Παρασκευή βράδυ

Από την αρχή της εβδομάδας την περιμένεις! Από την αρχή της εβδομάδας μέτραγα τις μέρες για  να έρθει επιτέλους η ώρα να ξεκουραστώ! Από το πρωί μέτραγα τις ώρες που θα γυρίσω σπίτι! Όμως όταν γύρισα, μόνο ξεκούραση δεν με περίμενε!

Έπεσα να ξαπλώσω και με έφαγε το άγχος μετρώντας όλα αυτά τα πράγματα που έπρεπε να  γίνουν μέχρι να έρθει η ώρα να ξανακοιμηθώ! Και όταν φορτώνεις πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη έρχεται η ώρα που ή τα καρπούζια θα πέσουν ή εσύ!!! εγώ…. Μετά από μια τόση δα βλακεία…. Μετά από την άρνηση του γιου μου να συνεργαστεί… να κάνει κάτι επιτέλους μόνος του… κατέρρευσα! Πνίγηκα από το άγχος! Φτάνει πια!

Με πήραν τα κλάματα σαν μικρό παιδί και άρχισα να αναρωτιέμαι μεγαλοφώνως! Πως τα έκανα έτσι σκατά στη ζωή μου! γιατί όλα πρέπει να τα κάνω μόνη μου; γιατί όλοι να περιμένουν κάτι από μένα; Γιατί δεν έχω μάθει στη ζωή μου να λέω όχι; Γιατί πρέπει να με εκμεταλλεύονται; Γιατί προς συμφέρον των άλλων… για την ψυχική ισορροπία τους…. έθαψα τον εαυτό μου; πως τα κατάφερα και έμεινα μόνη; Μα φυσικά…. Όταν το πρόγραμμα είναι τόσο φορτωμένο δεν υπάρχει χρόνος για φίλους… για παρέες!!! Δεν υπάρχει χρόνος για έναν ριμαδοκαφέ!!! Για έναν άνθρωπο… να πεις πέντε βλακείες …. Να ξεχαστείς!! Ωρέ η ζωή δεν είναι μόνο υποχρεώσεις!! Ναι…. Μα κάπου έχασα το  φύλλο που έγραφε τα δικαιώματά μου!

Κουράστηκα! Να παλεύω με τα κύματα… να με πνίγει το άγχος! Να με πνίγουν τα πρέπει!!! Βαρέθηκα! Κάποτε, κάποια στιγμή όλοι πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες! Πνίγομαι! Θέλω να μιλήσω μα δεν ξέρω σε ποιον! Όποιος με ακούσει έτσι…. Θα τρομάξει! Να, πάλι τους άλλους  σκέφτομαι!!!  Κλαίω… και κλαίω σιωπηλά… μη και με ακούσει κανείς… μη και με παρεξηγήσουν!!!

Τα χέρια μου τρέμουν… προσπαθώ γράφοντας, να εκτονωθώ! Για να μην αρχίσω να ουρλιάζω… για να μην έρθουν και με μαζέψουν!!! Ρε λες να είναι λύση τελικά!!! Να το παίξω τρελή ή να τρελαθώ κανονικά;  Τι να κάνω για να με αφήσουν επιτέλους ήσυχη!!!

Ξέρω… σας έχω μάθει σε άλλο στυλ γραφής…. Παρουσιάζοντας έναν δυνατό τύπο ανθρώπου… έναν τύπο που δε λυγίζει ποτέ!! Μα σας γελάσανε! Δεν είμαι δυνατή! Ένα ανθρωπάκι του κερατά είμαι! που απόψε, έτσι για να εκτονωθώ εγώ, θα σας χαλάσω την ψυχολογία!!!

Ζηλεύω τους ήρεμους ανθρώπους! Πως διάολο τα καταφέρνουν; Χάπια παίρνουν; Εγώ γιατί δεν μπορώ να ηρεμίσω; Γιατί δεν θέλω; Μήπως τα θέλει και μένα ο από τέτοιος μου; ή θέλω να αγιάσω και δεν με αφήνουν; Δεν ξέρω τι από τα δύο συμβαίνει και έτσι όπως είμαι τώρα…. Ο εγκέφαλός μου δεν είναι σε θέση να κάνει φιλοσοφικές αναζητήσεις!!!

Ε, εντάξει! Μετά από τρία τσιγάρα και μία γραμμένη σελίδα έχω αρχίσει να ηρεμώ! Και ξαναρχίζει ο εγκέφαλος…. Να διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμά του! Να σκέφτεται…. Τι πρέπει να κάνει για να μην κάψει φλάντζες, τελικά!!

Αυτό που πρέπει…. ( άλλο ένα πρέπει) είναι να μάθουμε όλοι ( τα λέω στη νύφη να τα ακούσει η πεθερά… αλλά η τελευταία κουφάθηκε από τα τόσα που ακούει) να μάθουμε… λέω…. Να λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ!!! Και ένα μεγάλο ΦΤΑΝΕΙ ως εδώ!!!

Δεν είμαι από σίδερο… μα ούτε και από μπετό! Κάποιες φορές θα λυγίζω… κάποιες άλλες θα πέφτω! Είναι δικαίωμά μου ακόμα και η αδυναμία!!! Ωρέ δεν είμαι βράχος…. Δεν είμαι το λιοντάρι που φαίνομαι! Κάποτε… κάποτε… έχω την ανάγκη να γίνω γάτα…. Γατούλα… να τριφτώ στα πόδια κάποιου…. Να αρχίσω να γουργουρίζω από ευχαρίστηση… όταν κάποιος επιτέλους θα με πάρει αγκαλιά και θα αρχίζει να με χαϊδεύει!!! Να ρε γαμώτο!!! Έχω και εγώ ανάγκες! Τι νομίζατε δηλαδή; Ποιος άνθρωπος είναι αυτός που δεν έχει ανάγκες; Που είναι αυτάρκης; Που δεν λυγίζει; Που δεν έχει ανάγκη από αγάπη, συμπόνια, κατανόηση…. Σεβασμό!!

Παρασκευή βράδυ… κοιτάξτε να κάνετε κάτι πιο σοβαρό από το να κάθεστε να διαβάζετε τις βλακείες που γράφω! Βγείτε έξω…. Πάρτε καθαρό αέρα! Κάντε μια βόλτα…. Συναντήστε αγαπημένα πρόσωπα!!! Όσα και αν κάνετε για τους αγαπημένους σας… αυτοί πάντα θα θέλουν κάτι παραπάνω! Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου! Είναι πάντα ανικανοποίητος!! Τελικά αξίζει να τους κάνουμε πάντα το χατίρι; Θάβοντας τα δικά μας θέλω;

Όχι! Τελικά δεν αξίζει!

Τι δεν θα έδινα για μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα…. Σε μια ερημική τοποθεσία… με μόνο φως αυτό του φεγγαριού, να λούζει τα νερά της θάλασσας… να ακούω το κύμα να παφλάζει… να με βεβαιώνει ότι… ό,τι και να γίνει η ζωή συνεχίζεται! Θα ήθελα… να περπατήσω στην αμμουδιά… ξυπόλητη... να γεμίσουν τα πόδια μου άμμο… να νιώσω τη γη κάτω από τα πόδια μου… να με ξαναστυλώσει!!! Ο ήχος της θάλασσας να γαληνέψει την ψυχή μου…. να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ…. Μια ζωή…. Όπως τη θέλω εγώ!!!