Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

Χαμένες ψυχές


Χαμένες ψυχές, σε ένα ατέρμονο ταξίδι… Κουρασμένες από το ανελέητο κυνηγητό!

Γοητευμένες από την «Ιθάκη»… μα… καμιά τους δεν την γνωρίζει! Διάβασαν καλά τα βιβλία που τους έδωσαν, μα κανένας δάσκαλος, δεν τους έμαθε ποιος είναι ο δρόμος! Και πόσο κόστος έχει…

Έχουν χαθεί στη διαδρομή, κοιτούν τα σημάδια… μα δεν ξέρουν πώς να τα ερμηνέψουν! Δεν καταλαβαίνουν και μπερδεύονται!

Βλέπουν ένα νησί, γοητεύονται, νομίζουν ότι είναι η Ιθάκη, που τόσο ονειρεύτηκαν! Βάζουν όλη τη δύναμη που τους απομένει, για να την κατακτήσουν… μπαίνουν με φούρια περισσή, στη νέα γη!

Τους μοιάζουν όλα όμορφα! «Τι όμορφη που ήταν τελικά! άξιζε ο δρόμος!» αναφωνούν με όλη τους τη λαχτάρα.
Μα… δεν περνά λίγος καιρός… και η ομορφιά του νησιού χάνεται… γιατί έχει πολλά φίδια και λύκους… έπιασε  και κακοκαιρία… τα σπαρτά και τα λουλούδια ξεράθηκαν!

Αρματώνουν το καράβι ξανά… για άλλη γη, άλλα μέρη!
Αφήνουν όμως ένα κομμάτι τους εκεί… δίχως να το θέλουν!
Φουσκώνουν τα πανιά… μα… και αυτά με τον καιρό έχουν ξεσκιστεί… δεν ακούν τον άνεμο πια… μήτε τον καπετάνιο!
Κοιτούν τελευταία φορά το νησί… την παραλίγο «Ιθάκη» τους… ένα δάκρυ κυλά… μα το σκουπίζουν γρήγορα! Μη φανεί!

Πιάνουν στα χέρια το τιμόνι, πείσμα γίνηκε ο πόνος! Δύναμη έγινε η ματωμένη πληγή!
Μα… ποιον προσπαθείς να γελάσεις; Μετά από κάθε νησί… είσαι πιο αδύναμος, πιο γερασμένος! Δεν μπορείς πια να κουμαντάρεις σωστά το καράβι! δεν διακρίνεις τους σκοπέλους, δεν προβλέπεις τους υφάλους… Όσο έμπειρος και αν είσαι, από την κούραση δεν μπορείς να διαβάσεις τη θάλασσα… ή δεν θέλεις πια! Και αφήνεσαι… να σε παρασύρουν τα ρεύματα… ή πηγαίνεις όπου σε στέλνουν τα κέφια των αέρηδων!

Αχ! Χαμένη ψυχή! Το λιμάνι σου ψάχνεις!
Μα δε θα το βρεις αν σπαταλάς το χρόνο σου σε κάθε νησί!
Κράτα καθάρια τη σκέψη σου… μείνε πιστή στο στόχο σου… μα απόλαυσε τη διαδρομή!
Κοίτα ψηλά τον ουρανό… δες τα πουλιά που πετούν μπροστά σου! κράτα τα δελφίνια δίπλα σου! αυτά θα σε οδηγήσουν ασφαλή στο λιμάνι σου!

Αρματώσου με υπομονή… με πείσμα! Μη σκορπιέσαι! Μη ξεγελιέσαι από την ομορφιά των σταθμών! Άλλος είναι ο προορισμός σου!
Μία είναι η πυξίδα σου!

Η αγάπη!

Αν δεν αγαπήσεις με πάθος τον προορισμό σου, αν δεν πιστέψεις σε αυτόν… δε θα φτάσεις ποτέ!

Θαύμασε την ομορφιά των λιμανιών στο πέρασμά σου! μα μη γελιέσαι! Για αλλού ξεκίνησες!

Χιλιάδες χαμένες ψυχές… μοιάζουν με μυρμήγκια  που έχασαν τη φωλιά τους. Τριγυρνούν άσκοπα και συχνά σκοντάφτουν. Κάθε μια έχει την ιστορία της… κάθε μια προσδοκά στη λύτρωση…

Χαμένες ψυχές… μόνο μέσα από την αγάπη θα βρείτε το δρόμο! Μόνο με αυτήν θα φτάσετε στην ολοκλήρωση!

Η αγάπη πάντα βρίσκει τον τρόπο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου