Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Ανάμεσα στα ¨θέλω¨ και στα ¨πρέπει¨ της ζωής



Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να φωνάξω: σ΄αγαπώ, σε έχω ανάγκη! Όμως δεν πρέπει!
Θέλω να ζήσω τη ζωή  μου όπως γουστάρω εγώ…. Όμως δεν πρέπει!
Θέλω να ξυπνώ χωρίς ξυπνητήρι…. Αλλά δεν γίνεται!
Θέλω να πάω για δουλειά όταν έχω όρεξη….
Θέλω να ζήσω χωρίς άγχος….
Θέλω να πάψω να δίνω λογαριασμό…..
Θέλω να σταματήσω να νοιάζομαι για την άποψη των άλλων….
Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να ξεχάσω κάθε τι με πίκρανε…. Όμως είναι λάθος!
Θέλω ένα σπίτι στο λιβάδι…. Με έναν χαμογελαστό άντρα δίπλα μου και ένα κάρο κουτσούβελα να τρέχουν γύρω μου…. εγώ να χαμογελώ μαζί τους…. Να μην έχω άγχος για το αν θα προλάβω να τα κάνω όλα…. Θέλω να έχω έναν τεράστιο κήπο με λουλούδια…. Θέλω να χαίρομαι την κάθε μέρα… την κάθε στιγμή….όμως……….

Πρέπει το πρωί να κάνω δουλειές στο σπίτι….
Πρέπει να μαγειρέψω…
Πρέπει να πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ…
Πρέπει να πάω για δουλειά……………
Πρέπει να χαιρετίσω το γείτονα και ας μην έχω όρεξη να δω τη φάτσα του….
Πρέπει να λέω πάντα που πηγαίνω και γιατί…
Πρέπει να απαντώ « είμαι καλά, ευχαριστώ» ακόμα και όταν είμαι χάλια!
Πρέπει να σέβομαι τους μεγαλύτερους, ακόμα και όταν είναι άθλιοι…

Πρέπει, πρέπει, πρέπει……………………. Για να είσαι καθώς πρέπει!

Μήπως μας έχουν καταπιεί τα «πρέπει»; Μήπως πετάξαμε στα σκουπίδια τα δικά μας «θέλω»; Και ποιος νοιάζεται; Γιατί πρέπει να ταιριάζω με την εικόνα που έφτιαξες εσύ για μένα; Γιατί πρέπει να καταπιέζω τα συναισθήματά μου για να είσαι εσύ ικανοποιημένος; Και γιατί εσύ κάνεις το ίδιο; Τι είναι αυτό το « πρέπει» που μας επέβαλλαν σαν ζυγό και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό; Γιατί πάψαμε να είμαστε αυθόρμητοι; Να κάνουμε αυτό που θέλουμε την ώρα που το θέλουμε; Γιατί πρέπει να με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα; Αφού ότι και να κάνω…. Κανείς δεν πρόκειται να είναι απόλυτα ικανοποιημένος!

Γιατί πρέπει να σκεφτώ πριν σε αγγίξω; Μήπως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή; Μήπως παρεξηγηθώ; Μη και  σκεφτείς κάτι άσχημο για μένα;
Γιατί πρέπει να σκεφτώ τι θα πω και πως στο φιλαράκι μου; γιατί δεν μπορώ να του πω πως αισθάνομαι; Μήπως με θεωρήσει αδύναμη; Ναι! Δεν πρέπει να πετάξω τη μάσκα της δυνατής! Τη μάσκα της τίγρης….
Γιατί πρέπει να υποκρίνομαι;

Πρέπει να σέβεσαι τους μεγαλύτερους, πρέπει να είσαι ευγενικός…. Πρέπει να λες ευχαριστώ… πρέπει να είσαι επιμελής…. Πρέπει να χαμογελάς…. Πρέπει να πας σχολείο…. Στη δουλειά… στην ξαδέρφη…. Στο γάμο…. Στα βαφτίσια! Πρέπει να είσαι κοινωνικός! Όλα με τους ανθρώπους γίνονται!!!

