Έρωτας απο απόσταση

Αν και το θέμα υπάρχει ήδη στο παρόν μπλοκ, θα ήθελα να παραθέσω το άρθρο που έγραψε για σας η φίλη μας Βούλα, η οποία θέλησε να μας περιγράψει πως βιώνει η ίδια έναν έρωτα από απόσταση. Απολαύστε το:

«Η απόσταση είναι περίεργο πράγμα....

Άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα κόσμους μακριά... Ενώ άλλους τους κουβαλάμε πάντοτε μέσα μας.... ακόμη κι αν μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα!!!

Πολλές φορές στην ζωή μου έχω ακούσει το γνωστό σε όλους μας, φαντάζομαι.... "Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα ξεχνιούνται!!!"

Εγώ πάλι είμαι της αντίθετης άποψης! πιστεύω πως η απόσταση δυναμώνει μια σχέση, την δοκιμάζει! δοκιμάζει τις αντοχές της!

Η απόσταση μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται δεν είναι εμπόδιο!!! Είναι μάλλον μια επιβεβαίωση για το πόσο αληθινή και δυνατή είναι η αγάπη τους!!!

Αυτό πιστεύω... και μιλάω έχοντας προσωπική εμπειρία!

Αυτήν την εμπειρία μου θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας....

Πριν 16 χρόνια γνώρισα έναν άνθρωπο που έμελε τελικά να σημαδέψει την ζωή μου.

Η σχέση μας κράτησε σχεδόν 4 χρόνια! μια σχέση που βασίστηκε στην ειλικρίνεια, στην εμπιστοσύνη, μα πάνω απ' όλα στην αγάπη!

Μια σχέση που είχε όμως και πολλά σκαμπανεβάσματα... ενδιάμεσους χωρισμούς και τσακωμούς που σχεδόν πάντα οφείλονταν σε τρίτα πρόσωπα... και κυρίως στους γονείς μου.

"Η ζωή... ίσως και κάποιοι δεν ήθελαν τότε να είμαστε μαζί..."

Αυτός χωρισμένος με ένα παιδί... εγώ μοναχοπαίδι... οι γονείς μου αντιδρούσαν έντονα... κάποια στιγμή, η κατάσταση αυτή μας κούρασε! Οι  σχέσεις με τους γονείς του ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και δεν ήθελε να γίνει το ίδιο και με μένα! Έτσι φτάσαμε στον χωρισμό!

Έναν χωρισμό που κατά βάθος κανένας από τους δύο μας, δεν ήθελε!

Προχωρήσαμε; και οι δύο παρακάτω.... τραβήξαμε ο καθένας τον δρόμο του με τις όποιες επιλογές μας!!!

Έβαλα ερωτηματικό στο "προχωρήσαμε" γιατί κατά βάθος πιστεύω πως ο χρόνος σταμάτησε εκεί, για μας.

12 χρόνια μετά οι δρόμοι μας ξανασυναντήθηκαν... κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες!!! Φορτωμένοι και οι δύο μας από έναν αποτυχημένο γάμο... για εκείνον ο δεύτερος! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Ανάμεσά μας αυτήν την φορά βρίσκονται τα κάγκελα μιας φυλακής....

12 χρόνια μετά.... τα συναισθήματα είναι ακόμα πιο δυνατά! δεν έχει αλλάξει τίποτα!!! Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Η μόνη επικοινωνία μας, το τηλέφωνο και τα γράμματα... κι όμως τον νιώθω πάντα κοντά μου... δίπλα μου!

Τίποτα δεν χάνεται όταν έχει υπάρξει!!!!

12 χρόνια μετά... είμαστε ξανά μαζί (αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι!) Για μας έτσι είναι!

"Η ζωή... ίσως και κάποιοι δεν ήθελαν τότε να είμαστε μαζί.... τώρα όμως θέλει! δεν είναι τυχαίο που ξαναβρεθήκαμε" 

Αυτή ήταν η πρώτη του κουβέντα, όταν ξαναβρεθήκαμε!

Πολύ δύσκολες συνθήκες για μια σχέση αλλά η απόσταση την κάνει πιο δυνατή.

Πράγματα που, σε μια σχέση που υπάρχει καθημερινή επαφή, φαντάζουν ασήμαντα.... σε μια σχέση από απόσταση γίνονται πολύ σημαντικά, όταν ζεις μια τέτοια σχέση καταλαβαίνεις και ξεχωρίζεις πόση αξία έχουν πράγματα που μέχρι τότε θεωρούσες τιποτένια... Ακόμα και το άψυχο χαρτί αποκτά άλλη υπόσταση... του δίνεις ψυχή... μεταφέρει αυτά που νιώθεις στον άνθρωπο που αγαπάς και το αντίστροφο! Αγγίζεις το χαρτί που άγγιξαν τα δικά του χέρια... είναι η μοναδική μας επαφή!  Ακόμα και τα δευτερόλεπτα που μιλάς μαζί του από το τηλέφωνο έχουν άλλη αξία! Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο!

Όχι, δεν θα σας πω ότι η απόσταση είναι εύκολο πράγμα..... αντίθετα! είναι πολύ δύσκολο!

Έρχονται στιγμές που θέλεις να ουρλιάξεις από τον πόνο που νιώθεις στην ψυχή σου! Κλαίς, χτυπιέσαι, υποφέρεις...

Στιγμές που, θέλεις απλά να κρυφτείς στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπάς και να ξεχάσεις όλα αυτά που σε πονάνε αλλά δεν γίνεται! στιγμές που τον χρειάζεσαι αλλά δεν είναι εκεί! που η απουσία του σε τρελαίνει…. και λες δεν αντέχω! αλλά αντέχεις, γιατί αγαπάς....

Βράδια κενά.... άυπνα... νιώθεις μισός... πόνος ατελείωτος.... μέχρι την στιγμή που θα χτυπήσει ξανά το τηλέφωνο... μέχρι την στιγμή που θα πάρεις στα χέρια σου το επόμενο γράμμα... και το χαμόγελο θα φανερωθεί δειλά - δειλά... έστω και για λίγο στο πρόσωπό σου!!!

Δύσκολο πράγμα η απόσταση! όσοι την βίωσαν καταλαβαίνουν μόνο.... μα πάντα μέσα από τις δυσκολίες βγαίνουμε πιο δυνατοί!!!»

Δύο φράσεις θα τονίσω! Λέξεις, που όταν τις διάβασα, ανατρίχιασα!

« τίποτα δε χάνεται, όταν έχει υπάρξει!»

Και:

« Πάντα μέσα από τις δυσκολίες βγαίνουμε πιο δυνατοί!»

Και οι δύο φράσεις μπορεί να αποτελέσουν τίτλο για κάποιο μελλοντικό άρθρο! Είναι φράσεις που λένε αλήθειες, αλλά μόνο σε όσους έχουν ζήσει κάτι ανάλογο! Θα τις αναλύσουμε κάποια στιγμή!

Προς το παρόν, πρέπει να ευχαριστήσω τη φίλη μας, για την κατάθεση ψυχής που έκανε! Και που μας απέδειξε, ότι η θέληση κινεί βουνά! Βέβαια η μοίρα… η ζωή… οι καταστάσεις…. Οι επιλογές! Παίζουν το ρόλο τους!

Ας ευχηθούμε μόνο αυτό: Να ανταμώσουν γρήγορα!