Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού

«Οι ανθρώπινες σχέσεις έγιναν δύσκολες» αυτό πια το ακούς παντού!

« Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει!» αυτό το λέει η κολλητή/τος σου!

« χάσαμε την επικοινωνία μας, δε μιλάμε πια» αυτό και αν δεν ακούγεται μέσα στα ζευγάρια!

Κάθομαι σε μια καφετέρια και χαζεύω τους θαμώνες….

Κάποια ζευγάρια κάθονται και δεν μιλούν… ο καθένας βυθισμένος στις σκέψεις του… μην ξεχνάμε, είναι και δύσκολοι οι καιροί.

Στην άκρη ένα νεαρό ζευγάρι κάθεται αγκαλιασμένο…. Το κοιτώ… εκείνος ψιθυρίζει κάτι στο αυτί της και εκείνη γελά! Γυρίζω το βλέμμα μου και βλέπω μια άλλη γυναίκα να έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω στο ζευγάρι και να το κοιτά με ζήλια…. Η ίδια, συνοδεύεται…. Αλλά ο άλλος είναι στον κόσμο του! Απλά το βλέμμα του περιπλανιέται στο χώρο. Και αναρωτιέσαι… τι βγήκαν έξω αυτοί οι άνθρωποι; Τι βγήκαν να κάνουν; Από την ώρα που ήρθα, δεν αντάλλαξαν κουβέντα! Και μη μου πείτε το γελοίο: « μοιράζονται τις σιωπές τους»!!!!

Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού!

Το κυνήγι του χαμένου παράδεισου…. Τότε που όλοι ήμασταν σαν το νεαρό ζευγάρι στη γωνιά… τότε που εκείνος σου κράταγε συνεχώς το χέρι… που σου μίλαγε αδιάκοπα… για τα όνειρά του, τα σχέδια για το επόμενο ταξίδι… το κοινό σας μέλλον… να μην πιάσω τα ερωτόλογα… ή εκείνο το βλέμμα…. Που όταν σε κοίταγε, εσύ έλιωνες!! Χανόσουν! Να μην πιάσω τα όμορφα λόγια… για το καινούργιο σου φόρεμα… το καινούργιο κούρεμα ή χρώμα μαλλιών…. Τώρα πια… ότι και να κάνεις… απλά περνά απαρατήρητο!!! Χάσαμε το θησαυρό! Χάσαμε τη μαγεία!!!

Δε σε κρατά πια από το χέρι, δε σου χαϊδεύει τα μαλλιά! Κάποιες στιγμές γίνεται απότομος, απόμακρος! Και εσύ αρχίζεις να τρώγεσαι με τον εαυτό σου! Στο σεξουαλικό τομέα… άστα! Μια επαφή… μια στις τόσες… χαλαρή, ανιαρή… χωρίς πάθος, χωρίς προκαταρκτικά, χωρίς παιχνίδι… μια επαφή που σε αφήνει με ένα τεράστιο κενό… και με ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ!

Αναρωτιέσαι, που πήγε εκείνη η λαχτάρα, εκείνη η μαγεία… το πάθος!!! Η χημεία, που συνηθίζεται στις μέρες μας να λέγεται η έλξη! Γίνεται στην αρχή να υπάρχει η χημεία και μετά να χαθεί; Εξασθενούν οι χημικές ενώσεις; Και δεν γίνεται η έκρηξη; Τι στο διάολο φταίει;

Και βλέπεις έναν άντρα να σκέφτεται: « βαρέθηκα!!! Τα ίδια και τα ίδια! Βαρέθηκα την γκρίνια της! Είναι μονίμως ανικανοποίητη! Δεν μου φτάνουν τα προβλήματα, έχω και αυτήν! Έχω εγώ τώρα όρεξη να την χαϊδεύω; Ενώ δεν ξέρω πως θα πληρώσω τη ΔΕΗ; Δε μου κάνει αίσθηση πια το κορμί της! Την αγαπάω… ναι! Σαφέστατα! Αλλά και τον αστακό κάθε μέρα, κάποτε τον βαριέσαι!»

Και βλέπεις τη γυναίκα: « μήπως έχει άλλη; Μήπως του παραέχω εμπιστοσύνη; Γιατί δεν με αγγίζει πια; Μήπως δεν είμαι όμορφη; Τον βλέπω που χαλβαδιάζει τις άλλες γυναίκες! Τι έχω και δεν με θέλει πια; Είμαι σίγουρη! Έχει βρει γκόμενα!»

Όχι βρε ηλίθια! Τουλάχιστον όχι πάντα!!!!

Απλά αδερφοποιηθήκατε! Απλά χάσατε τη μαγεία! Είτε πιάνει το δικό σου πόδι, είτε το δικό του… είναι ένα και το αυτό! (έκφραση που συχνά λέγεται από τους άντρες!) και το χειρότερο από όλα; Σε θεωρεί δεδομένη!!! Γιατί και αύριο θα είσαι εκεί! Επομένως δεν υπάρχει πλέον λόγος να σε κυνηγήσει!!

Πολλές φορές βλέπω γυναίκες να προσπαθούν να σώσουν το γάμο ή τη σχέση τους κάνοντας ό,τι πιο παλαβό μπορείς να φανταστείς! Από τα πιο απλά… αλλαγή στην εμφάνιση… αγοράζουν σέξι εσώρουχα…. Προσπαθώντας να βρουν μια σπίθα μέσα στη στάχτη… ε, και αν πετύχει μια φορά.. η επόμενη θα είναι ακόμα πιο δύσκολη! Μέχρι που θα ακούσεις το πετυχημένο… « γίνεσαι γελοία!» και τότε τι κάνεις; Εδώ φτάνουμε στα πιο τραβηγμένα σενάρια…. Στο σενάριο του τράγου! Έχω κάνει ατελείωτες συζητήσεις επί του θέματος! Σκηνικά στημένα! Και καλά περίεργα τηλεφωνήματα τα μεσάνυχτα… και ας είναι από την κολλητή σου.. μέχρι και ανώνυμα τηλεφωνήματα του στυλ « πρόσεχε τη γυναίκα σου»

Το σενάριο του τράγου:

Ξέρετε σε κάθε κοπάδι υπάρχουν οι κατσίκες (βλέπε γυναίκες) και οι τράγοι (βλέπε άντρες) αλλά είναι όλο το χρόνο μαζί! Έτσι είναι λίγο δύσκολο να ξυπνήσει η λίμπιντο και να ξεκινήσει η διαδικασία της αναπαραγωγής! Οι τσομπάνηδες, λοιπόν, εφαρμόζουν μια τακτική που έχει πάντοτε, θετικά αποτελέσματα! Όταν θέλουν να ξεκινήσει η περίοδος αναπαραγωγής, ανταλλάσουν με άλλους τσομπάνηδες κάποιους τράγους! Όταν λοιπόν μπαίνει ο νέος τράγος - γόης στο κοπάδι… οι κατσίκες τρελαίνονται… αλλά και οι τράγοι δεν πάνε πίσω! Αρχίζει τότε η μάχη… γιατί… « δεν μπορείς ρε φίλε να κανονίσεις τις δικές μου τις κατσίκες!». Μήπως, λέω μήπως, κάτι ανάλογο γίνεται και με τους ανθρώπους; Μήπως…. Μόνο όταν χάσουμε κάτι, ή νομίζουμε ότι το χάνουμε… μόνο τότε καταλαβαίνουμε την αξία του και αρχίζουμε να το κυνηγάμε; Δεν είναι απαράδεκτο;

Δεν είναι απαράδεκτο να εκτιμάς κάτι μόνο όταν το χάσεις; Γιατί πρέπει μονίμως κάποιος να αγαπάει περισσότερο και να κυνηγάει τον άλλον; Γιατί πρέπει πάντα  ο ένας από τους δύο να κάνει συνεχώς προσπάθειες; Γιατί δεν γίνεται η προσπάθεια και από τα δύο μέρη; Δεν θα κρίνω αν αυτός που προσπαθεί είναι ο άντρας ή η γυναίκα, μα συνήθως είναι η δεύτερη! Βλέπεις… ο άντρας έχει και έναν εγωισμό! Δε γίνεται να παρακαλά!!!

Όμως, φτάνει μια ώρα που κουράζεσαι να προσπαθείς…. Κουράζεσαι να κυνηγάς το χαμένο πια θησαυρό! Θέλεις και εσύ, να κάνει κάτι ο άλλος για σένα! Να σε κυνηγήσει μια φορά και εκείνος… να σε κάνει να νιώσεις σημαντική/κος…. Να νιώσεις ότι αξίζεις! Να ανέβει η ψυχολογία σου! Να κάνει, ρε διάολε μια υπέρβαση του εαυτού του!!! Να κάνει κάτι! Απλά να πάψει να σε θεωρεί δεδομένη/νο!!!

Σίγουρα, για να κυνηγάς το θησαυρό… έχει ακόμα μεγάλη αξία για σένα! Αλλά αν τον θεωρήσεις χαμένο, τι κάνεις; Τι κάνεις, αν χαθεί το κίνητρο για κυνήγι; Αν χαθεί το ενδιαφέρον; Απλά… επέρχεται η φθορά… ύστερα το τρίτο πρόσωπο… και ο θησαυρός ακούει σε άλλο όνομα! Μέχρι να χαθεί και αυτός! Είναι άραγε όλα θέμα χρόνου; Δηλαδή, η φθορά σε μια σχέση έρχεται με το χρόνο ή φταίει κάτι άλλο; Μήπως η κάθε σχέση έχει διάφορα στάδια και το κάθε στάδιο μπορεί να έχει τη γλύκα και το ενδιαφέρον του;

Θεωρώ ότι δεν φτάνει μόνο να αγαπάς! Μια σχέση είναι σαν ένα λουλούδι, θέλει συνεχώς τη φροντίδα σου… το πότισμα, το σκάλισμα… να απομακρύνεις τα ζιζάνια… το λουλούδι για να ανθίσει λένε… ότι πρέπει να του μιλάς!!! Αν αγαπάς αυτό που έχεις… αν ακόμα έχει την αξία του ο θησαυρός, από σένα εξαρτάται να μη γίνει ένας χαμένος θησαυρός!!!