Αν…

Αν η ζωή μου ήταν αλλιώς…

Αν είχα διαλέξει τις σπουδές αντί το γάμο…

Αν είχα φύγει στο εξωτερικό….

Αν δεν είχα γνωρίσει τα λάθος άτομα….

Αν δεν είχα κάνει παιδιά….

Αν δεν είχα διαλέξει τη συγκεκριμένη δουλειά….

Αν ήμουν πιο νέα….

Αν είχα δικαίωμα για μια δεύτερη ευκαιρία….

Αν…. αν…. αν….

Αν άνοιγα το στόμα μου τότε…. Αν έκλεινα το στόμα μου τότε…. Κάποιες φορές…  καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς… λένε!

Πόσες φορές δεν κάνατε και εσείς αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας; Τα πάθη μας… τα λάθη μας… είναι τα κακομαθημένα παιδιά μας!!! Μας κυνηγούν παντού και ρωτάνε συνέχεια «γιατί»!

Αν είχα κάνει άλλες επιλογές στη ζωή μου…. θα ήμουν αλλιώς! Πως όμως; Σήμερα ξέρω ποια είμαι! Στο «αν» δεν υπάρχει κατεύθυνση! Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, και ναι… ίσως, αν βρισκόμουν, κάτω από τις ίδιες συνθήκες…. Να έκανα τα ίδια λάθη! Βέβαια… οι συνθήκες…. Έρχονται από μόνες τους; ή συμβάλλουμε και εμείς στη διαμόρφωσή τους; είμαστε θύματα μιας καλοστημένης σκευωρίας του σύμπαντος και της μοίρας; Ή μήπως…. Είμαστε εμείς οι θύτες! Ίσως κάποιες φορές… του ίδιου μας του εαυτού!

Αν είχα κάνει άλλες επιλογές τότε… στο μακρινό παρελθόν… τόσο μακρινό… που νομίζω πια ότι ανήκει σε μια άλλη ζωή… νοιώθω… ότι δεν ήμουν εγώ εκεί… κάποια άλλη ζούσε τότε…. Ή τα είδα όλα σε κάποια κινηματογραφική ταινία! Μπορεί να ήταν και κάποιος εφιάλτης… μια φορά… ξέρω πως αν δε ζούσα αυτή τη ζωή… δεν θα ήμουν εγώ!

Τι θέλω να πω;

Πως οι καταστάσεις, τα γεγονότα, τα λάθη, οι επιλογές… είναι αυτά που διαμορφώνουν το χαρακτήρα ενός ανθρώπου! Σε κάποιους… τα πράγματα έρχονται πιο εύκολα στη ζωή… ίσως γιατί δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις! Ίσως γιατί δεν έμαθαν πώς να διεκδικούν τα όνειρά τους! ίσως… γιατί έπαψαν να ενδιαφέρονται… τους κατάπιε η καθημερινότητα και ξέχασαν ποιοι είναι και τι ήθελαν κάποτε στη ζωή…

Τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου… τα έκανα… σκυμμένη σε ένα χωράφι, μαζεύοντας φύλλα καπνού! Δούλευα από εννιά ετών! Μας ξύπναγε η μητέρα μου στις τρεις… τέσσερις… τα ξημερώματα! Κουτουλούσαμε από τη νύστα… ανεβαίναμε στο τρακτέρ και πηγαίναμε να μπούμε στη σειρά μαζί με τα άλλα τρακτέρ του χωριού… στο μεροκάματο.....

Σε τι με βοήθησε αυτό;

Κυρίως στο να μάθω να ονειρεύομαι! Οι ώρες μοιάζουν ατέλειωτες μέσα στην πράσινη θάλασσα… ο ήλιος καίει… γιατί το καπνό μαζεύεται μέσα καλοκαιριού… ο ιδρώτας τρέχει… τα ρούχα κολλούν επάνω σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να μη σαλτάρεις… είναι να δουλεύεις εντελώς μηχανικά και… να ονειρεύεσαι! Εκεί ονειρεύτηκα πως ήθελα τη ζωή μου! έχω εκπληρώσει τα εννιά στα δέκα από τα τότε όνειρά μου! έμεινε ένα ακόμα! Μα…. Που θα πάει… θα έρθει και αυτό! Μου το χρωστάει η ζωή… το σύμπαν… ο Θεός… η μοίρα… το χρωστάω και εγώ στον ίδιο μου τον εαυτό! (όταν θα το εκπληρώσω… θα το μάθετε!)

Το δεύτερο θετικό που μου πρόσφερε η δουλειά στο χωράφι… είναι αυτό που λένε: «δεν τη φοβάμαι τη δουλειά! Εγώ παίρνω την πέτρα και τη στύβω!»  αυτό… μου δίνει αυτοπεποίθηση το χώρο της δουλειάς μου, γιατί ξέρω πως αν ποτέ τη χάσω…. Δεν θα πεθάνω.. ούτε θα τελειώσει ο κόσμος!!!

Δεν σπούδασα όταν έπρεπε… τότε στα 18 μου… μα… σπουδάζω τώρα και έχει διπλή αξία για μένα!

Έκανα μικρή παιδιά! Δεν χάρηκα αυτό που λένε νιάτα, ξεγνοιασιά… μπαράκια, ξενύχτια, φίλους, ακόμα και αυτό που λένε… «ξενοκοιμάμαι»!!

Αυτό… με έκανε πιο ώριμη… με διαφορετικό τρόπο σκέψης… δύσκολα συνεννοούμαι με ανθρώπους της ηλικίας μου! αντίθετα… οι φιλίες μου, οι γνωριμίες μου… πάντα στρέφονταν σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.

Έκανα λάθος επιλογή συζύγου… ούτε η πρώτη είμαι, ούτε δα και η τελευταία! Μα ακόμα και αυτή η πολύκροτη και μακρόχρονη συμβίωση με έναν άνθρωπο που το μόνο κοινό που είχα ήταν τα παιδιά μου… μου έμαθε πολλά!

Έμαθα πως μια σχέση για να επιβιώσει… θέλει συνεχή προσπάθεια! Είναι σαν τα λουλούδια… το αγαπημένο μου χόμπι! Άλλο ένα όνειρο που βγήκε από το μικρό σπίτι στο λιβάδι! Ένα τέτοιο σπίτι θα ήθελα να αποκτήσω κάποτε! Ένα μικρό σπίτι με έναν τεράστιο κήπο… γεμάτο λουλούδια! Κλείνει η παρένθεση!

Η σχέση, λοιπόν, είναι σαν ένα λουλούδι… θέλει το σκάλισμά του, το κλάδεμα, το πότισμα… πολύ αγάπη και πολλά μα πάρα πολλά λόγια! Ένα λουλούδι λένε… για να ανθίσει… πρέπει να του μιλάς! Έτσι… μέσα από την περιπέτειά μου… έμαθα να μιλάω… να μην τα μαζεύω μέσα μου… να διεκδικώ τα «θέλω» μου και…. Έμαθα να εκτιμώ αυτό που έχω! Κάτι που είναι το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων! Μαθαίνουν να εκτιμούν κάτι… κάποιον… μόλις τον χάσουν! Άλλο ένα…. Μάθημα ζωής!

Μέσα από τα παιδιά μου…. έμαθα τι θα πει υπευθυνότητα.. πώς να προσπαθείς μα και να καταφέρνεις με τρόπο… να μπεις στην ψυχή κάποιου και να καταλάβεις τι θέλει! Έμαθα τι σημαίνει η λέξη υπομονή μα… και επιμονή!

Όλες οι σφαλιάρες που έφαγα…. Μου δώσανε… τι περίεργο! Πείσμα! Επιμονή στο στόχο… και αρκετό εγωισμό! Ναι! Έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου και να τον βάλω σε πρώτη προτεραιότητα! Αυτό… ήταν ένα μάθημα που μου άφησαν τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισα! Αυτά με δίδαξαν πως κανείς δεν είναι πάνω από εμένα… και πως για να είναι καλά οι γύρω μου… θα πρέπει να είμαι πρώτα καλά εγώ! Εγωισμός; Όχι! Η πικρή, αν θέλετε, αλήθεια!!!

Η δουλειά μου… το άγχος και η πίεση στον τομέα που εργάζομαι… μου έμαθαν αυτό που λένε… ψυχραιμία…. Ελιγμός… διπλωματία… αυτό που λένε: «βουτάω τη γλώσσα στο μυαλό μου, πριν μιλήσω»…. Διαχείριση κρίσεων… επίλυση προβλημάτων… το μυαλό σε διαρκή υπερδιέγερση! Εκεί μέσα… έκανα το μεγαλύτερο σχολείο… τις καλύτερες σπουδές!

Έφτασα εδώ που έφτασα… είμαι αυτή που είμαι… γιατί έζησα τη ζωή που έζησα! Αν δεν είχαν γίνει έτσι τα πράγματα… δεν θα ήμουν εγώ… και ίσως να μην ήμουνα εδώ… να μοιράζομαι αυτή τη στιγμή… τις σκέψεις μου μαζί σας!

Γυρνώντας πίσω το άλμπουμ τη ζωής μου… είμαι περήφανη για μένα! Δεν ντρέπομαι για τίποτα… δεν έβλαψα κανέναν! Τουλάχιστον όχι ηθελημένα! Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι προκαλούν οι πράξεις σου στους άλλους!

Αγαπώ τον εαυτό μου… γιατί κατάφερε μέσα από πολλές περιπέτειες να συνεχίσει το δρόμο για την Ιθάκη! Γιατί οι στενοχώριες δεν με κράτησαν πίσω! Γιατί δεν με κοίμισαν οι Λαιστρυγόνες! Μπορεί να λύγιζα, να έπεφτα… μα πάντα σηκωνόμουν! με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα! Με μεγαλύτερο ζήλο!

Είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου! μου έδωσε πολλά μαθήματα… μου έμαθε πώς να πατώ γερά στα πόδια μου, χωρίς να ψάχνω δεκανίκια! Μου έμαθε πώς να ξεχωρίζω τους ανθρώπους… ποιους να εμπιστεύομαι και ποιους όχι! Μου έμαθε πως: « τα πάντα κόποις κτώνται»…. Τίποτε δε σου χαρίζεται σε αυτή τη ζωή! Για όλα πρέπει να παλέψεις! Και εγώ έμαθα μέσα στα λιοντάρια… να παλεύω! Μου έμαθαν… άθελά τους… την τέχνη τους! πάντα στα ίσια όμως… ποτέ πισώπλατα!

Η ζωή έπλασε το χαρακτήρα μου… έγινα αυτό που είμαι! Και …. Στην τελική… σε όποιον αρέσω… για τους άλλους… υπάρχουν άνθρωποι για όλα τα γούστα!

Τέλος… η ζωή μου έμαθε να αγαπώ! Μα και να το δείχνω! μου έδειξε πως… αν κάτι το θέλεις πάρα πολύ… αν κάτι το αγαπάς πολύ….. δεν χωρούν συμβιβασμοί, εγωισμοί… φόβοι… ανασφάλειες… έμαθα να αγαπώ άνευ όρων! Γιατί…. Ο βρεγμένος… δεν τη φοβάται τη βροχή!

Αν…. καταφέρεις να δεις και συ… τι σου πρόσφερε η ζωή μέχρι σήμερα… είμαι σίγουρη πως δεν θα θελήσεις να αλλάξεις τίποτα! Όλα… μα όλα! Είχαν και έχουν κάποιο νόημα για σένα!

Μάθε να εκτιμάς αυτό που έχεις… μάθε να ζεις το σήμερα… σαν να είναι η τελευταία μέρα του κόσμου!  

Ελπίδα για ένα καλύτερο σήμερα…. Γιατί απλά… δεν ξέρω αν θα υπάρξει το αύριο… και γιατί δεν έχω μάθει να περιμένω!