Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να
φωνάξω: σ΄αγαπώ, σε έχω ανάγκη! Όμως δεν πρέπει!
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου όπως γουστάρω εγώ…. Όμως δεν πρέπει!
Θέλω να ξυπνώ χωρίς ξυπνητήρι…. Αλλά
δεν γίνεται!
Θέλω να πάω για δουλειά όταν έχω
όρεξη….
Θέλω να ζήσω χωρίς άγχος….
Θέλω να πάψω να δίνω λογαριασμό…..
Θέλω να σταματήσω να νοιάζομαι για
την άποψη των άλλων….
Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να
ξεχάσω κάθε τι με πίκρανε…. Όμως είναι λάθος!
Θέλω ένα σπίτι στο λιβάδι…. Με έναν
χαμογελαστό άντρα δίπλα μου και ένα κάρο κουτσούβελα να τρέχουν γύρω μου…. εγώ
να χαμογελώ μαζί τους…. Να μην έχω άγχος για το αν θα προλάβω να τα κάνω όλα…. Θέλω
να έχω έναν τεράστιο κήπο με λουλούδια…. Θέλω να χαίρομαι την κάθε μέρα… την κάθε
στιγμή….όμως……….
Πρέπει το πρωί να κάνω δουλειές στο
σπίτι….
Πρέπει να μαγειρέψω…
Πρέπει να πληρώσω το λογαριασμό της
ΔΕΗ…
Πρέπει να πάω για δουλειά……………
Πρέπει να χαιρετίσω το γείτονα και ας
μην έχω όρεξη να δω τη φάτσα του….
Πρέπει να λέω πάντα που πηγαίνω και
γιατί…
Πρέπει να απαντώ « είμαι καλά,
ευχαριστώ» ακόμα και όταν είμαι χάλια!
Πρέπει να σέβομαι τους μεγαλύτερους,
ακόμα και όταν είναι άθλιοι…
Πρέπει, πρέπει, πρέπει……………………. Για να
είσαι καθώς πρέπει!
Μήπως μας έχουν καταπιεί τα «πρέπει»;
Μήπως πετάξαμε στα σκουπίδια τα δικά μας «θέλω»; Και ποιος νοιάζεται; Γιατί πρέπει
να ταιριάζω με την εικόνα που έφτιαξες εσύ για μένα; Γιατί πρέπει να καταπιέζω
τα συναισθήματά μου για να είσαι εσύ ικανοποιημένος; Και γιατί εσύ κάνεις το ίδιο;
Τι είναι αυτό το « πρέπει» που μας επέβαλλαν σαν ζυγό και δεν μπορούμε να ζήσουμε
χωρίς αυτό; Γιατί πάψαμε να είμαστε αυθόρμητοι; Να κάνουμε αυτό που θέλουμε την
ώρα που το θέλουμε; Γιατί πρέπει να με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα;
Αφού ότι και να κάνω…. Κανείς δεν πρόκειται να είναι απόλυτα ικανοποιημένος!
Γιατί πρέπει να σκεφτώ πριν σε αγγίξω;
Μήπως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή; Μήπως παρεξηγηθώ; Μη και σκεφτείς κάτι άσχημο για μένα;
Γιατί πρέπει να σκεφτώ τι θα πω και
πως στο φιλαράκι μου; γιατί δεν μπορώ να του πω πως αισθάνομαι; Μήπως με θεωρήσει
αδύναμη; Ναι! Δεν πρέπει να πετάξω τη μάσκα της δυνατής! Τη μάσκα της τίγρης….
Γιατί πρέπει να υποκρίνομαι;
Πρέπει να σέβεσαι τους μεγαλύτερους,
πρέπει να είσαι ευγενικός…. Πρέπει να λες ευχαριστώ… πρέπει να είσαι επιμελής….
Πρέπει να χαμογελάς…. Πρέπει να πας σχολείο…. Στη δουλειά… στην ξαδέρφη…. Στο γάμο….
Στα βαφτίσια! Πρέπει να είσαι κοινωνικός! Όλα με τους ανθρώπους γίνονται!!!
Ναι! Και ξαφνικά συνειδητοποιείς μια
μέρα… ότι έχεις μαζέψει γύρω σου ένα κάρο ανθρώπους που δεν μπορείς να
επικοινωνήσεις ουσιαστικά με κανέναν τους! Με όλους υποκρίνεσαι…. Καταπίνεις το
εγώ σου γιατί έτσι πρέπει! Γιατί έτσι μας έμαθαν! Όταν αγαπάς λέει… δεν υπάρχει
εγώ…. Υπάρχει εμείς! Το εγώ τότε που είναι; Που πρέπει να υπάρχει; Που πρέπει
να έχει θέση το άτιμο το ΘΕΛΩ! Δεν χωράει!
Δεν έχει θέση πια για αυτό! Πώς να αγαπήσω, ρε φίλε, αν δεν αγαπήσω πρώτα το εγώ
μου!!! πώς να σε σεβαστώ αν δε σεβαστώ πρώτα τα θέλω μου; πώς να σου χαμογελάσω
αν δε μου βγαίνει; Πώς να σε κάνω να χαρείς όταν εγώ δε χαίρομαι!
Και νιώθεις να πνίγεσαι! Δεν πρέπει
να δυσαρεστείς τον κόσμο γύρω σου! Δεν πρέπει να βρίσεις τον….. που σε έκλεισε
και δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου…. Δεν πρέπει να πιάσεις από το λαιμό το
γείτονα που έκανε τα νεύρα σου σμπαράλια με τις νυχτερινές του δραστηριότητες! Δεν
πρέπει….. να απαντήσεις στο αφεντικό σου όταν άδικα σε βρίζει! Θα χάσεις τη
δουλειά σου!
Ναι αλλά…. Θέλω μια μέρα να τα κάνω όλα
πέρα….. να βγάλω από μέσα όλα μου τα απωθημένα! Να μιλήσω σε όλους ανοιχτά! Και
σε σένα που δε λες να καταλάβεις πόσο μου λείπεις….. πόσο αδύναμη νιώθω μακριά
σου! Και σε σένα φιλενάδα… που θέλω να σε βρίσω μα κρατιέμαι! Γιατί κατάντησες
μίζερη να κλαις συνέχεια τη μαύρη μοίρα σου! Αντί να σηκωθείς και να τους διαολοστείλεις
όλους! Ναι…. Και σε σένα! Θέλω να σε βρίσω και σένα που με κατηγορείς για όλα τα
δεινά του κόσμου! Και σένα τέκνο μου…. που κάνω ότι μπορώ να σε δω να χαμογελάς…
και εσύ παραπονιέσαι και γκρινιάζεις διαρκώς! Δεν είμαι μόνο μαμά… είμαι και άνθρωπος!
Και σε σένα μεγάλο αφεντικό…. Θέλω να χτυπήσω το τραπέζι και να σου πω ότι είσαι
κόπανος όταν σου μιλώ και δεν καταλαβαίνεις! Όταν εσένα δε σου φτάνουν 4000 το
μήνα για να συντηρήσεις την οικογένειά σου …. Αλλά έχεις την απαίτηση να συντηρήσω
εγώ τη δική μου με 600… ευρώ… όχι χιλιάρικα!
Θέλω μετά…. Όταν θα έχετε δει όλοι
την πραγματική Σαλώμη…. Πόσοι θα γουστάρετε ακόμα να είστε δίπλα μου! πόσοι ακόμα θα με σέβεστε....πόσοι από
εσάς θα συνεχίσετε να με αγαπάτε…. Πόσοι από εσάς θα χαρείτε που επιτέλους ξέσπασα!
Που σας τα είπα χύμα και σταράτα! Πόσοι από εσάς θα έχετε το θάρρος να κάνετε
το ίδιο!
Ποιος είναι ο σοφότερος δρόμος για να
διαλέξεις στη ζωή; Αυτός του «θέλω» ή αυτός του «πρέπει»; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να αποφασίσει;
Αν το «θέλω» συμπίπτει με το « πρέπει»
τότε έχουμε το ιδανικό…. Αλλά τα ιδανικά είναι για τα βιβλία και εδώ μιλάμε για
ζωή!
Αν διαλέξεις το δρόμο του «θέλω» αναπόφευκτα
θα μείνεις μόνος αλλά θα είσαι καλά! Αν πάλι διαλέξεις το δρόμο του « πρέπει»
θα είσαι μόνος αλλά με παρέα! Τι από τα
δυο είναι το καλύτερο;
Κάποιος είπε: « όσα δεν συνέβησαν, είναι
γιατί δεν τα ποθήσαμε αρκετά».
Και εγώ αποφάσισα να κάνω αυτό που
ΘΕΛΩ και σε όποιον αρέσει! Για τους υπόλοιπους… ας καλλιεργήσουν την αίσθηση
του γούστου τους… ή απλά ας απομακρυνθούν από το οπτικό μου πεδίο! κουράστηκα να κάνω το κέφι σας! καταπίνοντας τον εαυτό μου!
Εσύ τι θέλεις να κάνεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου