές μου... για όλες τις απουσίες μου.... για όλες εκείνες τις φορές που δεν άνοιξα το στόμα μου... να ουρλιάξω το δίκιο που με έπνιγε... για όλες εκείνες τις φορές που δε χτύπησα το τραπέζι να φωνάξω: "φτάνει πια".... για όλες εκείνες τις φορές που δεν τα έκανα.... μπιπ!

Απολογούμαι... ναι! σήμερα απολογούμαι! για όλες εκείνες τις φορές που τήρησα το ρητό: "η σιωπή είναι χρυσός" !

ΝΑΙ... πρέπει να πω και το λόγο!

Γιατί ρε φίλε βαρέθηκα! να διεκδικώ αυτά που για άλλους είναι αυτονόητα! γιατί βαρέθηκα να περιμένω το σεβασμό... την αξιοπρέπεια...τη βοήθεια αν θες κάποιες φορές!

Κουράστηκα!
Να κρύβομαι στο καβούκι μου κάθε φορά που πονάω...
κουράστηκα να περιμένω ΚΑΤΙ από κάποιον...
συγνώμη που.... δε γουστάρω τον  οίκτο!
συγνώμη που η ζωή μου έμαθε ότι πρέπει να τα περνάω όλα μόνη....
συγνώμη που δεν θα σου δείξω τι ζημιά έκανες!....
λυπάμαι! θα σε στενοχωρήσω...
γιατί απλά όσο και αν κάποιες φορές κρύβομαι στο καβούκι μου... εκεί... κάνω μια ανασύνταξη δυνάμεων... και βγαίνω έξω κάθε φορά πιο δυνατή... πιο άτρωτη!

Τελικά... είναι η σιωπή χρυσός; ή η ομιλία διαμάντι;

Από την άλλη.... η ιστορία έχει δείξει... ότι όσο ντόμπρα εξηγηθείς, τόσο σκάρτα θα σου φερθούνε!
 
Μήπως θα ήταν καλύτερα.... αν ζούσαμε με γνώμονα... " δεν κάνω κάτι, που δεν θα ήθελα να μου κάνουν"; Λέω εγώ τώρα....

Τα συμπεράσματα δικά σας!!!

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Και να που ξυπνάνε τα φαντάσματα!



Είμαστε σε μια ταβέρνα….. η μουσική παίζει και εγώ είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπώ! Μέρες γιορτινές… γεμάτες με αγάπη… όμορφες στιγμές…. Για κάποιους!! Για κάποιους άλλους, οι γιορτές είναι κατάρα!

Το κέφι στην παρέα μου έχει ανάψει… όμως στο δίπλα τραπέζι υπάρχει μια γυναίκα μόνη…! Ναι! Βγήκε σε μια ταβέρνα μόνη…! Το τραπέζι της γεμάτο καλούδια μα…. Εκείνη μόνο πίνει και καπνίζει! Κοιτά την παρέα μου με ζήλια! Κάποια στιγμή σηκώνεται μόνη και χορεύει…. Την κοιτώ και διαβάζω την απελπισία της μοναξιάς στα μάτια της! Το βλέμμα της άδειο όπως και η ψυχή της! Κοιτά στην παρέα μας…. Κάποιος το βλέπει και σηκώνει το ποτήρι και της λέει ευχές για καλή χρονιά!

Η παρέα μου…. για αυτό τους αγαπώ… αναγνωρίζει τη μοναξιά της και την καλεί στο τραπέζι! Εκείνη στην αρχή είναι διστακτική, μα τελικά η ανάγκη για παρέα, κάνει τους όποιους δισταγμούς της να καταρρεύσουν! Έρχεται στην παρέα και γίνεται ένα με μας! Χορεύει και διασκεδάζει με ανθρώπους που μόλις γνώρισε!

Διασκεδάζει…. Έτσι φαίνεται σε όσους δεν ξέρουν! Εγώ…. Γνωρίζοντας αυτούς τους ανθρώπους… γίνομαι όλο και πιο επιφυλακτική…. Κανείς δεν έχει καταλάβει τι θα επακολουθήσει!

Σε λίγο αρχίζει η κατάρρευση… δεν άντεξε η ψυχή της τόση αγάπη… τόση καλοσύνη από τους ξένους! Γιατί… κακά τα ψέματα! Αγάπη και καλοσύνη περιμένουμε από τους δικούς μας ανθρώπους! Όχι από τους ξένους! Και εκεί αρχίζει να μιλά…. Να βγάζει τα εσώψυχά της! Είναι μόνη!!!

Θα μου πείτε…. Δεν είναι η μοναδική μόνη σε αυτή την πόλη! Ούτε σε αυτόν τον κόσμο!, αλλά η μοναξιά της ψυχής είναι αβάσταχτο πράγμα! Τις μεγαλύτερες μοναξιές της ζωής μου τις πέρασα μέσα σε πολύ κόσμο! Αυτού του είδους η μοναξιά δεν παλεύεται! Η κοπέλα, η κυρία! Βυθίζεται όλο και περισσότερο στη θάλασσα της μοναξιάς της! Και αρχίζει η κατάπτωση….

Η παρέα μου αποφασίζει να την πάρει μαζί για καφέ… μήπως και με τον καφέ συνέλθει και φτάσει σώα στο σπίτι της! Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά! Πάμε στο καφέ… τη βλέπω κάποια στιγμή να βγάζει χρήματα για να πληρώσει! Προσπαθώ να την πείσω ότι είναι καλή ιδέα να τη βάλω σε ένα ταξί…. Μα αρνείται! Εκεί χρησιμοποιώ ένα άλλο όπλο πειθούς! Την απειλή! Ούτε λίγο, ούτε πολύ, την απείλησα πως αν δεν μπει στο ταξί, θα καλέσω την αστυνομία! Με τα πολλά πείθεται…. Σηκώνεται και σηκώνομαι να τη συνοδεύσω….. στην πορεία όμως…  πέφτει και λιποθυμά…. Παίρνει παραμάζωμα μια σόμπα… στο παραπέντε πρόλαβα το ολοκαύτωμα!! Αναστατώσαμε όλο το μαγαζί…. Μα εγώ ταράχτηκα πιο πολύ από όλους!

Στην πορεία για το ταξί… ξαναπέφτει! Την βάζουμε όπως - όπως σε ένα ταξί και παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού για την καφετέρια! 

Και ξυπνάνε τα φαντάσματα….. τα είχα χρόνια κοιμισμένα! Με πιάνει μια δύσπνοια! Μάταια προσπαθεί η παρέα να  με κάνει να ξεχάσω το περιστατικό! 

Ήρθαν αμέτρητες εικόνες μπροστά μου! το έχει η μοίρα μου; να κουβαλώ πάντα μεθυσμένους;

Σκηνές απείρου κάλους…. Φαντάσματα ξορκισμένα από καιρό… ξύπνησαν για να με κάνουν να συνειδητοποιήσω πως οι πληγές…. είναι πληγές και αν δεν τις αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο…. Πάντα θα είναι εκεί και θα αιμορραγούν! 

αν δεν μάθεις να γιατρεύεις τις πληγές... δε θα σου φτάσει μια ζωή για να κλαις...
(στίχοι απο κάποιο τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου)

Αρχικά τη λυπήθηκα την κοπέλα! Μετά… μου βγήκε ένας απίστευτος θυμός!

Το αλκοόλ δεν είναι λύση!!!

Και αν δεν έφαγα σφαλιάρες στη ζωή μου! και αν δεν έπιασα πάτο!!! Το αλκοόλ όχι απλά δε βοηθά…. Αλλά σου δημιουργεί πιο πολλά προβλήματα! Το αλκοόλ είναι μια ύπουλη αρρώστια! Ακόμα δεν μπορώ να πιώ ρετσίνα…. Ακόμα δεν μπορώ να μυρίσω τη μυρωδιά από το ουίσκι… χωρίς να νοιώσω ταραχή… χωρίς να βγει μια τάση για εμετό!

Αμέτρητες νύχτες…. Μαζεύοντας σπασμένα ποτήρια… μαζεύοντας τα αμάζευτα…. Νύχτες γεμάτες με εφιάλτες! Πόσα χρόνια με γύρισες πίσω κοπέλα μου; και γιατί; Γιατί εκεί που είπα ότι τα άφησα όλα πίσω μου; γιατί με έκανες να ακούω πάλι τα βαριά βήματα στη σκάλα…. Τη βαριά αναπνοή; Την ανατριχιαστική φωνή…. «σήκω να μιλήσουμε!»

Άθελά μου σφίγγω τις γροθιές μου… σφίγγω την καρδιά μου! "προχώρα κορίτσι μου! μη φοβάσαι! Όλα αυτά πέρασαν πια… κανείς δεν θα σε γυρίσει εκεί πίσω πια! Ποτέ!"

Και ναι… πρέπει να τα ξαναστείλω για ύπνο τα φαντάσματα! Ή τα στείλω στο διάολο! Για εκεί που ανήκουν!!!

Για όλους εσάς που πίνετε… χωρίς μέτρο!.... σκεφτείτε λίγο τους ανθρώπους που είναι δίπλα σας! Γιατί…. Δεν θα είναι εκεί για πολύ καιρό ακόμη! Και θα μείνετε αγκαλιά με το ποτήρι σας! Αν ανήκετε σε αυτούς που γίνονται θέαμα κάθε φορά που πίνουν… ζητήστε βοήθεια! Δεν είναι κακό να αναγνωρίζεις ότι έπιασες πάτο! Ή έστω ότι έκανες λάθος!

Ζητώ συγνώμη που μέρες γιορτινές σας μαυρίζω την ψυχή…. Μα εγώ κάπου έπρεπε να ξεσπάσω! Κάπου, κάπως έπρεπε να φωνάξω ότι… τα προβλήματα λύνονται με πράξεις και όχι με μοιρολατρία!  Πόσο δε μάλλον…. Καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες αλκοόλ!

Εύχομαι σε όλους να έχετε μια όμορφη χρονιά…. Να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που σας αγαπούν! Αλλά κυρίως να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας!

Εγώ άφησα πίσω μου τους εφιάλτες μου…. ναι τους έδωσαν ένα γερό υπνωτικό! Καθάρισα την ψυχή μου! ίσως να ήταν για καλό μου όλο αυτό… η κάθαρση έρχεται μετά από καιρό!!! Ίσως σήμερα τελικά…. Να το ξόρκισα το κακό!!!

Καλή χρονιά! Εύχομαι να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας! Γιατί τίποτα δεν αξίζει παραπάνω από αυτόν!