Χαμένες ψυχές

Χαμένες ψυχές, σε ένα ατέρμονο ταξίδι… Κουρασμένες από το ανελέητο κυνηγητό!

Γοητευμένες από την «Ιθάκη»… μα… καμιά τους δεν την γνωρίζει! Διάβασαν καλά τα βιβλία που τους έδωσαν, μα κανένας δάσκαλος, δεν τους έμαθε ποιος είναι ο δρόμος! Και πόσο κόστος έχει…

Έχουν χαθεί στη διαδρομή, κοιτούν τα σημάδια… μα δεν ξέρουν πώς να τα ερμηνέψουν! Δεν καταλαβαίνουν και μπερδεύονται!

Βλέπουν ένα νησί, γοητεύονται, νομίζουν ότι είναι η Ιθάκη, που τόσο ονειρεύτηκαν! Βάζουν όλη τη δύναμη που τους απομένει, για να την κατακτήσουν… μπαίνουν με φούρια περισσή, στη νέα γη!

Τους μοιάζουν όλα όμορφα! «Τι όμορφη που ήταν τελικά! άξιζε ο δρόμος!» αναφωνούν με όλη τους τη λαχτάρα.

Μα… δεν περνά λίγος καιρός… και η ομορφιά του νησιού χάνεται… γιατί έχει πολλά φίδια και λύκους… έπιασε  και κακοκαιρία… τα σπαρτά και τα λουλούδια ξεράθηκαν!

Αρματώνουν το καράβι ξανά… για άλλη γη, άλλα μέρη!

Αφήνουν όμως ένα κομμάτι τους εκεί… δίχως να το θέλουν!

Φουσκώνουν τα πανιά… μα… και αυτά με τον καιρό έχουν ξεσκιστεί… δεν ακούν τον άνεμο πια… μήτε τον καπετάνιο!

Κοιτούν τελευταία φορά το νησί… την παραλίγο «Ιθάκη» τους… ένα δάκρυ κυλά… μα το σκουπίζουν γρήγορα! Μη φανεί!

Πιάνουν στα χέρια το τιμόνι, πείσμα γίνηκε ο πόνος! Δύναμη έγινε η ματωμένη πληγή!

Μα… ποιον προσπαθείς να γελάσεις; Μετά από κάθε νησί… είσαι πιο αδύναμος, πιο γερασμένος! Δεν μπορείς πια να κουμαντάρεις σωστά το καράβι! δεν διακρίνεις τους σκοπέλους, δεν προβλέπεις τους υφάλους… Όσο έμπειρος και αν είσαι, από την κούραση δεν μπορείς να διαβάσεις τη θάλασσα… ή δεν θέλεις πια! Και αφήνεσαι… να σε παρασύρουν τα ρεύματα… ή πηγαίνεις όπου σε στέλνουν τα κέφια των αέρηδων!

Αχ! Χαμένη ψυχή! Το λιμάνι σου ψάχνεις!

Μα δε θα το βρεις αν σπαταλάς το χρόνο σου σε κάθε νησί!

Κράτα καθάρια τη σκέψη σου… μείνε πιστή στο στόχο σου… μα απόλαυσε τη διαδρομή!

Κοίτα ψηλά τον ουρανό… δες τα πουλιά που πετούν μπροστά σου! κράτα τα δελφίνια δίπλα σου! αυτά θα σε οδηγήσουν ασφαλή στο λιμάνι σου!

Αρματώσου με υπομονή… με πείσμα! Μη σκορπιέσαι! Μη ξεγελιέσαι από την ομορφιά των σταθμών! Άλλος είναι ο προορισμός σου!

Μία είναι η πυξίδα σου!

Η αγάπη!

Αν δεν αγαπήσεις με πάθος τον προορισμό σου, αν δεν πιστέψεις σε αυτόν… δε θα φτάσεις ποτέ!

Θαύμασε την ομορφιά των λιμανιών στο πέρασμά σου! μα μη γελιέσαι! Για αλλού ξεκίνησες!

Χιλιάδες χαμένες ψυχές… μοιάζουν με μυρμήγκια  που έχασαν τη φωλιά τους. Τριγυρνούν άσκοπα και συχνά σκοντάφτουν. Κάθε μια έχει την ιστορία της… κάθε μια προσδοκά στη λύτρωση…

Χαμένες ψυχές… μόνο μέσα από την αγάπη θα βρείτε το δρόμο! Μόνο με αυτήν θα φτάσετε στην ολοκλήρωση!

Η αγάπη πάντα βρίσκει τον τρόπο!

Άνθρωπε ακούς;

Και έρχεται μια ωραία μέρα, που δεν είναι και τόσο ωραία τελικά και σου λέει ότι δεν μπορεί να είναι ξανά μαζί σου γιατί αυτό, γιατί εκείνο, μπλα μπλα μπλα

«Κακό timing» και «εσύ αξίζεις τα καλύτερα» και άλλα τέτοια όμορφα ρητά που όλοι τα κάνουν αντιγραφή και επικόλληση στο δικό τους χωρισμό!

Γιατί ακόμα και για να χωρίσεις πρέπει να ξοδέψεις φαιά ουσία… και ζούμε στην εποχή του τσάμπα!

Και μένεις εσύ με παγωμένα όλα τα κύτταρα του σώματός σου να αναρωτιέσαι τι έγινε; Τι στράβωσε; ΓΙΑΤΙ;

Και φυσικά δεν παίρνεις απάντηση γιατί δεν υπάρχει γιατί…. Γιατί έτσι!

Γιατί … απλά… δύσκολο να το χωνέψεις αλλά αυτή είναι η αλήθεια…

Δε σε γούσταρε! 

