Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν.....

Γεννιέται το παιδί σου… μια από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου! Είναι τόσο μικρό, τόσο εύθραυστο, τόσο απόλυτα εξαρτημένο από σένα! Και εσύ, όταν σε κοιτά…. Νιώθεις σαν ένα μικρός θεός…. Νιώθεις απόλυτα υπεύθυνος απέναντί του και ναι! Ορκίζεσαι ότι δεν θα αφήσεις κανέναν να το πειράξει!!!

Τα χρόνια περνούν, το μωράκι γίνεται παιδάκι…. Πέφτει, σηκώνεται, κλαίει, γελάει…. Και εσύ καμαρώνεις για το δημιούργημά σου!!! Γίνεσαι χαζομαμά ή χαζομπαμπάς και ξεπερνάς κάθε όριο γελοιότητας όταν λέει τα πρώτα σπασμένα του λογάκια…..

Το παιδάκι σου πηγαίνει σχολείο! Και εσύ το καμαρώνεις! Μεγαλώνει, κοινωνικοποιείται, αποκτά φίλους…. Και εσύ πάντα εκεί! Να το συμβουλεύεις, να το νουθετείς…. Να προλαμβάνεις……

Το παιδί σου στην εφηβεία…. Δύσκολη εποχή…. Τα πρώτα φλερτάκια…. Τα πρώτα του ερωτικά σκιρτήματα! Και εσύ εκεί…. Ένα βήμα πιο πίσω…. Στο παρασκήνιο πια…. Το παιδί σου μεγάλωσε και δεν είναι απόλυτα εξαρτημένο από σένα πια!!! Ο μικρός θεός πέθανε μέσα σου! Δεν σε αγκαλιάζει πια με το ίδιο πάθος…. Αν είναι και αγόρι… τραβιέται ακόμα πιο μακριά…. « ασε με βρε μάνα! Τι θες πια να με κάνεις βουτηρομπεμπέ; Μάνα! Μας βλέπουν οι φίλοι μου! Μη με κάνεις να ντρέπομαι! Μαμά!» . Εσύ τι να κάνεις; Αναγκάζεσαι να τραβηχτείς ακόμα πιο πίσω…. Μεταλλάσσεσαι σιγά και αργά από πρωταγωνιστής στο έργο της ζωής του, σε κομπάρσο!!! Μιλάς όλο και λιγότερο! Τα λόγια σου έχουν όλο και λιγότερη σημασία!

Το παιδί σου ενήλικας!!! Τώρα πλέον, ξημεροβραδιάζεσαι στα μπαλκόνια…. Περιμένοντας! Να δεις το κάποτε μικρό αγγελούδι σου να έρχεται σώο και αβλαβές από τη νυχτερινή έξοδό του! Και σκέφτεσαι: « κάποτε δεν κοιμόμουν γιατί έκλαιγες τις νύχτες, άλλοτε είχες πονάκια και άλλοτε πυρετό! Τώρα με έχει  πιάσει πυρετός για το που είσαι και τι κάνεις!!! Ποια χέρια σε αγγίζουν και πως!!» Και δος του να προσεύχεσαι και να κάνεις τάματα να γυρίσει καλά στο σπίτι!

Το παιδί σου φοιτητής ή φαντάρος! Περάσανε τα χρόνια φουκαριάρα!!! Γέρασες!!! Το παιδάκι σου φεύγει από το σπίτι! Φεύγει από την προστασία σου…. Το μικρό πουλί, εγκαταλείπει τη φωλιά σου και ανοίγει τα δικά του φτερά!! Το μόνο που μπορείς να κάνεις πια είναι να εύχεσαι και να προσεύχεσαι!!! « να ΄ναι το παιδί μου καλά!» τίποτα άλλο δεν μπορείς να κάνεις! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα πλέον να επεμβαίνεις στη ζωή του! Καμαρώνεις που μεγάλωσε…… αλλά σου λείπει! Σου λείπουν οι φωνές από το σπίτι! Μένεις μόνη πια….. μόνη ή με το σύντροφό σου σαν δυο μαγκούφηδες!! Και το σπίτι μοιάζει να είναι τόσο άδειο!!!! Όχι για πολύ όμως!!!

Το παιδί σου παντρεύεται!!! Ναι, ένας άλλος άνθρωπος  τώρα, έχει πιο πολύ αξία για εκείνο από ότι εσύ! Κάποιοι ίσως να νιώσουν ζήλεια, όλοι όμως θα νιώσουν μια κάποια ανησυχία! « φέρονται καλά στο παιδί μου; Το αγαπάνε; Το περιποιούνται; Είναι ευτυχισμένο το παιδί μου;» τώρα πια είσαι δέκα βήματα πιο πίσω στο έργο…. Έχεις περάσει στα καμαρίνια!!! Κάποιες φορές πληγώνεσαι μα κάποιες άλλες καμαρώνεις….

Και έρχεται κάποτε η στιγμή που το παιδάκι σου  γίνεται γονιός!!! Και τότε τα πάντα αλλάζουν! Έρχεται ένα τόσο δα μικρό αγγελάκι να αλλάξει όλες μα όλες τις ισορροπίες!!! Εσύ από χαζομαμά παίρνεις βαθμό και γίνεσαι μια τρελή, τρελή γιαγιά!!! Και το σπίτι σου ξαναγεμίζει με παιχνίδια, πάνες, μπιμπερό….. με τη μυρωδιά του μωρού!!! Εκτός του ότι αποκτάς ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για ζωή και αγώνα, το μικρό σου εγγόνι είναι αυτό που σε κοιτάει με λατρεία τώρα, το παιδί σου – γονιός πλέον, αντιλαμβάνεται διαφορετικά την αξία και το ρόλο σου στη ζωή του! Ξαφνικά, μετά από χρόνια στα παρασκήνια… μπαίνεις ξανά στη σκηνή!!! Γίνεσαι ένας από τους πρωταγωνιστές και τότε νομίζω ότι έρχεται η ολοκλήρωση!!!

Κάθε ηλικία, κάθε φάση της ζωής μας έχει απίστευτη γλύκα! Αρκεί να είμαστε έτοιμοι να τη γευτούμε!!!!