Ξεκινάς ένα όμορφο
πρωινό να πας σε δημόσια υπηρεσία για να κάνεις μια δουλειά σου…. Έχεις
ξεκινήσει με πολύ καλή διάθεση, έχεις οπλιστεί με υπομονή και είσαι φορτωμένος
με ένα φάκελο χαρτιά!! Παρόλα αυτά, θα το θεωρήσεις μεγάλη τύχη αν καταφέρεις
να τελειώσεις τη δουλειά σου σήμερα!!!
Η κατάσταση στις
δημόσιες υπηρεσίες στη χώρα μας, είναι απελπιστική! Η γραφειοκρατία βασιλεύει
παντού και τώρα προστέθηκε και η λευκή απεργία των δημοσίων υπαλλήλων!!! Έγιναν
περικοπές στο μισθολόγιό τους και πηγαίνουν στη δουλειά τους μόνο για να
πηγαίνουν!!! Τις μέρες που δεν απεργούν επίσημα…… αεργούν!!!
Τα τηλεφωνικά κέντρα
είναι επιεικώς γελοία!!! Παίρνεις τηλέφωνο και το αφήνεις…….. χτυπάει μία, δύο,
πέντε, δέκα….. τίποτα! Παίρνεις μετά από ένα λεπτό ….. η γραμμή είναι
κατειλημμένη! Ξαναπαίρνεις μετά από δέκα λεπτά, δεν απαντά!!
Αφού δεν υπάρχει
τρόπος επικοινωνίας….. αναγκάζεσαι να αφήσεις τη δουλειά σου και να πας στην
υπηρεσία που σε ενδιαφέρει…. Εκεί συναντάς κάθε πικραμένο, κάθε αγανακτισμένο
και στήνεσαι και εσύ σαν προβατάκι στη σειρά!!! Όταν δεήσει να φτάσει η σειρά
σου…. Σε πιάνει ταχυπαλμία…. « τι θα μου ζητήσει άραγε;» σκέφτεσαι! Η
εξυπηρέτησή σου εξαρτάται αφενός από την ευσυνειδησία του υπαλλήλου ( ναι
υπάρχουν και άνθρωποι που παράγουν έργο στο δημόσιο!) και από τη διάθεσή του!!!
( αν μάλωσε με τη γυναίκα του το πρωί… δεν έχεις ελπίδες!!!).
Φτάνεις, λοιπόν, στον
γκισέ… αναφέρεις το αίτημά σου….. αχ δύστυχε!!! Σε λάθος ουρά περίμενες τόση
ώρα!!!
- -
Κύριε,
θα πάτε στον πέμπτο όροφο, στο γραφείο 14 μετά θα πάτε στο πρωτόκολλο στον
τρίτο όροφο, μετά θα πάτε στον έκτο όροφο στο γραφείο 25 και μετά θα έρθετε σε
μένα!
Σε έχει λούσει κρύος
ιδρώτας!!! Σε έχει πιάσει απελπισία….. και μόλις τολμήσεις να πεις ότι δεν
θυμάσαι όλα αυτά που σου είπε απέξω…… σε κεραυνοβολεί με το βλέμμα του και σου
λέει:
- -
Περιμένει
κόσμος κύριε δε βλέπετε;
Τι να κάνεις και εσύ; Παίρνεις
δρόμο και δρομάκι….. ανεβαίνεις, κατεβαίνεις σκαλοπάτια….. παίρνεις βαθιές
ανάσες και φτάνεις στον επόμενο γκισέ!!! « ευτυχώς δεν έχει κόσμο εδώ»
σκέφτεσαι!!! Εξηγείς στον υπάλληλο το λόγο της επίσκεψής σου……. Και το ματς
αρχίζει!!!
- -
Ποιος
σας έστειλε εδώ κύριε; Ποιος σας είπε ότι αυτό εδώ είναι το γραφείο που πρέπει
να έρθετε; Λάθος!!! Μέγα λάθος!! Όλοι είναι ηλίθιοι!!! Θα πάτε στο γραφείο 5
στον 2ο όροφο, μετά θα πάτε στο πρωτόκολλο και μετά θα πάτε στο γραφείο
13 στον 6ο όροφο!!! Άντε! Όλοι οι άσχετοι εδώ μαζεύτηκαν!!!!
Εντάξει…. Το
εγκεφαλικό να γλυτώσουμε και « δε βαριέσαι»!!! συνεχίζεις την κούρσα ακάθεκτος
μέχρι να ανέβει το αίμα στο κεφάλι σου και να κάνεις την υπηρεσία τσίρκο!!
Υπομονή και επιμονή χρειάζεται!!!
Και πας σε έναν άλλο
γκισέ και βρίσκεις μια χαριτωμένη κυρία, η οποία έχει μια γλυκύτατη φωνή που σε
μαγεύει!!! Σου φέρεται με ευγένεια, σε εξυπηρετεί και σε δύο λεπτά ακριβώς
είσαι έτοιμος να φύγεις!!!!...............................
Και νιώθεις ότι
καταρρέεις…. Νιώθεις ότι έχεις παραισθήσεις…. Νιώθεις ότι κάποιος σε κοροϊδεύει
ή ότι κάποιος θα σε χαστουκίσει για να σε ξυπνήσει από το όνειρο!!! Και ρωτάς
τρεις φορές την ευγενική υπάλληλο αν τελείωσες ( έτσι για να το εμπεδώσεις) και
παίρνεις την ίδια καταφατική απάντηση… πάντα με χαμόγελο!!!
Βγαίνεις από την
υπηρεσία…. Έχεις ξεχάσει την ταλαιπωρία…. Και αναρωτιέσαι αν αυτό που είδες
ήταν άνθρωπος ή νεραϊδα…. Μήπως ξωτικό;
Δεν είναι τραγικό να
θεωρείς τα αυτονόητα ουτοπία; Δεν είναι
εξωφρενικό να θεωρείς τον εαυτό σου πολίτη δεύτερης κατηγορίας; Να σπάζουν τα
νεύρα σου, να θέλεις να ουρλιάξεις, και να καταπιέζεις τον εαυτό σου προκειμένου
να εξυπηρετηθείς; Γιατί γνωρίζεις καλά ότι αν κάνεις πως φωνάζεις, πως
διεκδικείς το αναφαίρετο δικαίωμά σου στην εξυπηρέτηση, αν τους δείξεις ότι
ξέρεις πως γίνεται η δουλειά και ότι σαφέστατα είσαι στο σωστό γραφείο…. Τότε
σίγουρα… ενενήντα εννιά φορές στις εκατό δεν θα εξυπηρετηθείς!!!
Δουλεύοντας χρόνια σε
δουλειά με αρκετή εξάρτηση από τις δημόσιες υπηρεσίες έχω να σας δώσω τις εξής
συμβουλές:
1 . Οπλιστείτε με υπομονή και με το πιο όμορφο χαμόγελό σας!
2.
Πάρτε μαζί σας όποιο χαρτί μπορείτε να φανταστείτε ότι ταιριάζει στην
περίπτωση! Στην ανάγκη πάρτε έναν τεράστιο φάκελο και γεμίστε τον με ότι έχετε
στο σπίτι!!( αστειεύομαι) Ο υπάλληλος
που θα σας δει φορτωμένο με φάκελο δεν θα κάνει το λάθος να ζητήσει όλα τα
χαρτιά!! Του περνάτε το μήνυμα: « τα έχω όλα!»
3. Χρησιμοποιείστε την ευγένεια…. Είναι δυνατό όπλο! Άλλωστε είναι γνωστό
ότι: « η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει!»
4. Δεν πάτε σε δημόσια υπηρεσία Δευτέρα πρωί ή
Παρασκευή μεσημέρι!! Εκτός και αν είναι απόλυτη ανάγκη!!!
5.
Το να υποδείξεις σε έναν δημόσιο υπάλληλο πως θα κάνει τη δουλειά του
είναι μέγα λάθος! Απαγορεύεται δια ροπάλου!
6.
Προσπαθήστε να δείχνετε τελείως χαμένοι!! Ότι δεν ξέρετε ούτε τι θέλετε,
ούτε και που πρέπει να πάτε!!! Η κακομοιριά βοηθά πολλές φορές!!! Η δουλοπρέπεια δε…. είναι το καλύτερό τους!!!
7.
Πριν στηθείτε σε μια ουρά ρωτήστε τον υπάλληλο αν είστε στο σωστό
γραφείο ( θα χάσετε πολύ χρόνο άδικα αν δεν το κάνετε) και αφού μπείτε στην
σειρά ρωτήστε και τον προηγούμενό σας αλλά και τον επόμενο!!! Γενικά, θα ρωτάτε
συνέχεια και το ίδιο πράγμα τουλάχιστον τρεις φορές!!! Το να δείχνεις πολίτης
χαμηλής νοημοσύνης ( μιας και έτσι σε θεωρούν ) είναι επιτυχία!!!
8. Κάθε ερώτησή σας θα ξεκινά με ένα
« συγνώμη» και θα καταλήγει με ένα « ευχαριστώ» συνοδευόμενο με ένα ένοχο
χαμόγελο!!! ( μην ξεχνάτε ότι ταλαιπωρείτε άδικα έναν κακοπληρωμένο δημόσιο
υπάλληλο με την άγνοιά σας)
9. Τέλος, μη φορέσετε το επώνυμο κουστούμι σας και προς Θεού μη φοράτε
γυαλιά ηλίου μέσα στην υπηρεσία!!! Μην προκαλείτε το κοινό αίσθημα!!!
Υπάρχει και μια άλλη
κατηγορία υπαλλήλων…. Αυτή που δεν καταλαβαίνει από ευγένεια!!! Αν δεν
τελεσφορήσουν όλα τα παραπάνω…. Ζητήστε να δείτε το διευθυντή… και αν αρνηθούν πείτε
τους ότι θα τους κάνετε αναφορά!!! Υψώστε τον τόνο της φωνής σας….. και δείξτε
τους ποιος είναι ο αρχηγός!! Όλα αυτά, όμως, όταν τίποτα από τα προηγούμενα δεν
έχει ευδοκιμήσει!!
Αυτά είχα να σας
προτείνω!! Εύχομαι κάποτε, κάποια μέρα, ίσως σε έναν άλλο κόσμο…. Σε μια άλλη
χώρα…. Να σταματήσουμε να θεωρούμε τα αυτονόητα ουτοπία και να χρίζουμε μιας αξιοπρεπούς
συμπεριφοράς από το δημόσιο τομέα!!! Ίσως αν γινόταν άρση της μονιμότητας των
δημοσίων υπαλλήλων, μάθαιναν πως λειτουργούν οι ιδιωτικές εταιρείες…. Και ποιοι
είναι οι κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς!! Ίσως, αν είχαν το φόβο της
απόλυσης μάθαιναν πως δουλεύει ο κόσμος εκεί έξω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου