Ζούμε στην εποχή του
ατομικισμού, ο καθένας για τον εαυτό του και όποιος αντέξει! Το « δε βαριέσαι»
έγινε στάση ζωής! με κυρίαρχη ιδεολογία «μακριά από εμένα και ας είναι στο
γείτονα»!!! και το ερώτημα: « Εγώ θα σώσω τον κόσμο;» Αυτό το χαζό ερώτημα να
σου θυμίσω ότι ήταν το όνειρό σου όταν ήσουν πιτσιρίκι!
« τον κόσμο εμείς θα
φέρουμε στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του» ( Στίχος από το
τραγούδι του B. Παπακωνσταντίνου «Πόρτο Ρίκο»)
Η εποχή του
ατομικισμού χαρακτηρίζεται από έντονο ανταγωνισμό και άμιλλα…. για κάποιους!!! …..
για κάποιους άλλους η προκοπή μερικών είναι σφάλμα μεγάλο και πρέπει να
καταπολεμηθεί!!
Στις κλειστές
κοινωνίες όπως τα χωριά μας ή οι μικρές γειτονιές στις πόλεις…. Αν κάποιος έχει
καταφέρει ακόμα να δουλεύει αυτομάτως αποκτά εχθρούς! Αν θεωρούν κάποιον ένα σκαλοπάτι ανώτερο τον φθονούν, αν πάλι είναι πιο κάτω…. Τον οικτίρουν!!! Μόνο αυτά είναι τα συναισθήματά μας
για τον γείτονα, για τον συνάνθρωπο!!!
Το να έχει κάποιος
ανώτερο επίπεδο μόρφωσης ή οικονομίας επουδενί δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση….
αλλά και αυτός που δεν έχει να φάει, μπορεί
να είναι άξιος του οίκτου μας αλλά επουδενί της βοήθειάς μας!!!
Στις μέρες μας, η
οικονομική κρίση έχει διαιρέσει και πάλι τους ανθρώπους…. Στην κατηγορία αυτών
που έχουν ευαισθητοποιηθεί και προσπαθούν από το υστέρημά τους να βοηθήσουν τους
συνανθρώπους τους που είναι σε χειρότερη μοίρα από τους ίδιους, και σε αυτούς,
οι οποίοι, έχουν κλειστεί ακόμα περισσότερο στο καβούκι τους και κοιτούν ΜΟΝΟ
πως θα τα βγάλουν πέρα οι ίδιοι!!! Δυστυχώς ο ατομικισμός και σήμερα
βασιλεύει!!!
Ακούμε καθημερινά για
συσσίτια, για δωρεές χρημάτων, τροφίμων, ειδών ένδυσης και υπόδησης. Γίνεται
μια, πράγματι, γιγάντια επιχείρηση αλληλεγγύης
για τα ελληνικά δεδομένα! Κάποιοι θα πουν πως είναι γιγάντια γιατί η
χώρα δεν ήταν στη σημερινή κατάσταση εδώ και δεκαετίες! Ίσως, αλλά πάντα
υπήρχαν γύρω μας, άνθρωποι που είχαν ανάγκη! Ίσως τώρα πια να έγινε πιο έντονο
το φαινόμενο, αλλά το νόημα που βγαίνει τελικά είναι ότι η κρίση
ευαισθητοποίησε κάποιους!!!
Το θέμα είναι: « εμείς
τι κάνουμε;»
Υπάρχουν σήμερα
τεράστιες δυνατότητες προσφοράς! Ξεκινώντας από ένα πακέτο μακαρόνια, ζάχαρη, ρύζι…. στα καλάθια των σουπερ -
μάρκετ, προχωρώντας…. Θα μιλήσω για τα συσσίτια της εκκλησίας στα οποία
μπορούμε να προσφέρουμε τρόφιμα….. αλλά και εθελοντική εργασία! Να αναφέρω τα
κοινωνικά ιδρύματα…. Θα προχωρήσω ακόμα περισσότερο στην προσφορά αίματος (
κάτι που δεν κοστίζει!!!) και θα καταλήξω και πάλι στο γείτονα!!!
Ξέρετε…. Δεν πεινάνε
όλοι!!! υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι στερούνται και τα βασικά και προσπαθούν με
μεγάλη υπερηφάνεια να επιβιώσουν!!! Άλλοι πάλι δεν πηγαίνουν, από ντροπή στα
συσσίτια! Και εν μέρει τους καταλαβαίνω!! Άνθρωποι νοικοκυραίοι που η ζωή, τους
τα έφερε τούμπα…. Κάπου διάβασα για μια νεαρή μητέρα…. Πήγαινε στα συσσίτια,
έπαιρνε το φαγητό…. Και το έβαζε στην κατσαρόλα του σπιτιού της!!! Δεν ήθελε τα
παιδιά της να ξέρουν!! Μια ακόμη περίπτωση…..
