Ύμνος στη ΜΑΝΑ!

Η μάνα εν κρύο νερό και σο ποτήρ και μπεν

Η μάνα να μη εινεται η μάνα να μη εν

Η μάνα εν το στηριγμα τη χαρας το κλαδί

Χωρις τη μανας την ευχη κανεις και λεπ χαϊρ

Η μάνα εν βραχος η μανα εν ραχι………..

( ελεύθερη μετάφραση)

Η μάνα είναι κρύο νερό και στο ποτήρι δεν μπαίνει

Η μάνα δεν γίνεται να μην υπάρχει

Η μάνα είναι το στήριγμα, της χαράς η βάση

Χωρίς της μάνας την ευχή κανείς δεν βλέπει προκοπή

Η μάνα είναι βράχος, η μάνα είναι πλαγιά…..

Ένα από τα πολυαγαπημένα μου τραγούδια, ένας ύμνος στη μάνα!!!!

Μάνα, μαμά, μανούλα, μητέρα….. με όποια λέξη και αν τη φωνάξεις το πρόσωπο είναι το ίδιο!

Είναι αυτή που σε κράτησε εννιά μήνες στην κοιλιά της, που σου έδωσε τροφή από την τροφή της και αέρα από τα πνευμόνια της….. εννιά μήνες έδωσε τα πάντα για να είσαι γερό μέσα της….. δεν θα μιλήσω για τον υπέρτατο αγώνα που έδωσε την ημέρα που εσύ αποφάσισες να γνωρίσεις τον κόσμο!!!

Είναι αυτή που υπάρχει σε κάθε σου παιδική ανάμνηση! Πότε να σε μαλώνει, πότε να σε αγαπά!.... τα ατελείωτα χάδια της, η μυρωδιά της…… η φωνή της….. που πάντα σε γαλήνευαν!!!

Είναι αυτή που με τις κομπρέσες, τα χάδια και την τεράστια υπομονή της, σε ανακούφιζε από τον πυρετό….. ακόμα και σήμερα, ενήλικας πια…. Όταν πονάς, « μάνα» φωνάζεις!!! Είχε έναν μαγικό τρόπο να κάνει τον πόνο να περνά, ένα μαγικό φιλί, λειτουργούσε ως φίλτρο και εξαφάνιζε τον πόνο!!!

Είναι αυτή που σου έμαθε τον κόσμο….. να τρως, να μιλάς, να περπατάς, να σκέφτεσαι …… είναι αυτή που έπλασε τον ψυχικό σου κόσμο, εν μέρει και τον χαρακτήρα σου! Αυτή που σου έδωσε τις αρχές και τις αξίες…… τα πιστεύω…… το κριτήριο λάθος ή σωστό……. είναι εκείνη που κάθε φορά που τσάκιζες τα γόνατα σου έτρεχε με τον πάγο και ένα χαμόγελο να διώξει τον πόνο, να σου δώσει το στήριγμα για να σηκωθείς και μια σπρωξιά για να πας παρακάτω!!!

Είναι εκείνη που σε έκανε αργότερα, ανεξάρτητο! Που σου έμαθε πώς να στέκεσαι μόνος στη ζωή, πώς να λύνεις τα προβλήματά σου, πώς να αξιολογείς τους γύρω σου!

Στην ηλικία της εφηβείας; Μια την κατηγορούσες και μια την έψαχνες, τη μια περίμενες με ανυπομονησία τη συμβουλή της και την άλλη βαριόσουν το ατελείωτο κήρυγμα της! τη μια είχες απόλυτη ανάγκη την αγκαλιά της και την άλλη την απωθούσες γιατί ένιωθες ότι δεν είσαι πια παιδί!!!

Ακόμα και σήμερα! Όλοι έχουμε ανάγκη τη στοργή και την αγάπη της, τη φροντίδα της!!! Το κανάκεμά της!!! Να νιώσουμε όλοι παιδιά έστω για μια τόσο δα στιγμούλα!! Γιατί για Εκείνην και μόνο για Εκείνην είμαστε ΠΑΝΤΑ παιδιά!!!

Μανούλα, μαμά, μητέρα, ΜΑΝΑ μου! Ότι είμαι σήμερα, το οφείλω σε σένα! Ότι καλό κατάφερα είναι έργο δικό σου! Σ΄ ευχαριστώ που δεν έπαψες ποτέ να με αγαπάς και να με στηρίζεις σε ότι και αν κάνω….. σωστό ή λάθος! Σ΄ ευχαριστώ που είσαι, ήσουν και θα είσαι ο βράχος που θα με στηρίζει!!!

Σήμερα, μανούλα πια.... αναγνωρίζω διπλά την αξία σου!! 

 

Απλά.....Ευχαριστώ!