Χαμένες αγάπες

Άνθρωποι που ζουν μέσα από τις αναμνήσεις τους! Άνθρωποι που θάφτηκαν στο χθες… άνθρωποι μισοί! Καλύτερα….. άνθρωποι μισοζώντανοι!

Ιστορίες αγάπης που δεν είχαν το όμορφο τέλος των παραμυθιών….  Και εγκλώβισαν ανθρώπους μέσα τους… εμποδίζοντάς τους να ζήσουν μια όμορφη ζωή! Ανεκπλήρωτοι έρωτες…. Γιατί έτσι το θέλησε η μοίρα… η ζωή… οι επιλογές! Γιατί οι άνθρωποι ήταν κατώτεροι των περιστάσεων! Δεν είχαν το σθένος να παραδεχτούν αλήθειες! Δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν  τα θέλω τους! Άνθρωποι που δεν άκουσαν την καρδιά τους…. Ακολούθησαν τη λογική με τα πρέπει της….

Κάποιοι άλλοι…. Έχασαν το ταίρι τους. Εκείνο ταξίδεψε στον ουρανό…. Και εκείνοι έμειναν πίσω… γαντζωμένοι από μια φωτογραφία, μια μπλούζα…. Ένα στυλό…. Ένα γράμμα! Και μοιάζουν με άδεια κουφάρια πλοίων βυθισμένα στον ωκεανό του πόνου!

Κάποιοι δεν μπόρεσαν να γυρίσουν σελίδα…. Να πάνε παρακάτω…. Άλλοι πάλι προχώρησαν και έκαναν λάθος επιλογές, που αναπόφευκτα τους οδηγούσαν στην αμείλικτη σύγκριση! Δεν μπορείς να συγκρίνεις πράγματα αταίριαστα! Όταν μέσα σου έχεις μυθοποιήσει την αγάπη, τον έρωτα…. Τον έχεις δώσει την ιδανική μορφή…. Τον έχεις ζωγραφίσει με τα πιο όμορφα χρώματα… με τη μορφή του/της…. Δεν μπορείς…. Δεν έχεις το δικαίωμα να αρκεστείς σε κάτι λιγότερο! Στο υποκατάστατο!

Από την άλλη…. Δεν μπορείς…. Δεν έχεις το δικαίωμα… την απαίτηση…. Να μοιάσει ο άλλος με αυτό που έχεις πλάσει εσύ μέσα σου! Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός…. Μοναδικός!

Άνθρωποι σακατεμένοι…. Φτάνουν στα βαθιά γεράματα έχοντας ζήσει μια ζωή μισή…. Γιατί απλά δεν είχαν το θάρρος ή την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι που τους άξιζε! Άλλοι πάλι… λίγο πριν φύγουν από τη ζωή…. Κάνοντας τον απολογισμό τους…. Μετανιώνουν για αυτά που δεν έζησαν…. Για αυτά που δεν τόλμησαν να ονειρευτούν! είναι καλύτερο, λένε, να μετανιώνεις για πράγματα που έκανες... παρά για πράγματα που δεν τόλμησες να κάνεις!

Κάπου διάβασα μια πραγματική ιστορία…. Ένας κύριος , μια κυρία… σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό…. Η κυρία επιβάτης…. Στα μάτια της τρέχουν δάκρυα…. Βγάζει το χέρι από το παράθυρο… να αγγίξει για τελευταία φορά τον αγαπημένο της! Το τρένο ξεκινά… εκείνος κρατά το χέρι της σφιχτά…. Έχει μετανιώσει που την άφησε να φύγει… μα η ευκαιρία χάθηκε! τα χέρια ακόμα δεμένα... μα αρχίζουν να ξεκολλούν... εκείνος τη σφίγγει σε μια απελπιδα προσπάθεια.... Το τρένο έχει πάρει το δρόμο του…. Εκείνος στέκει στο σταθμό….. στα χέρια του…. Του έχει απομείνει το γάντι της…. Μόνο αυτό!

Πενήντα χρόνια μετά…. Ο κύριος βγάζει το καλό του κοστούμι από την ντουλάπα…. Μέσα στην τσέπη…. Εκεί στο μέρος της καρδιάς…. Υπάρχει το μοναδικό πειστήριο…. Ότι έζησε μια αγάπη αληθινή! Εκεί μέσα… βρίσκεται το γάντι της αγαπημένης του!μισός αιώνας μετά....

Κανείς από τους δυο δεν παντρεύτηκε….. εκείνη απέκτησε το παιδί του…. Για το οποίο εκείνος δεν έμαθε ποτέ!

Η ιστορία σου αφήνει μια πίκρα…. Ένας λυγμός ανεβαίνει στο λαιμό σου…. Και ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ αναδύεται…. Δυο ζωές χαμένες….. δυο ζωές λησμονημένες από την ευτυχία…. Από τη χαρά!

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ιστορίες αγάπης, που δεν είχαν ευτυχές τέλος….. γιατί; Γιατί δεν τους άξιζε; Δεν το ήθελε η μοίρα; Ποιος δεν θέλει μαζί δυο ανθρώπους που αγαπιούνται; Πολλοί, θα μου πείτε… όμως… μήπως δεν έχουμε αυτό που δεν ποθήσαμε αρκετά; Που δεν κοπιάσαμε; Που δεν θυσιαστήκαμε για αυτό; Μήπως φταίμε και εμείς για ότι μας συμβαίνει;

Άλλοι πάλι…. Έχοντας στη ζωή τους μια τέτοια ανεκπλήρωτη αγάπη… χτίζουν φρούρια γύρω τους! Κλείνονται στον εαυτό τους…. Σαν τα στρείδια…. Κλείνουν τις πόρτες της καρδιάς τους… και δεν αφήνουν ούτε μια χαραμάδα ανοιχτή για να περάσει το φως του ήλιου….

Κάποια στιγμή… ίσως…. Βρεθεί μια αχτίδα…. Η οποία είναι τόσο δυνατή… και συνάμα τόσο όμορφη…  βρίσκει μια τόση δα σχισμή…. Και τρυπώνει… ρίχνει φως στα παγωμένα σκοτάδια της ψυχής… και η άνοιξη ξαναγεννιέται!

Ένα ένα…. Ανοίγουν τα παράθυρα της ψυχής…. Μα φοβάται! Τρομάζει στο απότομο φως… κρύβεται για λίγο πάλι…. Μα η αχτίδα επιμένει! Έτσι δειλά δειλά…. Το χαμόγελο επιστρέφει…. Και η ψυχή ανοίγει σαν το ανοιξιάτικο μπουμπούκι στο πρώτο φως της μέρας!!

Διάλεξε ανάμεσα στο χθες και στο αύριο! Μείνε πιστός σε αυτό που θα διαλέξεις! Μα διεκδίκησέ το! Κάνε το όνειρό σου πραγματικότητα!

Θέλουμε πάντα αυτό που δεν έχουμε…. Στην αρχή είμαστε ικανοποιημένοι με το λίγο…. Μετά θέλουμε λίγο ακόμα…. Έπειτα το θέλουμε όλο! Γιατί μόνο έτσι είμαστε ευτυχισμένοι! Όταν είμαστε πλήρεις!

Διεκδίκησε την ευτυχία σου…. Ξέρεις που θα τη βρεις… γιατί απλά το αξίζεις!!!