Πανελλαδικές εξετάσεις

Όπως κάθε χρόνο, χιλιάδες οικογένειες ζουν το δράμα των πανελλαδικών εξετάσεων! Άγχος, πίεση, νεύρα, φωνές…. Κλάματα… πόρτες που κλείνουν με θόρυβο… καβγάδες… ένταση! 

Από που να ξεκινήσω; Από το πόσο άδικο είναι να κρίνεται το μέλλον ενός παιδιού από μία και μόνο εξέταση; Ναι! Είναι άδικο, μα και ηλίθιο! Δυστυχώς δεν είμαι ικανή να αλλάξω το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, μα μπορώ, ίσως, να ταρακουνήσω κάποιους γονείς και να τους θυμίσω ότι τίποτα δεν τελείωσε αν οι πανελλαδικές εξετάσεις του παιδιού τους, δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα! 

Ποιος γονιός δε χαίρεται με τις επιτυχίες του παιδιού του; Κανείς, θα μου απαντήσετε! Μόνο που φτάσαμε σε μια εποχή που οι μισοί γονείς ξοδεύουν μια περιουσία σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, πιέζουν ανυπόφορα τα παιδιά τους και καταντούν υστερικοί, όταν αυτά δεν αποδίδουν! Μα… υπάρχουν και οι άλλοι γονείς… που δεν ξοδεύουν μία… γιατί απλά δεν έχουν! Και καταρρέουν ψυχολογικά όταν το παιδί τους επιτυγχάνει! γιατί δεν έχουν τα χρήματα να το στηρίξουν στις σπουδές του!

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις… αλλά πάντα, μα πάντα η αξία της υγείας των παιδιών μας είναι μεγαλύτερη από την όποια επιτυχία, από το όποιο πτυχίο! Ειδικά σήμερα που βλέπουμε χιλιάδες νέους, με πτυχία και μεταπτυχιακά να τρέχουν από συνέντευξη σε συνέντευξη δίχως αποτέλεσμα! 

Και αναρωτιέμαι! Αξίζει αυτός ο ανελέητος αγώνας για να φτάσεις ξανά από εκεί που ξεκίνησες; Εντάξει! Το πανεπιστήμιο είναι όνειρο για πολλούς ανθρώπους και κυρίως για τους γονείς! Εγώ σαν μαθήτρια δεν έδωσα καν πανελλαδικές, θεωρούσα τότε πως δεν με ενδιέφεραν! Μα… η ιδέα και το όνειρο του πανεπιστημίου πάντα ήταν στην καρδιά μου! μετά από χρόνια, το έβγαλα από την κατάψυξη και έκανα εγγραφή στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, όπου και σπουδάζω παράλληλα με τη δουλειά μου. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι, πως μια αποτυχία στις εξετάσεις, δε σημαίνει το τέλος του κόσμου! Ότι αν ένας άνθρωπος θέλει να σπουδάσει, θα βρει τον  τρόπο να το κάνει! Σταματήστε να πυροβολείτε τα παιδιά σας! Μια αποτυχία στις εξετάσεις, δεν αποδεικνύει την ανικανότητα του παιδιού σας! Ίσως τελικά, να μην είναι εκεί η κλίση του, να έχει άλλα ενδιαφέροντα! Το έχετε σκεφτεί αυτό ποτέ;

Σαν γονείς κάνουμε πολλά λάθη! Ένα από τα κυριότερα είναι…. Να προσπαθούμε να καθοδηγήσουμε τη ζωή τους… να παρεμβαίνουμε συνεχώς… προσπαθώντας να τα προστατέψουμε, να μην πληγωθούν, να μην κάνουν λάθος επιλογές! Μα πάντα σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια, με τα δικά μας θέλω… με τις δικές μας ανικανοποίητες επιθυμίες! Παράδειγμα προσωπικό…. Πάντα ζήλευα τη φοιτητική ζωή! Έχω μια κόρη, η οποία τον επόμενο χρόνο θα  δώσει πανελλαδικές. Αυτό που της είπα είναι το εξής: 

« διάλεξε κάτι που να σε ευχαριστεί, να σε ενδιαφέρει! Το να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να κάνεις κάτι που αγαπάς σε κάνει ευτυχισμένο, μα και επιτυχημένο! Είναι κατάρα να ξυπνάς κάθε πρωί και να μουντζώνεις τον εαυτό σου για το επάγγελμα που διάλεξες να κάνεις! Μα…. Μη χάσεις με τίποτα, τα φοιτητικά χρόνια! Θα αποκομίσεις εμπειρίες, που θα τις αναπολείς μια ζωή, θα γνωρίσεις κόσμο, θα μετακομίσεις σε άλλη πόλη… θα αναγκαστείς να στηριχτείς στα δικά σου πόδια… θα αναγκαστείς να φυλάξεις μόνη σου τον εαυτό σου!»

