Γάμος: δέσμευση ή κοινή πορεία; (1)

Μεγαλώσαμε με τη φιλοσοφία ότι ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου…. « να παντρευτείς…. Να κάνεις οικογένεια! Να κάνεις παιδιά!». Από πιτσιρίκια, οι γυναίκες ονειρευόμασταν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο και νυφικά με τρία μέτρα ουρά! Οι άντρες δε, έχοντας πρότυπο τους γονείς τους…. Ονειρεύονταν ένα σπίτι στο λιβάδι; Παιδιά να τρέχουν τριγύρω και όμορφες μυρωδιές να αναδύονται από την κουζίνα;

Δεν φρόντισαν όμως να μας πουν ότι ο γάμος δεν είναι ένα παιχνιδάκι…. Και σίγουρα οι πρωταγωνιστές, δηλαδή ο άντρας και η γυναίκα…. Δεν είναι ο Κεν και η Μπάρπυ! Και όσοι παντρευτήκαμε…. Δε ζήσαμε το ¨σπίτι στο λιβάδι¨ από την ομώνυμη ταινία – πρότυπο της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής!

Δεν παρέλειψαν πάντως οι δικοί μας να μας ενημερώσουν ότι ο γάμος είναι ένας διαρκής συμβιβασμός! Μια συνεχής υποχώρηση…… ένα συνεχόμενο θάψιμο των ¨θέλω¨ μας! Αυτό θέλουμε και εμείς από το γάμο μας; Σίγουρα όχι!

Τι είναι ο γάμος τελικά; Είναι δέσμευση; Ή η κοινή πορεία δύο ανθρώπων;

Μια επιχείρηση. Αν το δούμε εντελώς ψυχρά….. δύο άνθρωποι ενώνουν τα κεφάλαιά τους…. Κάνουν μια επένδυση αγοράζοντας ένα σπίτι…. Δουλεύουν και οι δύο συνεισφέροντας στα κοινά έξοδα…. Και σαν δύο γνήσιοι εταίροι…. Κατηγορούν μονίμως ο ένας τον άλλον για σπατάλη και κακοδιαχείριση; Αν το δούμε μόνο από την οικονομική άποψη σε τι διαφέρει ο γάμος από μια εταιρεία;

Αν πιάσουμε το άλλο άκρο… αυτό του ρομαντισμού… θα πούμε ότι δύο άνθρωποι που αγαπιούνται τρελά και δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας μακριά από τον άλλον…. αποφασίζουν να παντρευτούν και να μοιραστούν την ίδια στέγη…. Το ίδιο κρεβάτι…. Η πιο ρομαντική στιγμή….. η τελετή του γάμου ή η πρόταση; και μετά τι;

Τι γίνεται και στην πορεία  χαλάει το γλυκό; Ως ενήλικες γνωρίζουμε πολλά ζευγάρια παντρεμένα. Πόσα από αυτά είναι πραγματικά ευτυχισμένα; Πόσοι είναι στα πρόθυρα του διαζυγίου ή στα πρόθυρα νευρικής κρίσης; Πόσοι γνωστοί ή φίλοι μας, παραπονιούνται καθημερινά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον έγγαμο βίο τους;

Τα ποσοστά των διαζυγίων, στις μέρες μας, αυξήθηκαν κατακόρυφα! Τι φταίει άραγε; Οι παλιότεροι υποστηρίζουν ότι για όλα φταίει η χειραφέτηση της γυναίκας! Η τελευταία από τότε που αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να βγει στην αγορά εργασίας, μοιράζεται ανάμεσα στην επαγγελματική, στη συζυγική και στην ζωή του γονέα. Επομένως κάποια πράγματα, αναπόφευκτα, μένουν μισά ή δεν στέφονται με απόλυτη επιτυχία! Έτσι δεν αναδύονται λαχταριστές μυρωδιές από την κουζίνα… και το σπίτι συχνά μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο! Μα και ο σύζυγος παραπονιέται ότι δεν απολαμβάνει τη δέουσα προσοχή! Δεν θα μιλήσω για τα παιδιά!

Κάποιοι άλλοι, πιστεύουν πως η οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας φταίει για την κατάρρευση του θεσμού του γάμου! Η γυναίκα από τη στιγμή που απέκτησε το δικό της πορτοφόλι, απέκτησε και περισσότερα δικαιώματα. Επιπροσθέτως, απαίτησε την ισότητα των δύο φύλων! Ίσως, στο πολύ βάθος, να υπάρχει και μια δόση αλήθειας σε αυτήν την πεποίθηση!

Οι γονείς μας έζησαν σε μια διαφορετική κοινωνία. Τότε υπήρχαν άλλου είδους προβλήματα. Η επιβίωση ήταν πρωταρχικό τους μέλημα! Είχαν λιγότερο άγχος γιατί όλοι, λίγο ή πολύ, βρίσκονταν στην ίδια οικονομική κατάσταση. Σήμερα, που το θέμα επιβίωσης για τους περισσότερους έχει λυθεί, τα προβλήματα αντί να μειωθούν, αυξήθηκαν! Το άγχος κατατρώει εμάς  και κατά συνέπεια τις  σχέσεις μας. Ο  σύγχρονος άνθρωπος, έχει επιδοθεί σε έναν ανελέητο αγώνα συλλογής υλικών αγαθών, ξεχνώντας ποια είναι η ουσία της ζωής!

Προσπάθησα να αναλύσω τις διάφορες απόψεις που άκουσα κατά καιρούς, από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και συνεπώς διαφορετικού τρόπου σκέψης. Θα ήθελα μέσα από αυτές τις σκέψεις να σας προβληματίσω λίγο…. Να αναρωτηθείτε και εσείς τι είναι αυτό που οδηγεί έναν έρωτα, ενδεχομένως, με πολύ πάθος…. Σε μια σχέση βαλτωμένη, ανιαρή στην καλύτερη των περιπτώσεων και στη χειρότερη…. Σε μια σχέση μίσους και οργής!

Κάπου διάβασα το εξής: « δεν έχω παράπονο από τη γυναίκα μου. Απλά κάπου στη διαδρομή, χάσαμε κάτι!»

Τι είναι αυτό το κάτι; Είναι ο έρωτας; Το πάθος; Η αγάπη; Η κατανόηση; Τι θεωρείτε εσείς ότι πρέπει να υπάρχει για να θεμελιωθεί ένας γάμος που θα προσφέρει ευτυχία, σταθερότητα, συντροφικότητα και στα δύο μέλη;

Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο λάθος σε έναν γάμο;

Η σχέση συνήθως βαλτώνει όταν την τρώει η ρουτίνα, πιστεύει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων! Είναι μόνο αυτό; Μήπως το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι ότι θεωρούμε τον άνθρωπό μας δεδομένο; Ότι δεν κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι; Να αρέσουμε έστω;

Μήπως το ρητό: « έδεσα το γάιδαρό μου» έχει μια βάση; Μήπως στην πορεία χάνουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό στη δίνη της καθημερινότητας; Παραίτηση;

Τι πρέπει να κάνουμε για να μην καταντήσει ο γάμος μας δέσμευση, αλλά η όμορφη κοινή πορεία ενός ζευγαριού; Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;