Ναι! Και ξαφνικά συνειδητοποιείς μια μέρα… ότι έχεις μαζέψει γύρω σου ένα κάρο ανθρώπους που δεν μπορείς να επικοινωνήσεις ουσιαστικά με κανέναν τους! Με όλους υποκρίνεσαι…. Καταπίνεις το εγώ σου γιατί έτσι πρέπει! Γιατί έτσι μας έμαθαν! Όταν αγαπάς λέει… δεν υπάρχει εγώ…. Υπάρχει εμείς! Το εγώ τότε που είναι; Που πρέπει να υπάρχει; Που πρέπει να έχει θέση το άτιμο το ΘΕΛΩ!  Δεν χωράει! Δεν έχει θέση πια για αυτό! Πώς να αγαπήσω, ρε φίλε, αν δεν αγαπήσω πρώτα το εγώ μου!!! πώς να σε σεβαστώ αν δε σεβαστώ πρώτα τα θέλω μου; πώς να σου χαμογελάσω αν δε μου βγαίνει; Πώς να σε κάνω να χαρείς όταν εγώ δε χαίρομαι!

Και νιώθεις να πνίγεσαι! Δεν πρέπει να δυσαρεστείς τον κόσμο γύρω σου! Δεν πρέπει να βρίσεις τον….. που σε έκλεισε και δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου…. Δεν πρέπει να πιάσεις από το λαιμό το γείτονα που έκανε τα νεύρα σου σμπαράλια με τις νυχτερινές του δραστηριότητες! Δεν πρέπει….. να απαντήσεις στο αφεντικό σου όταν άδικα σε βρίζει! Θα χάσεις τη δουλειά σου!

Ναι αλλά…. Θέλω μια μέρα να τα κάνω όλα πέρα….. να βγάλω από μέσα όλα μου τα απωθημένα! Να μιλήσω σε όλους ανοιχτά! Και σε σένα που δε λες να καταλάβεις πόσο μου λείπεις….. πόσο αδύναμη νιώθω μακριά σου! Και σε σένα φιλενάδα… που θέλω να σε βρίσω μα κρατιέμαι! Γιατί κατάντησες μίζερη να κλαις συνέχεια τη μαύρη μοίρα σου! Αντί να σηκωθείς και να τους διαολοστείλεις όλους! Ναι…. Και σε σένα! Θέλω να σε βρίσω και σένα που με κατηγορείς για όλα τα δεινά του κόσμου! Και σένα τέκνο μου…. που κάνω ότι μπορώ να σε δω να χαμογελάς… και εσύ παραπονιέσαι και γκρινιάζεις διαρκώς! Δεν είμαι μόνο μαμά… είμαι και άνθρωπος! Και σε σένα μεγάλο αφεντικό…. Θέλω να χτυπήσω το τραπέζι και να σου πω ότι είσαι κόπανος όταν σου μιλώ και δεν καταλαβαίνεις! Όταν εσένα δε σου φτάνουν 4000 το μήνα για να συντηρήσεις την οικογένειά σου …. Αλλά έχεις την απαίτηση να συντηρήσω εγώ τη δική μου με 600… ευρώ… όχι χιλιάρικα!

Θέλω μετά…. Όταν θα έχετε δει όλοι την πραγματική Σαλώμη…. Πόσοι θα γουστάρετε ακόμα να είστε δίπλα μου! πόσοι ακόμα θα με σέβεστε....πόσοι από εσάς θα συνεχίσετε να με αγαπάτε…. Πόσοι από εσάς θα χαρείτε που επιτέλους ξέσπασα! Που σας τα είπα χύμα και σταράτα! Πόσοι από εσάς θα έχετε το θάρρος να κάνετε το ίδιο!

Ποιος είναι ο σοφότερος δρόμος για να διαλέξεις στη ζωή; Αυτός του «θέλω» ή αυτός του «πρέπει»; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να αποφασίσει;
Αν το «θέλω» συμπίπτει με το « πρέπει» τότε έχουμε το ιδανικό…. Αλλά τα ιδανικά είναι για τα βιβλία και εδώ μιλάμε για ζωή!


Αν διαλέξεις το δρόμο του «θέλω» αναπόφευκτα θα μείνεις μόνος αλλά θα είσαι καλά! Αν πάλι διαλέξεις το δρόμο του « πρέπει» θα είσαι μόνος  αλλά με παρέα! Τι από τα δυο είναι το καλύτερο;

Κάποιος είπε: « όσα δεν συνέβησαν, είναι γιατί δεν τα ποθήσαμε αρκετά».

Και εγώ αποφάσισα να κάνω αυτό που ΘΕΛΩ και σε όποιον αρέσει! Για τους υπόλοιπους… ας καλλιεργήσουν την αίσθηση του γούστου τους… ή απλά ας απομακρυνθούν από το οπτικό μου πεδίο! κουράστηκα να κάνω το κέφι σας! καταπίνοντας τον εαυτό μου! 

Εσύ τι θέλεις να κάνεις;



Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Έρωτας!



Ξεφυλλίζοντας πρόσφατα ένα παιδικό λεύκωμα, στάθηκα στην ερώτηση: «τι είναι ο έρωτας;»! Οι απαντήσεις ήταν τόσο αστείες μα συνάμα τόσο όμορφες! Η παιδική αθωότητα έβλεπε τον έρωτα σαν κάτι μυσταγωγικό, κάτι το  ανεξερεύνητο… μα σίγουρα όμορφο! Επηρεασμένα, ίσως, από τις αφηγήσεις των μεγάλων… από εικόνες σε διάφορες ταινίες… μην ξεχνάμε πως τότε… τη δεκαετία του ‘80 όταν εγώ ακόμα ήμουν παιδί… υπήρχε μια λογοκρισία στην τηλεόραση! Δεν είχαμε μπερδέψει, τουλάχιστον όχι ακόμα, τον έρωτα με το σεξ!

Τι είναι όμως ο έρωτας; Ένα συναίσθημα… που έγινε έμπνευση  για να γραφτούν χιλιάδες τραγούδια…. Ένα συναίσθημα…;; κάτι για το οποίο μιλούν πολλοί μα λίγοι το έχουν νιώσει; Αν σας ρωτούσα τώρα δα…. Τι είναι ο έρωτας; Τι θα μου λέγατε; Πως θα τον περιγράφατε; Ή μήπως δεν περιγράφεται με λόγια;

Υπάρχουν άνθρωποι που καταστράφηκαν από αυτόν τον φτερωτό θεό! Άλλοι τον ένιωσαν και άλλαξαν πορεία στη ζωή! Έγιναν καλύτεροι άνθρωποι! Για άλλους έγινε κινητήριος δύναμη….  κίνητρο για ζωή…. Για άλλους πάλι…. αιτία για να κάνουν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους! Βλέπετε… ο έρωτας παραλύει κάθε άλλη αίσθηση! Και κυρίως τη λογική! Είναι τα γνωστά ροζ γυαλιά που μας φορά ο άτιμος!! Μα χωρίς αυτά τι νόημα θα είχε ο έρωτας; Κάποιοι σοφά λένε: η λογική θα υπάρχει πάντα! ο έρωτας δεν ξέρεις!

Είναι και κάποιοι, όμως, που δεν το έχουν νιώσει! Που δε γνώρισαν τι θα πει πάθος, φλόγα, τρέλα…. Έλλειψη! Γεννήθηκαν σε άλλη εποχή; Μα ο έρωτας υπάρχει από τότε που υπάρχει και ο άνθρωπος! Ή για αυτούς ήταν απαγορευμένος καρπός; Μεγαλωμένοι σε ένα κλειστό κοινωνικό περιβάλλον και απίστευτη καταπίεση των συναισθημάτων! Σε κάποιους μεταδόθηκε η πεποίθηση πως ο έρωτας είναι έργο του σατανά και μολύνει τη σάρκα και την ψυχή!! Κοινώς, ο έρωτας είναι αμαρτία! Πόσο άτυχοι είναι τελικά αυτοί  οι άνθρωποι…. Να υποχρεωθούν να παγώσουν την καρδιά τους! Να μη νιώσουν αυτό που λέγεται…. που περιγράφεται ως έρωτας!

Τι είναι τελικά ο έρωτας;

Έρωτας είναι…. Τα άγρυπνα βράδια σου… το αίσθημα του να είσαι μισός όταν δεν είσαι πλάι του… είναι το ηλίθιο χαμόγελο που ζωγραφίζεται στα χείλη σου όταν νοερά φέρνεις την εικόνα του αγαπημένου σου!.... πόσο αμήχανα αισθάνεσαι όταν σε τσακώσουν σε μια τέτοια στιγμή!!! Τι εξήγηση να δώσεις σε κάποιον που δεν αισθάνεται όπως εσύ! Πώς να του περιγράψεις…. Με τι λόγια; Για να του δώσεις να καταλάβει τι;

Έρωτας είναι το ηλεκτρικό ρεύμα που σε διαπερνά κάθε φορά που σε αγγίζει…. Η λαχτάρα του χαδιού του…. του φιλιού…. της αγκαλιάς! Έρωτας λέγεται και το ταμπούρλο που παίζει η καρδιά σου κάθε φορά που χάνεσαι στα μάτια του! Το κοκκίνισμα στο πρόσωπο, όταν ακούς όμορφα λόγια…. Το κόμπιασμα….. όταν χάνεις τα λόγια σου στη θέα του αγαπημένου σου!

Έρωτας είναι και το καβγαδάκι… το παράπονο: δε μου φτάνει… θέλω και άλλο! Έρωτας είναι ο κόμπος στο λαιμό… την ώρα του αποχωρισμού! Μα και η λαχτάρα…. η αναστάτωση στην προετοιμασία της επόμενης συνάντησης!

Κάποτε άκουσα ένα παππού να λέει: « οι ερωτευμένοι είναι σαν τους αρρώστους! Θέλουν ησυχία!!» πόσο δίκιο είχε! Όταν είσαι ερωτευμένος… το μόνο που θέλεις είναι να είσαι με το ταίρι σου… δε σε νοιάζει να μείνεις μόνος… να αποκοπείς από φίλους… παρέες… ξενύχτια! Δε σε νοιάζει καν αν σταματήσει να γυρίζει η γη!

Έρωτας είναι η μοναδική υποκειμενικότητα που αποκτάς στον τρόπο που βλέπεις το ταίρι σου! Όλος ο κόσμος να τον βλέπει χάλια… να σου απαριθμεί τα ατελείωτα κουσούρια του… και εσύ να λες: « μα που τα βλέπουν όλα αυτά στον άγγελό μου;»

Έρωτας είναι και η γλυκιά μελαγχολία που σε πιάνει όταν ακούς ερωτικά τραγούδια…. Έρωτας είναι και ο βαθύς αναστεναγμός που βγαίνει από τα σωθικά σου!

Αν δεις έναν άνθρωπο να περπατά και να χαμογελά μόνος του… αν τον δεις να σκοντάφτει… έρωτας είναι η αιτία!

Αν πιάσεις τον εαυτό σου να ονειρεύεται με μάτια ανοιχτά… ένα να ξέρεις! Έρωτας είναι η αιτία!!!

Ο έρωτας σου δίνει δύναμη…. Σε κάνει να ονειρεύεσαι ξανά!

Ο έρωτας είναι το φάρμακο για τη μελαγχολία! Είναι το όπλο κατά της μιζέριας, της απελπισίας…. της  μεμψιμοιρίας! Ακόμη και ενάντια στην κρίση! Ο έρωτας φέρνει την αισιοδοξία! Φέρνει ελπίδα!

Έρωτας είναι το σήμερα! Το τώρα! Ζήσε το και άσε το αύριο να φέρει τα καλύτερα!

Αντί να κλαίτε, να συγχύζεστε… να βρίζετε την καταραμένη τύχη σας!.... αντί να στρέφεστε στα αντικαταθλιπτικά… απλά ερωτευτείτε!

Ο έρωτας κάνει καλό! Το λένε και οι ψυχίατροι!




Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Ο άνθρωπός μου!



Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που με κρατά από το χέρι και περπατάμε μαζί την ανηφόρα της ζωής. Αυτός που είναι συνοδοιπόρος, σύντροφος! Είναι αυτός που νοιάζεται για μένα…  που σκέφτεται για μένα… πριν από μένα!

Ο άνθρωπός μου… είναι αυτός που με σπρώχνει να πάω παραπάνω! Αυτός που επικροτεί κάθε μου επιτυχία και  μου δίνει θάρρος να πάω ακόμα πιο ψηλά! Είναι αυτός που χαίρεται με τη χαρά μου…. και δεν στραβομουτσουνιάζει από φόβο μήπως και τον ξεπεράσω! Είναι αυτός που με θαυμάζει! Που με σπρώχνει…. Να τολμήσω! Να υπερβώ για μια ακόμη φορά τον εαυτό μου!

Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που θα μου απλώσει το χέρι όταν πέσω…. Αυτός που θα με τραβήξει για να σηκωθώ! που θα γιάνει τις πληγές μου…. που θα γίνει μπροστάρης στον αγώνα μου! ο εμψυχωτής μου…. η γεννήτρια…. Ο φορτιστής της μπαταρίας μου!

Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που θα γίνει το κίνητρο να αλλάξω! Να γίνω καλύτερος άνθρωπος!

Ο άνθρωπός μου… είναι αυτός που θα νιώσει την πίκρα μου… που θα κάνει τα πάντα για να τη διώξει! Με ένα χάδι, ένα φιλί… μια αγκαλιά…. Ένα σφίξιμο στο χέρι, που λέει: είμαι εδώ, για σένα! Είμαι κοντά σου… δίπλα σου! Αυτός που θα με γαληνέψει με ένα χαμόγελο…. Που θα με πιάσει από το σβέρκο και θα μου πει…. Όλα θα πάνε καλά! Θα δεις!

Ο άνθρωπός μου είναι αυτός που θα μου δώσει ελπίδα! Για ένα καλύτερο σήμερα… για ένα καλύτερο αύριο! Είναι αυτός που θα με κάνει να ονειρευτώ από την αρχή! Να κάνω σχέδια για μια καινούργια ζωή!  Αυτός που θα με κάνει να διαγράψω το παρελθόν μου! Είναι αυτός που θα με κάνει να ξαναγεννηθώ…. Να θέλω να νιώσω και να ζήσω τα πάντα… την κάθε στιγμή… το κάθε λεπτό…. Και από την αρχή!

Ο άνθρωπός μου είναι αυτός που θα μου δείξει την ομορφιά της ζωής…. τα χρώματά της…. Τη γεύση της… το άρωμά της!

Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που με κάνει να γελώ!  να νιώθω σαν παιδί! να νιώθω μια ατελείωτη λαχτάρα για αγάπη και χάδια! Είναι αυτός που θα με κάνει να πετάξω τη μάσκα της δυνατής! Που θα καταφέρει να διεισδύσει κάτω από αυτήν και θα δει την ψυχή μου! αυτός που θα με κάνει να κουρνιάσω στην αγκαλιά του σαν αδύναμο πουλί! Αυτός που όταν του πω είμαι καλά…. Θα με κοιτάξει στα μάτια και θα μου πει: το ξέρω πως δεν είσαι…. Μα τώρα θα γίνεις!

Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που θα γίνει φίλος, πατέρας και αδερφός! Που θα γίνει ο κόσμος όλος! Αυτός που θα με συμβουλέψει… θα με νουθετήσει όταν κάνω λάθος!
 
Ο άνθρωπός μου…. είναι αυτός που θα με αγαπήσει όπως είμαι! Που θα ανεχτεί τα ελαττώματά μου! αυτός που θα με κάνει να θέλω να τα διορθώσω!  που θα  βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό! Αυτός που θα με εξαγνίζει από κάθε τι κακό!

Ο άνθρωπός μου είναι αυτός που θα με ξυπνά με ένα φιλί… και θα γελά με το πρησμένο από τον ύπνο πρόσωπό μου! αυτός που θα μου χαμογελά κάθε φορά που γκρινιάζω….

Ο άνθρωπός μου είναι αυτός που δε θα με θεωρήσει ποτέ δεδομένη! Μα συνάμα θα με αφήνει να είμαι ελεύθερη και απλά ο εαυτός μου! αυτός που δεν θα προσπαθήσει ποτέ να με αλλάξει! Γιατί έτσι με γνώρισε! Έτσι με αγάπησε!

Ο άνθρωπός μου είναι αυτός που θα γίνει η ανάσα μου και ο παλμός της καρδιάς μου! που θα νιώθω πάντα μισή όταν δεν θα είναι πλάι μου… όταν δεν θα τον αγγίζω! Αυτός που θα γίνει το μισό μου πορτοκάλι… και θα καταρρίψει το μύθο που λέει ότι δεν υπάρχει!

Ο άνθρωπός μου είσαι εσύ!