Κακοποιημένες γυναίκες….

Τρεις και κάτι… περασμένα μεσάνυχτα…. Η πόρτα ανοίγει και κλείνει με έναν βαρύ γδούπο….

Εκείνη ξυπνάει και η καρδιά της αρχίζει έναν τρελό χορό….. από το πώς θα ανέβει τα σκαλοπάτια θα καταλάβει αν έχει μια ήσυχη νύχτα…. Τα βήματα του στη σκάλα, δεν της αρέσουν…. Βαριά, και εσκεμμένα θορυβώδη…. Σκοπός του να την ξυπνήσει….

Εκείνη: « όχι πάλι Θεέ μου!!! Όχι πάλι!!! Θεέ μου δεν με λυπάσαι;»

Εκείνος: « ξύπνα, θέλω να μιλήσουμε!!!»

Εκείνη σε μια απέλπιδα προσπάθεια το παίζει κοιμισμένη….. όχι για πολύ όμως!!!!.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Ώρες αργότερα…….

Εκείνη στο πάτωμα….. το σώμα πονάει αλλά πιο πολύ πονάει η ψυχή!!!! Είναι ακινητοποιημένη…. Δεν μπορεί να αναπνεύσει…. Δεν έχει κουράγιο να σηκωθεί….. πονάει!!!

Εκείνος….. ροχαλίζει!!! Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου!!!!

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

Ξημερώνει…. Πρέπει να σηκωθεί…. Αν την δει έτσι θα αρχίσει ο δεύτερος γύρος….. και σηκώνεται βαριά, πάει στο μπάνιο πλένεται και ψάχνει το μέικ άπ για να καλύψει τα σημάδια….

Τα σημάδια του προσώπου θα τα καλύψει, με τα σημάδια της ψυχής τι γίνεται;

Πρέπει να πάει στη δουλειά….. νέα μέρα ξεκινά!!! Μπαίνει στο αυτοκίνητο και η συνείδηση αρχίζει ένα τρελό λογύδριο….

Μέχρι πότε κορίτσι μου θα σωπαίνεις!!! Μέχρι πότε θα επιτρέπεις αυτό;

Εκείνη: « λες και δεν ξέρεις! Που θα πάω με δύο παιδιά; Χωρίς σπίτι, χωρίς λεφτά; Ξέρεις ότι  δεν μου αφήνει φράγκο! Ξέρεις ότι η μάνα μου με περνάει για φεμινίστρια…. Τον προκαλώ λέει! Τι θες να κάνω; Ξέρεις  πολύ καλά ότι αν κάνω πως φεύγω θα με σκοτώσει!!! Τι θα γίνουν τα παιδάκια μου τότε;» κλαίει….. κλαίει…. Φτάνει στη δουλειά σκουπίζει τα δάκρυα της και φοράει τη μάσκα…..

Το προηγούμενο απόγευμα η κόρη της ξέσπασε…. Εκεί μπροστά στο τζάκι…. Κάθισε στα γόνατα της και άρχισε να κλαίει!! « πάρε με από εδώ μέσα μαμά! Δεν αντέχω άλλο!!!»

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

Το απόγευμα γυρίζει σπίτι… εκείνος κοιμάται…. Κουράστηκε ο καημένος… τόσες ώρες να μπεκροπίνει!!! Αθόρυβα μπήκε μέσα…. μια σακούλα με τα απαραίτητα…… τα παιδιά….. φεύγω!!! Τα πόδια της τρέμουν…. Φοβάται….. «θα με σκοτώσει» σκέφτεται!!!

« ας είναι! Αν είναι να πάω από τα χέρια του ας πάω!!! Θα γλιτώσουν τουλάχιστον τα παιδιά μου…» σκέφτηκε τα παιδιά της και πήρε κουράγιο…. Αθόρυβα κλείνει την πόρτα πίσω της…. Μπαίνει στο αμάξι και πηγαίνει στη μητέρα της….. πριν κατέβει από το αυτοκίνητο καθαρίζει το πρόσωπο της από το μακιγιάζ …. Ξέρει ότι τα παιδιά θα την δουν και θα τρομάξουν αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!! μπαίνει στο σπίτι των γονιών της….. και για πρώτη φορά χαμογελάει….. τα πόδια της τρέμουν αλλά συνεχίζει!!!!

Η μητέρα της τη βλέπει και ξεσπάει σε κλάματα…..

Εκείνη « μαμά, αν δεν με βοηθήσεις θα πάω αλλού, αλλά δεν θα με ξαναδείς!»

Ο πατέρας της τη βλέπει και λυγίζει: « εγώ έκανα παιδί! Δεν έκανα ζώο! Καλώς μας ξανάρθες κόρη μου!»

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

Πέρασαν τα χρόνια…. Η ψυχή  γαλήνεψε, τα τραύματα επουλώθηκαν….. ο χρόνος, ο καλύτερος γιατρός…..

Για πολύ καιρό ξύπναγε τα βράδια φωνάζοντας « όχι άλλο! Φτάνει!» για χρόνια έβλεπε στον ύπνο της το κτήνος από πάνω της , να κάνει επίδειξη δύναμης…. Να βρωμίζει το σώμα της…. Το πόσο χαιρόταν όταν ξυπνούσε και συνειδητοποιούσε ότι ήταν ένας ακόμα εφιάλτης!!!!

Σήμερα, ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία!!! Πατάει γερά στα δυο της πόδια…. Έχει τα παιδιά της από κοντά…. Κατάφερε να κάνει και το δικό της σπιτικό!!!

Σήμερα σου λέει: « σήκω από το πάτωμα! Δεν το αξίζεις! Είσαι άνθρωπος! Σήκω, έχεις  τόση δύναμη να αντέχεις το μαρτύριο…. Θα αντέξεις να δρασκελίσεις την πόρτα!!! Μη φοβάσαι!!! Αυτοί που δέρνουν τις γυναίκες τους είναι τόσο θρασύδειλοι!!! Δεν θα σε πειράξει ξανά όπως δεν πείραξε εμένα!!! ΣΗΚΩ! Το οφείλεις στον εαυτό σου, στα παιδιά σου και στη μάνα που όταν σε γέννησε έκανε άλλα όνειρα για σένα!!! Σήκω! Κάποιος υπάρχει και για ΣΕΝΑ»

Τώρα τον συναντά τυχαία καμιά φορά…. Ω τι θαύμα! Δεν λυγίζουν τα πόδια της…. Δεν παθαίνει ταχυκαρδίες….. σκέφτεται: « ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΙΑ!»

ΣΗΚΩ! Θα τα καταφέρεις, όπως τα κατάφερα και εγώ!!!!