Το άρρωστο εργασιακό περιβάλλον...

Το εργασιακό περιβάλλον στη χώρα μας ( δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το περιβάλλον σε άλλες χώρες διότι δεν έχω εργαστεί εκεί) ήταν πάντα άρρωστο, με ελάχιστες εξαιρέσεις που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!

Ιντρικες, πισώπλατα μαχαιρώματα, καρφώματα, κλικες και άλλα τέτοιες όμορφες καταστάσεις είναι καθημερινές στον εργασιακό μας χώρο και τις έχουμε συνηθίσει τόσο, που ότι και να ακούσουμε δεν μας κάνει την παραμικρή εντύπωση!!!

Σε ελάχιστες εταιρείες υπάρχει η συναδελφική αλληλεγγύη! Σε άλλες πάλι υπάρχει μόνο για να επιβεβαιώνει την υποκρισία που μας διακατέχει!! Ακόμα και η απλή και αυτονόητη ¨καλημέρα¨ έχει γίνει άλλο ένα μέσο υποκρισίας!! ή μέσο για την επίτευξη ενός στόχου, ενός σκοπού!

Η προσποιητή ευγένεια κάποιες φορές σε αηδιάζει, αλλά προσπαθώντας να μη δώσεις λαβές ενσωματώνεσαι και εσύ, και παίρνεις μέρος στο θεατράκι του παραλόγου! Ξέρεις ότι αυτόν που εξυπηρετείς εκείνη τη στιγμή, αυτός που σου μιλάει με τόση ευγένεια.... πριν λίγο.... ή λίγο μετά .... σε ¨δίνει ¨ στεγνά στον προϊστάμενο ή στον διευθυντή!!! με μόνο σκοπό να σε υποβαθμίσει ή .... να ανέβει εκείνος!!!

Ο δρόμος της αναρρήχισης στην εξουσία... το πάθος της εξέλιξης.... το όνειρο της προαγωγής .... έχει γίνει για κάποιους, σκοπός ζωής!! και για αυτούς το μεγαλύτερο πιστεύω είναι: “ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”.

Το πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν προσπαθούν να εξελιχθούν ως επαγγελματίες, κοινώς να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους έτσι ώστε να πάρουν αξιοκρατικά την προαγωγή τους, αλλά καταφεύγουν σε δόλιες μεθόδους προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους!!!

Με την παρουσία της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, τώρα που για μια θέση εργασίας γίνεται στην κυριολεξία μάχη σώμα με σώμα.... η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο!!!

Σε μια συζήτηση που είχα κάποτε με τον εργοδότη μου, ο τελευταίος μου είπε: “ ο εργοδότης πάντα ξέρει ποιος προσφέρει στην εταιρεία και ποιος όχι!” . Η ερώτηση μου ήταν η εξής: “ πως εξηγείτε λοιπόν ότι στη χώρα μας αυτοί που έχουν τις μεγαλύτερες θέσεις και τις καλύτερες απολαβές, δεν είναι αυτοί που πραγματικά τις αξίζουν αλλά ( συγχωρείστε με για την έκφραση) οι ρουφιάνοι, οι κόλακες και αυτοί που είναι καλά δικτυωμένοι;” . Η ερώτησή μου άφησε άφωνο τον εργοδότη μου.... για μερικά δευτερόλεπτα.... έπειτα είπε: “ Έχεις απόλυτο δίκιο για την παρατήρησή σου, αλλά ένας εργοδότης πρέπει να έχει από κοντά τον εχθρό του! Ένας ρουφιάνος δεν προδίδει μόνο τους συναδέλφους του, το ίδιο θα κάνει και στο αφεντικό του!” . Έτσι όπως το έθεσε, είχε ένα κάποιο δίκιο .... αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι! “ και γιατί πρέπει να προαγάγεις έναν ποταπό και δόλιο άνθρωπο, αντί να τον απολύσεις και να τελιώνεις μια και καλή μαζί του;” ήταν η επόμενη ερώτησή μου. Η τελευταία τον έφερε σε δύσκολη θέση.... δεν ήξερε... ή δεν ήθελε να μου απαντήσει; Τελικά μου απάντησε: “ αυτό είναι το σύστημα χρόνια τώρα....” άνοιξε την πόρτα και έφυγε!!!

Ακόμα και για τους εργοδότες είναι δύσκολη η κατάσταση! Προσπαθούν να ισορροπήσουν καταστάσεις, να τους έχουν όλους ικανοποιημένους ( δε μιλώ για τη σημερινή άθλια κατάσταση) και να απορροφούν τις τριβές, έτσι ώστε η επιχείρηση να λειτουργεί ομαλά! Δεν είναι πάντα εύκολο να διαλέξεις τους συνεργάτες σου! Άλλες φορές κάνεις επιτυχημένες επιλογές και άλλες όχι! Δεν είναι επίσης εύκολο να συνεργαστούν επιτυχώς άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες και νοοτροπίες! Άνθρωποι με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο!!! Είναι γνωστό ότι οι εργάτες της παραγωγής πάντα βλέπουν με μισό μάτι τον προϊστάμενό τους.... πάντα είναι αντίθετοι σε κάθε αλλαγή που προτείνεται στον τρόπο εργασίας τους!!! Δεν είναι εύκολο να διοικείς μια επιχείρηση, όμως εκεί φάινεται το αν είναι κανείς καλός μάνατζερ... καλός διοικητής να το πω στην ελληνική!!!

Από την πλευρά του εργαζόμενου τώρα....

Μπαίνεις σε μια εταιρεία, έχεις διάθεση για δουλειά.... έχεις τη διάθεση να ενσωματωθείς γρήγορα και να νιώσεις το περιβάλλον οικείο..... αλλά, απο τα πρώτα ακόμη λεπτά νιώθεις ότι είσαι ανεπιθύμητος εκεί!!! Οι συνάδελφοί σου, σε βλέπουν σαν απειλή!!!

Κάθε τι καινούργιο, κάθε τι άγνωστο, ο άνθρωπος γενικά το αντιμετωπίζει με φόβο, και νιώθει ανασφάλεια! Αυτή η ανασφάλεια τον κάνει καχύποπτο και πολλές φορές εχθρικό! Τα ίδια συμπτώματα έχουν και οι εργαζόμενοι όταν κάποιος νέος έρχεται, όταν αλλάζει η διοίκηση, όταν αλλάζει ο προϊστάμενος, ακόμα... ακόμα και όταν ένα νέο μηχάνημα, ή προϊόν προστίθεται στον τομέα της παραγωγής!!!

Για να κρατήσεις τη θέση εργασίας σου έχεις δύο επιλογές......

Η μία είναι: κάνεις σωστά τη δουλειά σου, είσαι επιμελής με τα καθήκοντά σου, δεν παραβαίνεις το ωράριό σου, είσαι ευγενής με τους προϊσταμένους αλλά και με τους υφιστάμενούς σου, είσαι γενικά το καλό παιδί με αποτέλεσμα να επιφορτίζεσαι με όλο και περισσότερη δουλειά και ευθύνες.... και επιδίδεσαι σε έναν αγχωτικό αγώνα του να είσαι πάντα σωστός και να μη δίνεις λαβές για παρατηρήσεις και προβλήματα!!! Προσπαθείς πάντα να εξελίσσεσαι και να γίνεις αυτό που λένε “ αναντικατάστατος”!

Η άλλη είναι: κάνεις μεν τη δουλειά σου.... χρησιμοποιείς όλη τη γαλιφιά σου για να είσαι αρεστός....ενσωματώνεσαι στις κλίκες, όπου είσαι παντα λιγομίλητος!!, έχεις απο κοντά με κολακίες και με “ χρήσιμες” πληροφορίες τον προΙστάμενό σου.... για τον δε εργοδότη.... κάνεις τεμενάδες!!!!

Από εσένα εξαρτάται το αν θα παραμείνεις στη θέση σου! Από εσένα εξαρτάται και ο τρόπος!!! Αν είσαι άνθρωπος που δεν φοβάται τη δουλειά και σου αρέσει η εξέλιξη και η αξιοκρατία..... κάποια στιγμή..... θα αναγνωριστεί η συμβολή σου στο έργο!!

Οι φιλίες στον εργασιακό χώρο, τις περισσότερες φορές αναδεικνύονται σε λυκοφιλίες!!! Προσωπικά σου δεδομένα δεν πρέπει να υπάρχουν εκεί.... όσα λιγότερα ξέρουν οι συνάδελφοί σου για την προσωπική σου ζωή τόσο το καλύτερο!

Ο καλύτερος δρόμος.... ίσως γίνεις και παράδειγμα προς μίμηση!!! είναι να είσαι άξιος και επιμελής στη δουλειά σου.... συμπεριφέρεσαι πάντα με ευγένεια... δεν ασχολείσαι με ενδοεταιρικά κουτσομπολιά.... αγνοείς όσους σε κολακεύουν!!!

Τελικά απο εμάς εξαρτάται!!! όπως ΠΑΝΤΑ!!!