Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Απόρριψη

Ένα κείμενο που μας ήρθε από τη φίλη μας Βούλα! Σας το παραθέτω αυτούσιο:

«Όλοι μας κάποια στιγμή στην ζωή μας γνωρίσαμε την απόρριψη...σε κάποια από τις μορφές της.....ερωτική...φιλική...επαγγελματική!
Όλα τα είδη απόρριψης μπορώ να τα κατανοήσω....ένα όμως όχι!
Μου είναι αδιανόητο να δεχθώ πως μπορούν δύο άνθρωποι που έφεραν στον κόσμο ένα παιδί, κάποια στιγμή να το απορρίψουν!!! Να πάψουν να ενδιαφέρονται για αυτό… αν υπάρχει, αν είναι καλά… αν του λείπει τίποτα!
Δεν νομίζω πως υπάρχει χειρότερη μορφή απόρριψης από αυτήν....να σε απορρίπτουν οι άνθρωποι που σου έδωσαν ζωή...δεν το χωράει ο νους μου!!!

Βίωσα μια τέτοια κατάσταση έμμεσα τον τελευταίο καιρό..... Ένας άνθρωπος που για μένα σημαίνει πολλά και που τώρα περνάει μια από τις δύσκολες φάσεις της ζωής του... για τους ανθρώπους που τον έφεραν στον κόσμο απλά δεν υπάρχει!!! Τον έχουν ξεγράψει.... δεν νοιάζονται καν αν ζει! Υπεύθυνη δεν είναι  η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα! Από δικό του λάθος;;; επιτρέψτε μου εδώ να βάλω ερωτηματικό.... απλά γιατί δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες ένας άνθρωπος φτάνει στο λάθος!

Η απόρριψη δεν ήρθε τώρα....
Η απόρριψη ήρθε ΟΤΑΝ αυτή η μάνα που χώρισε από τον πατέρα του παιδιού της, το άφησε...το παράτησε! για να είμαι πιο σωστή...να μεγαλώσει με την γιαγιά!!......  δεν νοιάστηκε γι'αυτό στα χρόνια που ακολούθησαν...
ΟΤΑΝ αυτός ο πατέρας ξανάφτιαξε την ζωή του και προσπάθησε να το ξεφορτωθεί με οποιονδήποτε τρόπο (παντρεύοντας το από τα 20) για να μην υπάρχουν εμπόδια στην νέα του ζωή......
ΟΤΑΝ  η μάνα την οποία μετά από χρόνια πήγε να συναντήσει, του είπε πως την πλησίασε για τα λεφτά της.....
ΟΤΑΝ αυτοί οι "γονείς" έβλεπαν το παιδί τους να παίρνει την κατηφόρα και δεν του άπλωσαν το χέρι να το σταματήσουν....
Η απόρριψη δεν ήρθε τώρα που το παιδί τους βρίσκεται στην φυλακή από δικό του λάθος; αναρωτιέμαι πάλι εγώ....η απόρριψη ήρθε από την στιγμή που γεννήθηκε αυτό το παιδί...

Είμαι κι εγώ μάνα...προσπάθησα πολλές φορές να μπω στην θέση εκείνης! ....προσπάθησα να βρω δικαιολογίες, μα δεν μπόρεσα!...τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι άξιοι ούτε να λέγονται, ούτε να γίνονται γονείς...κατά την ταπεινή μου πάντοτε γνώμη.
Πιστεύω πως ακόμη και ο χειρότερος εγκληματίας να είναι ένας άνθρωπος....για μια μάνα είναι πάντα το παιδί της αλλιώς, για μένα προσωπικά, δεν λέγεται μάνα!!! Η αγάπη των γονιών είναι ανιδιοτελής...έτσι μου έλεγαν όταν ήμουν παιδί!!!»

Το κείμενο της Βούλας βγάζει ένα μεγάλο «Κατηγορώ»! Δεν ξέρω την υπόθεση και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη! Μπορεί να είναι έτσι…. Μπορεί και αλλιώς!

Θα κρατήσω δύο φράσεις της…..


«Από δικό του λάθος;;; επιτρέψτε μου εδώ να βάλω ερωτηματικό.... απλά γιατί δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες ένας άνθρωπος φτάνει στο λάθος!»

Ένας άνθρωπος και ιδιαίτερα ένα παιδί, όταν μεγαλώνει δίχως αγάπη, δίχως τη δέουσα προσοχή…. Πόσο επιρρεπής μπορεί να είναι στα λάθη; Ποιος του έδωσε μαθήματα περί ηθικής, περί σωστού και λάθους; Γιατί τα μεγαλύτερα σφάλματα ( ναρκωτικά, ληστείες, εγκλήματα κ.α.) προέρχονται από ανθρώπους που βίωσαν άσχημα παιδικά χρόνια; Από διαλυμένες οικογένειες…. Παιδιά που τους έλειψε η αγάπη και η οικογενειακή θαλπωρή;

Δεν προσπαθώ να στιγματίσω κανέναν! Είδα εγκληματίες να βγαίνουν και από πλούσιες και φαινομενικά ενωμένες οικογένειες….. κανείς δεν ξέρει όμως τι γινόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες!!! Γιατί τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται πίσω από αυτές! Και γιατί κανείς δεν γεννιέται εγκληματίας!!!

Η δεύτερη φράση είναι η εξής:
«Η αγάπη των γονιών είναι ανιδιοτελής...έτσι μου έλεγαν όταν ήμουν παιδί!!!»

Ποια είναι η άποψή σας επ΄αυτού; Είναι ανιδιοτελής η αγάπη των γονιών; Είναι πάνω από το εγώ;
Σε κάποιες περιπτώσεις ναι, σε κάποιες άλλες… όπως η περίπτωση που αναφέρει η Βούλα όχι! Είναι κρίμα όμως….. τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι ξοδεύουν μια ολόκληρη ζωή και μια περιουσία για να αποκτήσουν ένα παιδί… κάποιοι άλλοι να τα απορρίπτουν προσδοκώντας ένα προσωπικό συμφέρον!

Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν…… προσπαθώ να μην κρίνω…  Αλλά κατά γενική ομολογία… η μάνα  είναι εκεί για να αγαπά, να νουθετεί…. Να συγχωρεί…. Να συμβουλεύει….  Και δυστυχώς να υπομένει!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου