Το φαινόμενο του ρατσισμού

Ο ρατσισμός έχει δύο διαστάσεις , η μία είναι ο κοινωνικός ρατσισμός που έχει να κάνει με την πάσης φύσης διαφορετικότητα  και η άλλη ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες.

Η θρησκεία μας, ο πολιτισμός και η κουλτούρα μας, μας έχουν διδάξει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι ανώτερου ή κατώτερου Θεού! Στην καθημερινότητά μας, όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά!

Στη σχολική κοινότητα…..

Τα παιδιά μας έχουν ξενοφοβία. Ένας καινούργιος μαθητής έρχεται στην τάξη και τα υπόλοιπα το κοιτούν καχύποπτα! Πρέπει κάποιος να κάνει την αρχή για να δεχτούν το νέο παιδάκι! Πόσο δε μάλλον όταν αυτό το παιδάκι έχει άλλο χρώμα… ανήκει σε άλλη φυλή… είναι άλλης εθνικότητας!!!

Στον τομέα του ρατσισμού έναντι των μεταναστών, τα παιδιά ευτυχώς μας έχουν ξεπεράσει! Ίσως ευθύνεται το γεγονός ότι τα σχολεία μας πια έχουν πολλά παιδιά μεταναστών, τα οποία ενσωματώνονται πιο εύκολα από τους μεγάλους στις τοπικές κοινωνίες! Η αθωότητα ίσως!

Αναλύω την παιδική κοινωνία γιατί είναι ο καθρέπτης της δικής μας! Αυτά που διδάσκουμε εμείς στα παιδιά μας, είτε συζητώντας μαζί τους είτε περνώντας τους μηνύματα μέσω της δικής μας συμπεριφοράς, είναι τα διδάγματα βάσει των οποίων θα κινηθούν ή θα συμπεριφερθούν σαν παιδιά και αργότερα ως ενεργοί πολίτες της κοινωνίας.

Οι ενήλικες, στις μέρες μας, όχι άδικα ίσως, έχουν έντονο το συναίσθημα της ξενοφοβίας! Η χώρα μας κατακλύστηκε από μετανάστες και ένας μεγάλος αριθμός αυτών έχουν μπει στη χώρα μας λαθραία! Όταν ένας άνθρωπος έρχεται σε επαφή με κάτι καινούργιο, με ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας και πολιτισμού είναι λογικό να έχει ανασφάλειες! Το αίσθημα φόβου έχουν ενισχύσει τα κρούσματα εγκληματικότητας με πρωταγωνιστές τους λαθρομετανάστες.

Σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, αλλά και κρίσης αξιών…. Τα συναισθήματα φόβου καλλιεργούνται από κάποιους και γίνονται αισθήματα οργής και μίσους…. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε γεγονότα βίας έναντι των μεταναστών!

Η χώρα μας δεν είναι μια χώρα που είναι ξένη προς την ιδέα της μετανάστευσης! Χρόνια ολόκληρα, άνθρωποι δικοί μας ζουν στο εξωτερικό είτε από επιλογή, είτε ως οικονομικοί μετανάστες. Αυτοί οι άνθρωποι δηλώνουν ότι στην πατρίδα τους είναι τουρίστες και στη χώρα που ζουν είναι μετανάστες!! Δηλαδή αισθάνονται ξένοι και στις δύο χώρες!!  Τους αξίζει άραγε να είναι άνθρωποι χωρίς πατρίδα;

Φαινόμενα όπως επιθέσεις  σε μετανάστες οι οποίοι βρίσκονται μόνοι στο δρόμο…. άνθρωποι με οικογένειες…. με εργασία…. δεν είναι καταδικαστέα;

Φαινόμενα επιθέσεων δέχτηκαν και ομογενείς στο εξωτερικό! Όταν τα μάθαμε πως αισθανθήκαμε; Δεν κατηγορήσαμε το ρατσισμό τους; Γιατί άραγε κάνουμε το ίδιο; Ταιριάζει στην ελληνική κουλτούρα ο ρατσισμός;

Από την άλλη….. επιθέσεις μεταναστών  σε συνανθρώπους μας με σκοπό τη ληστεία δεν είναι καταδικαστέες; Μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτά τα φαινόμενα; ή μένουμε απραγείς και προσευχόμαστε να μην μας τύχει;

Θεωρώ, και πιστεύω ότι πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου, ότι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη από δουλειά και θέλουν να ζήσουν ειρηνικά στη χώρα που τους φιλοξενεί, εν προκειμένου η δική μας, είναι ευπρόσδεκτοι! Άλλωστε είναι πάμπολλα τα παραδείγματα φιλιών και οικογενειακών σχέσεων με μετανάστες!

Σκεφτείτε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας… ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή να γίνουμε και εμείς οικονομικοί μετανάστες!!!

Ο σοφός λαός λέει: « μη κάνεις κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνουν!!!»

Σεβόμενοι την κουλτούρα μας, τα διδάγματα της θρησκείας μας και τον πολιτισμό μας…. Τα διδάγματα των γονιών μας….. Θα πρέπει να εναρμονίσουμε τη συμπεριφορά μας με αυτά! Δεν είναι δυνατόν να είμαστε περήφανοι για τον πολιτισμό και το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελληνικού λαού που είναι η φιλοξενία ( από αρχαιοτάτων χρόνων ) και να πράττουμε διαφορετικά!!!

Σεβασμός στη διαφορετικότητα των ανθρώπων, σεβασμός του πολιτισμού, των ηθών και των εθίμων τους!!

Η οργή και η επίθεση στους μετανάστες της χώρας μας, δεν θα λύσει τα οικονομικά μας προβλήματα! Δεν θα αλλάξει καν τη στάση των μεταναστών απέναντί μας!  

Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι κάθε μας ενέργεια φιλτράρεται και κρίνεται από τα παιδιά μας! Η παιδεία ξεκινά  από το σπίτι και δη από τους γονείς!! Είμαστε το παράδειγμά τους!!!