Alter ego

Σήμερα είμαι σπίτι… εγώ και ο εαυτός μου! η καλύτερή μου συντροφιά! Αυτός που ποτέ δεν θα με προδώσει! Αυτός που με βοηθά πάντα στις δύσκολες στιγμές μου, που με καταλαβαίνει πάντοτε…. γιατί ξέρει τα πάντα από πρώτο χέρι! Αυτός που θα με παρηγορήσει… που θα μου δώσει λύσεις στα προβλήματά μου… αυτός που θα με σταματήσει όταν σκέφτομαι τρελά πράγματα! Ο άλλος μου εαυτός!

Δεν ξέρω ποιος από τους δύο γράφει τώρα…. Η Σαλώμη ή η μικρή Σαλωμίτσα! Έτσι τον έχω ονομάσει τον άλλο μου εαυτό!

Το λοιπόν η μικρή Σαλωμίτσα…. Είναι ευαίσθητη, παραπονιάρα…. Την πιάνουν τα κλάματα με το παραμικρό… παίρνει πάνω της κάθε πρόβλημα του κόσμου… την πιάνει κατάθλιψη με ό,τι μπορείς να φανταστείς και γενικά έχει μια απερίγραπτη έφεση προς τον ρομαντισμό! ( τώρα μιλά η Σαλώμη… είναι πασιφανές!!)

Η Σαλώμη, από την άλλη, είναι μια εγωίστρια, πεισματάρα, κάποιες φορές γαϊδούρα… που τα θέλει όλα δικά της ( είμαι σίγουρη πως καταλάβατε ποιος πληκτρολογεί τώρα… τα λέει από τη ζήλια της!)…. Είναι όμως αντράκι, πανάθεμά την!! Αν δεν την είχα…. Δεν ξέρω ποιο φρενοκομείο θα με φιλοξενούσε τώρα!!

Διαβάζω τις σκέψεις σας…. Είμαι σίγουρη πως κάποιοι από εσάς, μόλις σκέφτηκαν: « δεν απέχεις και πολύ… άκου μικρή και μεγάλη Σαλώμη… άκου, alter ego!!!  Τι ανοησίες είναι αυτές;»

Μη μου πείτε όμως… ότι δεν είπατε ποτέ… « δεν ήμουν ο εαυτός μου…. ξεπέρασα τον εαυτό μου!» ή άλλα παρόμοια! Όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε την καλή μας πλευρά ( θεωρητικά πάντα) και την κακή! Εγώ δεν μπορώ να βαφτίσω καμία μου πλευρά ως καλή ή κακή! Θεωρώ ότι και τα δυο χρειάζονται, όμως πως βρίσκεις την ισορροπία ανάμεσα στις δυο πλευρές σου; Ποια υπερισχύει συνήθως; Μάλλον είναι ανάλογα την περίπτωση…. ή ανάλογα με το τι σου βγάζει ο καθένας! Κάποιοι, που με γνωρίζουν… μπορούν να με αποκαλέσουν σκύλα! Ή απόμακρη! Κάποιοι άλλοι… μπορεί να μου βάλουν και φωτοστέφανο! Θεωρώ ότι…. Ό,τι μου δίνει ο καθείς, αυτό παίρνει! Κοινώς, ό,τι σπέρνεις…. εκείνο θερίζεις… λέει ο νόμος της φύσης!

Τι λένε όμως οι επιστήμονες για το alter ego; Παράδειγμα, ο Sigmund Freud χώρισε τον ψυχισμό του ανθρώπου σε τρία μέρη. Το id, το οποίο κινείται με μόνο γνώμονα την ευχαρίστηση! Είναι το ένστικτο του ανθρώπου, το ζωώδες ένστικτό ή  χαρακτηριστικό. Δεν υπάγεται σε κανέναν περιορισμό και δεν αισθάνεται ποιο είναι το όριο!

Έπειτα είναι το superego! Το οποίο βρίσκεται στον αντίποδα του id, ουσιαστικά αποτελεί τη συνείδηση του ανθρώπου. Περιέχει λοιπόν όλα τα πρέπει και τα μη… όλα αυτά που λέμε αρχές! Όλα τα βιώματα και λειτουργεί σαν κατασταλτικός παράγοντας του id.

Τέλος, κατά τον Freud, υπάρχει το ego το οποίο λειτουργεί σαν διαιτητής ανάμεσα στο id και στο superego. Αυτό το τρίτο μου σημείο… δεν το έχω βρει ακόμα… δεν το έχω ταυτοποιήσει! Εγώ αναγνωρίζω δύο μέρη …. εμένα… και τον εαυτό μου!

Κάποιοι, ίσως περισσότερο πρακτικοί… θα πουν ότι έχουμε δύο μέρη… αυτό που ορίζεται από την καρδιά, δηλαδή το συναισθηματικό μας κόσμο και τη λογική! Αυτό το τέρας που μας ακολουθεί παντού και μας το χαλάει πάντα στο καλύτερο! Όμως… αν δεν είχαμε και τη λογική… σκεφτείτε πόσα λάθη θα μπορούσαμε να κάνουμε! Από την άλλη…. Μήπως είναι λίγα αυτά που μετανιώνουμε…. Πράξεις που ήταν αποτέλεσμα, καθαρά της λογικής;

Θα μου πείτε… τι σε έπιασε σήμερα και ασχολείσαι τόσο επισταμένα με την ψυχολογία! Χμ! Η ψυχολογία, ήταν το όνειρό μου! πάντα με τράβαγε σαν μαγνήτης! Ήθελα να σπουδάσω κιόλας! Μα ήξερα καλά τον εαυτό μου! σκράπας όπως ήμουν και παρέμεινα στην αποστήθιση και τα θεωρητικά μαθήματα…. Κατέληξα λογίστρια… η φωνή της λογικής! Ή αν θέλετε της Σαλώμης!

Λατρεύω τον εαυτό μου! τον προστατεύω σαν τα μάτια μου, που λένε! Όσο ηλίθιο και αν ακούγεται αυτό… επιβάλλεται να γίνει αρχή όλων μας! Δεν μιλώ για εγωισμό… μα και η τάση αυτοκαταστροφής που έχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν είναι και ό,τι καλύτερο! Πιστεύω ακράδαντα, πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν γίνεται να αγαπήσεις κανέναν άλλον!

Το σημερινό άρθρο είναι ένας διάλογος ανάμεσα στους δυο εαυτούς μου…

Η μικρή Σαλωμίτσα παραπονιέται:

-      Πόσα πράγματα δεν με άφησες να κάνω; Πόσες φορές δεν βούλωσες το στόμα μου την ώρα που ήθελα να τσιρίξω! Να ουρλιάξω τις μεγάλες αλήθειες που κρύβω μέσα μου; γιατί με κάνεις να φοβάμαι; Γιατί με γεμίζεις με αναστολές; Με γεμίζεις με ανασφάλειες; Πότε θα απαλλαγώ οριστικά από τα πρέπει σου; Πότε θα διεκδικήσω τα θέλω μου; πότε επιτέλους θα μπορέσω να πω να πάνε να απαυτωθούν όλοι αυτοί που με πληγώνουν; Γιατί τους κρατάς ακόμα στη ζωή μου; γιατί με κάνεις να βουρκώνω τώρα δα…. Για όλα όσα έχασα…. Για τα όνειρά μου… για αυτά που θέλω και δεν με αφήνει ο ηλίθιος εγωισμός σου να πω; Γιατί τώρα δα με πνίγει η μοναξιά… δε μου φτάνεις Σαλώμη…. Δε μου φτάνει η παρέα σου!!! Γιατί απλά δεν μπορείς να με αγγίξεις! Δεν μπορείς να μου προσφέρεις αυτό που λέγεται συντροφιά!

Τα πρώτα δάκρυα κυλούν και πέφτουν πάνω στο πληκτρολόγιο…. Η μικρή αποσύρεται… σπαράζει… δεν έχει άλλο κουράγιο! Κάτι την τσακίζει, μα φαίνεται ότι πάλι έχει αναστολές… για να δούμε τι έχει να μας πει η Σαλώμη τώρα:

-      Τελείωσες γλυκιά μου; με τον καλό λόγο στο στόμα σου είσαι! Ωραία λοιπόν, για όλα φταίω εγώ! Γιατί εγώ αποφασίζω! Η ριμάδα η λογική σου! Γιατί για όλα όσα έκανες εσύ, πάντα μου φώναζες: που ήσουν τότε; Γιατί κοιμόσουν; Γιατί δεν μου έδινες ένα χαστούκι να με συνεφέρεις; Γιατί δεν βούλωνες το στόμα μου, όταν είχα ξεφύγει; Γιατί; Γιατί…. Γιατί… πάντα πρέπει να απαντάω σε ένα γιατί! Γύρνα πίσω σου και δες! Από τι έφυγες και που είσαι τώρα! Σταμάτα να κλαψουρίζεις ρε! Ξύπνα! Είσαι εδώ ρε! Γερή, δυνατή, όμορφη! Ναι ρε κουκλάρα! Και σε όποιον αρέσεις! Σήκω πάνω καλέ! Τι σε έπιασε; Τι σου λείπει; Η συντροφιά; Χα! Να γελάσω δυνατά; Ποια συντροφιά; Για πες!..... Δε μιλάς ε; ποια συντροφιά; Λέγε! Αυτή που περνά καλύτερα όταν είναι μόνη της; Ε;…. ξέρεις εσύ! για πες……

-      Σνιφ….. άσε με!

-      Όχι δε σε αφήνω! Ξέρεις τι ώρα έχει πάει; Με αυτά και με αυτά…. Αναρωτιέμαι τι ώρα θα σηκωθούμε πάλι αύριο! Λέγε!

-      Όχι!

-      Αγάπη μου! όποιος θέλει να είναι μαζί σου… είναι γιατί γουστάρει αυτό που είσαι! Όποιος δεν θέλει… ας μείνει παρέα με τη μοναξιά του! Ή ας πάρει τα κουβαδάκια του και να πάει σε άλλη παραλία! Ε;

-      Σνιφ…. Στο διάολο!

-      Έλα…. Τι θέλεις; Μια βόλτα με το αυτοκίνητο ας πούμε; Έλα… που θες να σε ταξιδέψω… ξέρω κάτι μέρη… ε;

-      Πάλι στο τσάμπα θα τη βγάλεις;

-      Εεεε…. οι καιροί είναι δύσκολοι…. Τα καλύτερα ταξίδια γίνονται με το νου! Κλείσε τα μάτια… έλα να σε πάρω αγκαλίτσα… μικρή μου Σαλωμίτσα…. Αστέρι μου…. έλα! Χαμογέλα μου! είσαι τόσο όμορφη όταν χαμογελάς!!!

-      Αν δεν είχα και σένα τι θα έκανα;

-      Γέλα μου και ας είναι ψέμα… έλα γέλα μου….

Και όμως… να που τώρα χαμογελώ και πάλι! Δεν ξέρω αν είμαι στα πρόθυρα κάποιας νευρικής κρίσης…. Δεν ξέρω αν είμαι ήδη τρελή! Αν διαβάζει κανείς ψυχίατρος αυτό το άρθρο ( μεγάλη ιδέα έχω για τον εαυτό μου) ας μας πει τη γνώμη του! Η αλήθεια είναι πως κάπως έτσι έχω περάσει τις χειρότερες στιγμές μου! και λέω πως την έχω βγάλει μέχρι σήμερα καθαρή! Χαίρομαι που ακόμα έχω τα κότσια να γράφω αλήθειες που άλλοι δεν θα τολμούσαν ούτε καν να πουν! Ναι, κάποιες στιγμές είμαι αδύναμη! Έχω ανάγκες και εγώ! Αλλά όταν δεν υπάρχει κανείς άλλος να σου τις καλύψει… καλό δεν είναι που είμαι αυτάρκης; Δεν ξέρω πως ακούγεται… αλλά έχω κανακέψει, έχω χαϊδέψει, έχω παρηγορήσει πολλές φορές τον εαυτό μου! όσο τρελό και αν ακούγεται!

Κάποιοι… που θα με διαβάσουν και με ξέρουν… θα πουν: μα, τι λέει; Φαινομενικά είναι τόσο δυνατή και σκληρή! Μοιάζει με λιοντάρι! Δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά!

Κάποιος, κάποτε μου είπε: « καλό το λιοντάρι που μοστράρεις σε όλους… μα… με τη γατούλα τι γίνεται;»

Η απάντησή μου ήταν: « αν αφήσω όλους να δουν τη γατούλα… χάθηκα! Θα με κατασπαράξουν τα σκυλιά που είναι γύρω μου! η γατούλα είναι μόνο για τους εκλεκτούς… για αυτούς που πραγματικά αξίζουν για να τη δουν!»

Αυτή είναι η αλήθεια μου! φορώ μάσκα στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και στους περισσότερους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι! Ίσως είναι λάθος! Μα εμένα με έχει προφυλάξει από πολλά δεινά! Μάλλον μιλά και πάλι η Σαλώμη…. Η οποία θα σου πει:

« τα καλά και τα όμορφά σου… να τα δώσεις εκεί που αξίζουν!!! Μη σπαταλιέσαι εδώ και εκεί! Σταμάτα να μυξοκλαις για καθετί κακό σου συμβαίνει! Αν δεν αλλάξεις ψυχολογία τίποτα καλό δεν θα έρθει! Άλλωστε κάθε πράγμα έχει πολλές όψεις… είναι σαν ένα μισό ποτήρι…. Κάποιοι το βλέπουν μισοάδειο και κάποιοι μισογεμάτο! Εγώ επιλέγω να το βλέπω ξέχειλο! Γεμάτο από ζωή… αισιοδοξία… και αγάπη για τους ανθρώπους! Αγάπη όμως πρώτα και πάνω από όλα για τον εαυτό σου! Μάθε να αγαπάς ΕΣΕΝΑ!»