Παραμύθι…… όταν ήμασταν μικρά παιδιά
οι παππούδες, οι γονείς μας, μας έλεγαν παραμύθια! Τα ακούγαμε τότε…. Αργότερα
τα διαβάζαμε με ευχαρίστηση! Κάθε παραμύθι τελείωνε με ένα όμορφο τέλος….
Κλείναμε τα μάτια μας τότε και αφήναμε τη φαντασία μας να καλπάσει…..
Ονειρευόμασταν εμείς οι γυναίκες τον
πρίγκιπα του παραμυθιού….. οι άντρες την όμορφη Σταχτοπούτα… την μοναδική πριγκίπισσά
τους! Μάθαμε από μικρά να περιμένουμε το όμορφο τέλος! Να περιμένουμε το μεγάλο έρωτα της ζωής μας…. Να ζήσουμε και
εμείς το παραμύθι! Να ζήσουμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα! Να γίνουμε οι
πρωταγωνιστές!
Πόσοι από εμάς δεν ζούμε αυτό το παραμύθι;
Στην αληθινή ζωή μας …. Πέρα και έξω από κάθε φαντασία! Μήπως κάθε ιστορία δεν
είχε να μας αφήσει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Μήπως κάθε περιπέτειά μας, κάθε
εμπειρία….. κάθε λάθος δεν μας αφήνει ένα μάθημα; Σε τι διαφέρει η ζωή από το
παραμύθι; Στο ευτυχές τέλος;
Κάθε ιστορία αγάπης μοιάζει με ένα
παραμύθι! Ας γυρίσουμε τα μάτια μας όλοι….. στον έρωτα της ζωής μας…. Ας
κάνουμε ένα ….. όπως συνηθίζεται να λέγεται στις μέρες…… back up….. ένα πισωγύρισμα στη γλώσσα μας!
Και ας κάνουμε ταινία την αγάπη μας….. ένα λεύκωμα ίσως!
Θα δούμε στιγμές όμορφες….. θα
χαμογελάσουμε! Θα δούμε στιγμές άσχημες… θα λυπηθούμε…. Μα θα αναγνωρίσουμε τα
λάθη μας! Μήπως έτσι δε γίνεται και στα παραμύθια; Μήπως και εκεί ο ήρωας δεν
περνάει τα χίλια μύρια βάσανα για να φτάσει στο στόχο του…. Στον έρωτα της ζωής
του; Στην ευτυχία;….. στην αγάπη!
Κάθε αγάπη θέλει να γίνει παραμύθι! Κάθε
αγάπη πρέπει να γίνει παραμύθι! Το ευτυχές τέλος ας είναι όπως το ονειρεύεται ο
καθένας! Άλλοι θα ονειρευτούν πλούτη, άλλοι νυφικά….. παιδιά….
Εσείς τι ονειρεύεστε για την δική σας
αγάπη; Ποιο θέλετε να είναι το τέλος της; Πώς θα μπορούσατε να την αφηγηθείτε
στα παιδιά ή στα εγγόνια σας; Μήπως οι εμπειρίες μας….. δώσουν ένα δίδαγμα στους
απογόνους μας; Ίσως να πρέπει να τους μάθουμε ότι αυτό που αξίζει πάνω από όλα τα
πλούτη και την επαγγελματική επιτυχία είναι η αγάπη!!!!;
Μήπως δεν είναι πιο σημαντικό από όλα…..
να είναι γεμάτο το διπλανό σου μαξιλάρι όταν κοιμάσαι; Να ακούς την ανάσα του
αγαπημένου σου… ακόμα και το ροχαλητό του… μήπως το καλύτερο πρωινό στον κόσμο
δεν είναι το πρώτο φιλί της μέρας….. ή ένα χαμόγελο; Δε νομίζετε ότι είναι η
καλύτερη αφετηρία για μια δύσκολη μέρα στη δουλειά;
Μια φορά και έναν καιρό……..
Η …….. και ο……… γνωρίστηκαν τυχαία…… Η
μοίρα τους έφερε κοντά…. Ήταν δυο άνθρωποι καθημερινοί…. Οι άνθρωποι της διπλανής
πόρτας! Δεν είχαν πλούτη, μα είχαν πολλά όνειρα και καθαρή καρδιά! Έτσι, η μοίρα έριξε τον έναν στο δρόμο του άλλου! Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει! Είχαν
ανάγκη ο ένας τον άλλον! Γιατί άξιζε να γεννηθούν απλά για να συναντηθούν!
Η ζωή τους έδειξε το άσχημο πρόσωπό της,
αλλά τους έδινε και όμορφα διαλλείματα …. έτσι είναι αυτή, παιδεύει! Γιατί
χωρίς παίδεμα, προβλήματα και σκαμπανεβάσματα η αγάπη δεν δυναμώνει!
Το τέλος του παραμυθιού μου είναι
μαγευτικό….
Δυο χέρια ενωμένα….. δυο πρόσωπα
ευτυχισμένα….. δυο υπέροχα χαμόγελα! Περπατούν
σε ένα όμορφο μονοπάτι…. σε ένα δάσος ….. πουλιά τιτιβίζουν και δίνουν μια ρομαντική
μουσική υπόκρουση….. δίπλα τους ένα μικρό ποταμάκι…. Τους δείχνει πως το νερό
κυλάει….. όπως και η ζωή τους!
Ας μάθουμε επιτέλους να εκτιμάμε τα όμορφα
πράγματα στη ζωή μας! Την αγάπη μας, τον άνθρωπό μας, το σύντροφο! Τα πιο απλά
πράγματα είναι η ομορφιά της ζωής! αυτά που δεν αγοράζονται…. που δεν αποτιμώνται
σε κάποιο νόμισμα… πράγματα ανεκτίμητα! Ένα φιλί, μια αγκαλιά… ένα χάδι…. Αυτό είναι
ευτυχία…. Αυτό είναι το τέλος του παραμυθιού……
Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι η
σημαντικότερη επιτυχία στη ζωή είναι να γίνεις άξιος να αγαπήσεις αλλά και να αγαπηθείς! Η αγάπη
είναι στόχος ζωής! Μόνο αυτή μπορεί να φέρει την ευτυχία!
Αν σταματήσουμε να αναλωνόμαστε σε
ανούσια πράγματα θα μάθουμε ποια είναι η ουσία της ζωής! Αν σταματήσουμε τον αγώνα
συλλογής υλικών αγαθών…. Μόνο τότε θα καταλάβουμε, θα νιώσουμε και θα διεκδικήσουμε
την ευτυχία! Αναρωτηθείτε λίγο…. Ποια ήταν
η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής σας; Είχε καμία σχέση με την απόκτηση κάποιου
υλικού αγαθού;
Τι θέλει ο μέσος άνθρωπος για να νιώσει
ευτυχισμένος; Πολύ λίγα……
Έναν καναπέ…. Μια απαλή μουσική να παίζει….
Μια αγκαλιά να σε γεμίζει…… μια ανάσα στο αυτί σου…. Απλά να σου θυμίζει ότι
αυτό που ζεις είναι πραγματικότητα και όχι παραμύθι……
Και ζούμε όλοι καλά! Μα μπορούμε καλύτερα!
Καταπληκτικο..!!Σαλωμη μου....Μας ταξιδεψες....Μας εδωσες κινητρο να ονειρευτουμε ξανα..Και να ελπιζουμε...στην Αληθινη αγαπη...Γιατι Καπου..Υπαρχει για ολους μας..!!Σε ευχαριστουμε..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα. Χάρηκα πολύ που ταξιδέψες... που ελπίζεις!αυτός ήταν ο στόχος μου! Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι ένας άνθρωπος πεθαίνει όταν πάψει να ονειρεύεται! γιατί κάθε όνειρο είναι μια ελπίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας. ;-) Πολύ όμορφα Σαλώμη, μπράβο! Είναι επίτευμα για τον καθένα να μοιράζεται τη ζωή του με κάποιον άλλον, είναι το νόημα της συντροφικότητας που μάθαμε από μικροί να βλέπουμε στα παραμύθια. Αλλά για ευνόητους λόγους κανείς δε μας μίλησε για το ΣΕΞ, αγκάθι από τριαντάφυλλο αλλά αγκάθι. Το ΣΕΞ έρχεται αρχικά να γιγαντώσει όλα αυτά που περιγράφεις και μετά καταλήγει ένα γκρίζο νεφέλωμα που οφείλει βλακωδώς να περιφέρεται πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν τολμώ να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου γιατί η κοσμοθεωρία μου είναι εκτός του αποδεκτού κοινωνικού πεδίου. Αλλά αν θες το συζητάμε, έχω γράψει και εγώ για αυτό, αλλά σε πιο σκληρό στυλ, σκληρό ροκ για την συντροφικότητα ίσως. ;-) Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή