Η Μεμψιμοιρία στις μέρες μας…

Μεμψίμοιρος είναι αυτός που είναι μόνιμα απαισιόδοξος, κλαίει συνεχώς τη μοίρα του, τα βλέπει όλα μαύρα …. Και δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει την κατάσταση που τον κάνει να αισθάνεται θλιμμένος!

Στις μέρες μας, η μεμψιμοιρία και η κατάθλιψη έχουν πάρει τη μορφή επιδημίας…. Η χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο…. Τα ψυχοσωματικά προβλήματα έγιναν πιο συχνά και πιο έντονα…..

Σίγουρα η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και στην κοινωνία που ζούμε είναι δύσκολη έως τραγική για κάποιους συνανθρώπους μας! Ακούω καθημερινά, ανθρώπους να παραπονιούνται ότι δεν τα βγάζουν πέρα…. Το ακούω και από ανθρώπους που έχουν εισοδήματα που για κάποιους άλλους είναι άπιαστο όνειρο!!! Αυτό πως μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς; Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας… που τους λείπουν τα βασικά….. υγεία….. τροφή…. Στέγη…. Ρούχα….. τα τοποθέτησα με τη σειρά που εγώ νομίζω ότι πρέπει να τοποθετηθούν στις προτεραιότητές μας! Μήπως τελικά δεν είναι όλα τόσο μαύρα; Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας;

Ψυχολόγοι λένε ότι όταν ένας άνθρωπος δέχεται ένα δυσάρεστο νέο όπως ο θάνατος αγαπημένου προσώπου, απόλυση από την εργασία και άλλα … περνάει κάποιες φάσεις…. Η πρώτη είναι της οργής και της άρνησης του γεγονότος …. Η δεύτερη της κατάθλιψης και της αποδοχής …. Η τρίτη της αντίδρασης….. και η προσπάθεια για επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση!!! Πολλοί από μας θα αναγνωρίσουν ότι βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση…. Αυτήν της κατάθλιψης….. πόσον καιρό άραγε θα μείνουμε σε αυτήν; Πόσο μας παίρνει ακόμα να κλαίμε τη μοίρα μας και να μένουμε άπραγοι;

Περπατάς στο δρόμο και αφουγκράζεσαι τον κόσμο γύρω σου…. Αυτό που ακούς είναι βαθιοί αναστεναγμοί….. δεν ακούς γέλια…. Φωνές…. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τα παιδιά…. Που με την αθωότητα που τα διακατέχει σπάνε τη μονοτονία….. το γάργαρο γέλιο τους σου θυμίζει ότι δεν είσαι σε κηδεία!!!

Λείπει το γέλιο από τη ζωή μας…. Το γέλιο που σου δύναμη και αναζωογονεί την ψυχή σου!!!

Σκεφτείτε! Ο τόπος μας έχει μια πλούσια ιστορία…. Πέρασε σκλαβιά, κατοχή, αντίσταση, εμφύλιο, μετανάστευση, ξεριζωμό!!! Οι πρόγονοί μας δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια!!! Δεν μεμψιμοιρούσαν!!! Είχαν χιλιάδες προβλήματα… πολύ πιο σοβαρά από τα δικά μας…. Αλλά πολέμησαν! Ονειρεύτηκαν και πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο…. Για το αύριο που εμείς πήραμε έτοιμο από αυτούς!!! Ας μην μένουμε μόνο στο θαυμασμό των προγόνων μας… λέγοντας περήφανοι ότι και εμείς είμαστε ραγιάδες…. Μένοντας μόνο περήφανοι για την κληρονομιά που μας άφησαν!!! Ας παραδειγματιστούμε και λίγο από τη φιλοσοφία τους, τη θέλησή τους για ζωή…. Τη δύναμη της ψυχής τους…. Την ακλόνητη πίστη τους σε θρησκεία και ιδεώδη…. Ας ξυπνήσει μέσα μας η ψυχή του ραγιά!!! Βαριά η κληρονομιά…..

Σήμερα, ζούμε με το άγχος του αύριο…. Ίσως, λέω, να πρέπει να αρχίσουμε λίγο να ζούμε και το σήμερα!!! Η κρίση, είτε είναι οικονομική, είτε είναι κρίση αξιών… είτε ακόμα και η κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις …. Δεν περνάει με ευχολόγια, προσευχές, κλάματα….. χάπια!!! Πέσαμε…. Ναι !!! μα πρέπει να σηκωθούμε!!!

Σκεφτείτε! Η γενιά μας δεν έζησε καμιά μεγάλη καταστροφή…. Οι παππούδες μας, μας μεγάλωσαν με ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή τους!! Σκεφτείτε, πως κάτι πρέπει και εμείς να λέμε στα εγγόνια μας!!! Κάτι πρέπει να τους αφήσουμε για κληρονομιά….. τι θα είναι αυτό;

Η πορεία της ζωής μας είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα….. αυτά είναι το αλατοπίπερό της…. Αυτά την κάνουν ενδιαφέρουσα…. Αυτά μας δίνουν μαθήματα για να μην κάνουμε λάθη στο μέλλον…. Αυτά είναι τα εφόδιά μας!!!

Ας βάλουμε ένα τέρμα στην κλάψα…. Πάντα υπάρχουν καλύτερα και πάντα θα υπάρχουν χειρότερα….. να είμαστε ευτυχείς που είμαστε γεροί και έχουμε δύναμη ακόμα να παλέψουμε!!!

ΠΟΤΕ μην τα παρατάς!!! Χαμογέλα και η ζωή θα σου χαμογελάσει!!!

Νever give up!