Όχι τόσο, ώστε να κινήσει γη και ουρανό για να είναι μαζί σου! Μα δεν είναι καιρός για πράγματα μεγάλα! Έχουμε κρίση… λέμε! Όχι μόνο στην τσέπη… στα συναισθήματα … στις πράξεις… παντού!

Δεν το χωράει ο νους σου! Τις πρώτες μέρες ελπίζεις ακόμα… κάτι θα αλλάξει, θα του λείψω, θα επιστρέψει, θα δεις…

Περνάνε όμως οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια…

Και δεν έρχεται η άνοιξη στη ζωή σου,… γιατί εσύ απλά δε θέλεις άλλα χείλη να φιλήσεις, ούτε άλλο σώμα να σε αγγίξει….

Θέλεις μόνο τον άνθρωπο που του δόθηκες ψυχή και σώμα…

Θέλεις πίσω  τις όμορφες στιγμές σου μαζί του!

Μαύρισαν τα μάτια σου… θέλεις να τον δεις… να τον αγγίξεις, να σκύψεις εκεί στο λαιμό του και να πάρεις τη μία και μοναδική μυρωδιά του!

Θέλεις να χαθείς και πάλι στη γαλάζια θάλασσα των ματιών του! Αυτή που σε πλάνεψε και σε έκανε για λίγο ευτυχισμένη!

Και για λίγες στιγμές ευτυχίας… χρόνια τώρα πληρώνεις το νόμισμα! Το νόμισμα το άχαρο στη μοναξιά!

Αυτή που αντικατέστησε το κορμί του στο κρεβάτι σου… αυτήν που αγκαλιάζεις όταν πονάς… τις νύχτες που γυρίζεις από τα ξενύχτια… από φίλους… από ποτά! 

Μα το κενό δε γεμίζει … δε γεμίζει που να πάρει!

Νύχτες λευκές… με εκείνο το αρρωστημένο λευκό του νοσοκομείου… με τις λάμπες του φθορίου να κείτονται πάνω από το κεφάλι σου… εκείνες τις αξημέρωτες…

Που θέλεις να ουρλιάξεις μα η φωνή δε βγαίνει…

Που θέλεις να κλάψεις μα… δεν έμειναν δάκρυα άλλα… στέγνωσαν!

Σε παράτησαν και αυτά!

Δεν ξέρεις τι σε πονάει πιο πολύ…. Ότι έζησες τον έρωτα και τώρα πονάς ακόμα; Που δεν μπορείς να γιατρέψεις τον πόνο από την καρδιά σου;

Ή που έχεις μείνει στάσιμη εκεί…. Λες και κάποιος πάτησε pause στη ζωή σου…

Κάτι πρέπει να αλλάξει! Το ξέρεις και το ξέρω…

Μα πως;

Πώς να γυρίσεις το βλέμμα αλλού…. Όταν κανείς δεν του μοιάζει … όταν κανείς δεν τον φτάνει! Πως;

Ποιος μπορεί να αντικαταστήσει το «τέλειο» ακόμα και αν αυτό ήταν μόνο στο χαζό, ερωτευμένο μυαλό σου;

Να κοιτάξεις που;

Σε έναν κόσμο που γέμισε συντρίμμια; ανθρώπους πληγωμένους… σχεδόν νεκρούς…

Άνθρωποι χωμένοι σε κινητά, λάπτοπ και υπολογιστές… με ένα τηλεκοντρολ στα χέρια…. Άνθρωποι που όλα τα περιμένουν από τους άλλους! 

Άνθρωποι που το σύστημα προσπαθεί και μια χαρά τα καταφέρνει… να τους κάνει μηχανές!... άνθρωποι μόνοι… παγωμένοι… βολεμένοι….

Άνθρωποι που αντικατέστησαν την αγάπη με εφήμερες υπάρξεις… γιατί οι τελευταίες δεν έχουν κόστος! Χα! Νομίζεις….

Που είναι η αγάπη μωρέ…. Γιατί αργεί τόσο;

Γιατί έχασε τη διαδρομή;

Που είναι η δική σου αγάπη;

Τη θέλεις πίσω;

Μα πρέπει να παλέψεις για αυτήν άνθρωπε!!! Τίποτα δεν είναι δωρεάν! Πρέπει να ματώσεις… και κυρίως… πρέπει να ανοίξεις και πάλι την καρδιά σου… αυτήν που την διπλοκλείδωσες! Για να μην ξαναπονέσει τάχα!... και αυτή πονάει… ακόμα… ουρλιάζει!

Και αν δεν την ακούς όλη τη μέρα… φίμωσέ την αν μπορείς… αυτήν την ώρα… την ώρα της σιωπής… την ώρα της μοναξιάς!

Που είναι η αγάπη σου;

Την θέλεις πίσω! Θα την αγοράσεις και αυτήν!!

Θα την πληρώσεις με τη μοναξιά σου! Ναι! Δίκια πληρωμή!!!

Δε θέλεις άλλα δάκρυα…

Δε χρειάζεσαι άλλο πόνο!

Τα πλήρωσες τα λάθη σου με αίμα!

Τον άνθρωπό σου θέλεις μόνο!!!

Το συντροφάκι σου…. Τίποτε άλλο…

Έζησες και μέρες με πολλά λεφτά…

Έζησες μέρες με μεγάλες παρέες

Γύρισες νύχτες λιώμα από το ποτό…

Γέμισες το άδειο σου κρεβάτι με άδεια κορμιά…

Μα το γαμημένο το κενό δεν γεμίζει!!

Το σώμα…

Ο νους….

Η καρδιά….

Ένα κίνητρο μόνο έχουν στη ζωή!

Την αγάπη!!

Που πας χωρίς αγάπη; Που πας χωρίς σκοπό…

Άνθρωπε… ακούς;