ένα παιδάκι 11 χρονών λιποθύμησε! Η τελευταία του κουβέντα, πριν χάσει τις αισθήσεις
του ήταν: « μαμά, θέλω λίγη μαρμελάδα!». Το παιδί τον τελευταίο καιρό τρεφόταν
μόνο με μακαρόνια!!!!
Μπορώ να περιγράψω
αμέτρητες τέτοιες ιστορίες που έγιναν καθημερινότητα πια!!! Το θέμα είναι και πάλι!
Εμείς τι κάνουμε; Μας πιάνει μια συγκίνηση όταν τα διαβάζουμε και μετά από λίγα
λεπτά …. Χανόμαστε στα δικά μας καθημερινά προβλήματα!!! Ξέρετε…. Αυτά τα
παιδιά…. Δε ζουν στον Άρη!!! Στη δική μου και στη δική σου γειτονιά ζουν!!!
Ξέρετε…. Την ώρα που αδειάζουμε το υπόλοιπο της κατσαρόλας μας στον κάδο…. Το παιδί
του γείτονα μπορεί να πεινάει! Δεν είναι φρικτό;
Οι συνάνθρωποί μας…
αυτοί που πραγματικά έχουν πρόβλημα…. δεν θα βγουν να ζητήσουν την ελεημοσύνη μας!
εμείς πρέπει να προστρέξουμε σε αυτούς! Θα μου πει κάποιος: « και εγώ που θες
να ξέρω ποιος έχει πρόβλημα;» Η απάντησή μου είναι…. « αν κάποιος έχει πολλά
λεφτά…. τον βλέπεις!!! Αυτόν που δεν έχει, δεν τον βλέπεις;»
Κάποιοι μπορεί να
ντρέπονται! Να σκέφτονται πως αν χτυπήσουν την πόρτα του γείτονα και του δώσουν
τρόφιμα …. Ίσως τον προσβάλουν, ίσως πάλι και να έχουν κάνει λάθος εκτίμηση…. Ίσως…. Ίσως…. Αυτά τα
ίσως είναι γελοίο να είναι οι δικαιολογίες μας!!!
Αν θέλεις πραγματικά
να προσφέρεις…. Μπορείς να αφήσεις νύχτα μια σακούλα στην πόρτα του άλλου….
μπορείς να στείλεις τα ψώνια με κάποιον δικό του…. μπορείς να στείλεις τα
πράγματα με ένα παιδάκι!!! Το παιδάκι ούτε ντροπή θα νιώσει ( γιατί απλά δεν θα
ξέρει!!!), αλλά ούτε και ο γείτονας θα ντροπιαστεί!!! Αν θέλεις, πραγματικά, να
προσφέρεις είναι τόσο μα τόσο εύκολο!!! Δεν χρειάζεται να το κάνεις δύσκολο!!!
Οι μέρες που ζούμε
είναι δύσκολες! Οι μέρες που έρχονται προβλέπονται ακόμα δυσκολότερες!!! Ας ενωθούμε
όλοι, σαν μια γροθιά και να εναντιωθούμε στην πείνα, στην κατάθλιψη, στη
μιζέρια, στην αρρώστια!!!
« Ισχύς εν τη ενώσει!»
Είμαστε πιο δυνατοί
όταν είμαστε δεμένοι, όταν είμαστε πολλοί!!! Η κρίση αυτή πρέπει να μας ενώσει!!!
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτήν!!! Όλοι μαζί μπορούμε να
απαλύνουμε τον πόνο του συνανθρώπου μας! να δούμε ένα χαμόγελο και μια ελπίδα
να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του!!! Ξέρετε…. Λυπάμαι και συμπονώ τα παιδιά που
πεινάνε αλλά λυπάμαι περισσότερο το γονιό που δεν μπορεί να προσφέρει! Νομίζω ότι
είναι ο χειρότερος εφιάλτης για έναν άνθρωπο!!!
Ο σοφός λαός λέει: «
όταν το σπίτι του γείτονα παίρνει φωτιά…. Ετοιμάσου! Έρχεται και στο δικό σου!»
Μαζί μπορούμε να
προλάβουμε τα χειρότερα!!! Ας μην τα περιμένουμε για να αφυπνιστούμε!!! Ας μην τα
περιμένουμε για να δράσουμε!! Η αλληλεγγύη είναι η καλύτερη λύση!!! Το μεγαλύτερό
μας όπλο, η καλύτερη απάντηση…. απέναντι στους δανειστές, στην οικονομική κρίση,
στους ιθύνοντες που εφαρμόζουν το : « διαίρει και βασίλευε»! Ας σταματήσουμε να
τους κάνουμε τη χάρη!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου