Τι θέλουν τα παιδιά απο τους γονείς!

Πολλοί απο εμάς είναι γονείς .... άλλοι έγιναν επειδή το επιθυμούσαν και άλλοι έγιναν τυχαία... απο ένα λάθος της στιγμής! Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο! Απο τη στιγμή που γίνεσαι γονιός αλλάζει όλη η ζωή σου... αλλάζουν οι προτεραιότητές σου και όλο το πρόγραμμά σου στρέφεται γύρω απο τις ανάγκες του παιδιού ή των παιδιών. Πρώτα πρέπει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες τους και μετά οι δικές σου! Όλοι, ειδικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, περικόπτουμε δικά μας έξοδα προκειμένου να μη στερήσουμε απο τα παιδιά μας το παραμικρό!

Με τις υλικές τους ανάγκες, λίγο πολύ, όλοι κάτι καταφέρνουμε.... με τις ψυχικές τους όμως τι γίνεται; Απο τη στιγμή που η γυναίκα βγήκε στην αγορά εργασίας πολλά πράγματα έλειψαν απο την οικογένεια και κυρίως απο τα παιδιά! Ναι μεν ικανοποιήθηκαν υλικές ανάγκες αλλά έλειψε η παρουσία της μητέρας στη γαλουχία των παιδιών! Ο χρόνος της εργαζόμενης μητέρας είναι ασφυκτικά μικρός για να τα προλάβει όλα! Έτσι το κυριότερο πράγμα που λείπει σήμερα απο τα παιδιά μας, είναι η ουσιαστική επικοινωνία!

Επικοινωνία δεν είναι οι ερωτήσεις τύπου: τί έκανες σήμερα στο σχολείο.... και όταν αρχίζει το παιδί να ιστορεί τις εμπειρίες του, η μαμά ξεκινά το μαγείρεμα.... Επικοινωνία είναι το χάδι, η συζήτηση, ο εποικοδομητικός χρόνος με τα παιδιά! Πόσοι απο εμάς καθόμαστε να δούμε τα αγαπημένα καρτούν των παιδιών; θα μου πείτε που να βρούμε το χρόνο ή τη διάθεση; πόσοι απο εμάς παίρνουμε αγκαλιά τα παιδιά μας; να τα χαϊδέψουμε... να τα πουμε ένα παραμύθι πριν κοιμηθούν; ποσοι έχουμε την υπομονή να απανταμε 20 και 30 φορές στην ίδια ερώτηση; ή σε εκείνο το ατελείωτο ερωτηματολόγιο.... μια απάντηση γεννά μια άλλη ερώτηση!;;;

Κάθε ηλικία θέλει το δικό της χρόνο..... δεν έχει νόημα να λέμε είμαστε με τα παιδιά μας όλη τη μέρα.... αλλά ο καθείς είναι στον κόσμο του! Το παιδί στο δωμάτιό του με έναν υπολογιστή ή ένα βιβλίο στα χέρια και οι γονείς καρφωμένοι στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή! Αρκούν ίσως και πέντε λεπτά καθημερινά... αρκεί το παιδί να νιώθει ότι μπορεί να επικοινωνήσει την ώρα που το χρειάζεται! Πέντε λεπτά να ακουσουμε τι θέλει το παιδί μας!!! αλλά να ακουν τα αυτιά, η καρδιά.... και όλο το σώμα να δίνεται!!!

Θυμάμαι τον πατέρα μου, που με κυνηγούσε μέσα στο σπίτι για να με πιάσει και να με γαργαλήσει.... πόσοι απο εμάς παίζουμε σήμερα με τα παιδιά μας; έστω και στον υπολογιστή!!! η κοντινή επαφή.... το άγγιγμα... η προσήλωση σε κάτι κοινό, είναι μορφή επικοινωνίας!!! ακόμα και η ζωγραφική! Ζωγραφίζει κανείς σήμερα με τα παιδιά του; διαβάζει κανείς; Ξέρετε όταν το παιδί διαβάζει και εσείς διαβάζετε κάτι ταυτόχρονα.... το παιδί νιώθει ότι του συμπαραστέκεστε... νιώθει ότι βρίσκεστε εκεί δίπλα του... ακόμα και αν εσείς ταξιδεύετε με το νου χιλιομετρα μακρυά!!! Απλά και μόνο γιατί κάνετε ακριβώς το ίδιο πράγμα με εκείνο!

Τα παιδιά δεν ζητούν πολλά πράγματα... εμείς νομίζουμε ότι ζητούν τον ουρανό με τα άστρα!! εμείς θεωρούμε, λανθασμένα, ότι το παιδί έχει περισσότερη ανάγκη την τροφή, την ένδυση.... ή το μαρκάτο παπούτσι.... περισσότερο απο τη δική μας αγκαλιά!!! περισσότερο απο τη δική μας προσοχή!!! Είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, όμως γεμάτοι άγχος! Όλα πρέπει να γίνονται πολύ γρήγορα!! το διάβασμα, το πλύσιμο, η βόλτα!!! όλα μελετημένα και με χρονικό περιορισμό!!!

Ένα απόγευμα: περίμενα το γιο μου να ετοιμαστεί για να πάμε βόλτα..... κάποια στιγμή του φώναξα!!! η απάντησή του.... την παραθέτω αυτολεξεί! “ μαμά! Επιτέλους!!! βόλτα θα πάμε! Μια ζωή είσαι μέσα στο άγχος!!! θα πάθεις τίποτα!”

Η απάντησή του με συγκλόνισε! Είχε πει την απόλυτη αλήθεια!!! Είμαστε μονίμως αγχωμένοι και αυτό το μεταδίδουμε στα παιδιά!!!

Και κάπως έτσι ξεκινούν τα προβλήματα.......

Νέες ασθένειες..... διάσπαση προσοχής, μαθησιακές δυσκολίες, λογοθεραπείες, υπερκινητικά παιδιά.... υπήρχαν αυτές οι ασθένειες στη δική μας παιδική ηλικία; απο που ξεφύτρωσαν όλα αυτά;

Κάποιος παιδοψυχολόγος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: “ τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν” ! Ο τίτλος απο μόνος του λέει πολλά! Το βιβλίο, δε, ακόμα περισσότερα!! Αυτό που βάζει ως κυριότερη έλλειψη, είναι η ουσιαστική επικοινωνία με τα παιδιά μας!!!! Το έγραψα και πριν! Τα παιδιά δεν θέλουν πολλά, στην ουσία ζητάνε κάτι πολύ απλό .... και κυρίως κάτι που δεν κοστίζει!! Να νιώθουν ότι είμαστε εκεί κάθε μα κάθε φορά που μας χρειάζονται.... ψυχή τε και σώματι!!!! είναι τόσο δύσκολο άραγε να το καταφέρουμε;

Η σχέση γονέα παιδιού δεν διαφέρει επ΄ουδενί απο τις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις! Ότι ζητάμε εμείς απο το σύντροφο, το φίλο, τους συγγενείς.... τα ίδια ζητούν και τα παιδιά απο εμάς!!! επικοινωνία και επαφή!!! Ακόμα και όταν τσιρίζουν, κλαίνε, πηδάνε απο τον ένα καναπέ στον άλλον... ακόμα και όταν ζωγραφίζουν στους τοίχους.... φωνάζουν: μαμά- μπαμπά είμαι εδω! Κοίτα με!!! πρόσεξέ με!!!

Δεν θέλει κόπο! Θέλει τρόπο! Δυστυχώς δεν εκπαιδευτήκαμε για να γίνουμε γονείς! Απλά γίναμε! Και ανατρέφουμε τα παιδιά μας σύμφωνα με τα βιώματά μας... απο τους δικούς μας γονείς.... και απο ένστικτο! Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα αν ανοίγαμε ένα βιβλίο κάποιου παιδοψυχολόγου.... δεν σπούδασαν άδικα αυτοί οι άνθρωποι.... κάτι παραπάνω ξέρουν απο εμάς! Δεν είναι καθόλου άσχημη και η ιδέα να εγγραφούμε κάποια στιγμή σε μια σχολή γονέων! Απο προσωπική εμπειρία σας το παραθέτω, ανακάλυψα πολλά λάθη που έκανα... πάντα απο αγάπη, αλλά και απο αμάθεια!!!

Δεν φτάνει να αγαπάμε τα παιδιά μας.... πρέπει να μάθουμε τον τρόπο να το δείχνουμε!!! να τα κάνουμε να το αισθάνονται με μια ματιά!!! Τα παιδιά είναι το μέλλον μας.... ότι τους δώσουμε αυτό θα βρούμε!!! Αγάπη και επικοινωνία.... για ένα καλύτερο αύριο!!!