Ενώ το πήγαινα καλά…. Τσουπ! Έβγαλα πάνω της το δικό μου απωθημένο! Τα φοιτητικά χρόνια! Δεν τη ρώτησα αν θέλει… αν της αρέσει η ιδέα να φύγει μακριά από τους γονείς της… αν φοβάται…. Της το παρουσίασα… σαν τον παράδεισο! Μα παρέβλεψα για άλλη μια φορά… τα δικά της «θέλω».

Είναι πάρα πολλοί γονείς που δεν κατάφεραν για τους δικούς τους λόγους να σπουδάσουν, και σίγουρα θέλουν τα παιδιά τους να τα καταφέρουν! Υπάρχουν όμως και κάποιοι…. Οι οποίοι σπούδασαν… συνήθως είναι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι ασκούν μια απίστευτη πίεση στα παιδιά τους την περίοδο των εξετάσεων! Και πραγματικά αναρωτιέμαι! Προς τι αυτή η πίεση;

Μπορώ να συγχωρήσω κάποιον που δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει… που δεν έδωσε ποτέ εξετάσεις! Όμως δεν μπορώ να συγχωρήσω έναν γονιό, που έζησε αυτήν την πίεση, αυτήν την αγωνία…. Να κάνει το ίδιο λάθος με το δικό του γονιό… στο δικό του παιδί! Το πιο πολύτιμο πλάσμα στον κόσμο!!!

Μήπως αν αποτύχει το παιδί μας στις εξετάσεις, θα πάψει να είναι το δικό μας παιδί; Μήπως δεν θα μπορούμε να βγούμε και να παινευτούμε στη γειτονιά ή στον κύκλο μας για τις επιτυχίες μας; Γιατί πάντα ψηλώνουμε κάτι πόντους… και καρπωνόμαστε την επιτυχία του παιδιού μας!!! Ενώ την αποτυχία….; είναι κλασσικό το παράδειγμα: «αυτό δεν είναι δικό μου παιδί!»

Σε εσάς τους «διανοούμενους» θα απευθυνθώ! Σε εσάς τους τρελαμένους! Μήπως ξεχάσατε πως νιώσατε όταν πήγατε στις εξετάσεις; Μήπως ξεχάσατε τα ιδρωμένα χέρια σας, την αγωνία… τις αμέτρητες λευκές νύχτες…. Μήπως εκείνη τη ζαλάδα; Το αίσθημα της κατάρρευσης; Την ανασφάλεια; Το φόβο της επίκρισης από τους δικούς σας γονείς; Ότι πέρασαν είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια, δεν σημαίνει ότι δεν τα περάσατε ποτέ! 

Και ναι… περάσατε στο πανεπιστήμιο! Διαπρέψατε στον τομέα σας! Γίνατε επιφανείς πολίτες! Εκπαιδευτήκατε! Ναι! Μα αναρωτιέμαι! Μορφωθήκατε ποτέ; Γιατί κατά τη δική μου προσωπική και ταπεινή άποψη…. Άλλο εκπαίδευση και άλλο μόρφωση!!!

Εκπαίδευση είναι τα πτυχία που έχετε στα σαλόνια σας και κομπάζετε για αυτά…!!! Μόρφωση είναι… Να είσαι Άνθρωπος! Να σέβεσαι την προσωπική ελευθερία του άλλου! Να μπορείς να ακούς και όχι μόνο να διδάσκεις! Να θέλεις και να μπορείς...! να αλλάζεις!!! Γιατί είναι μεγάλη επιτυχία ή αν θέλεις μαγκιά να μπορείς να παραδεχτείς ότι αυτά που πίστευες ακράδαντα τόσα χρόνια…. Ήταν λάθος! Και να μπορείς να υιοθετείς νέες απόψεις, νέες ιδέες!

Ας μάθουμε…. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα! Να ακούμε τα παιδιά μας! Ας αφουγκραστούμε τις δικές τους ανάγκες, ας τα αφήσουμε να μας εξομολογηθούν τα δικά τους όνειρα, τα δικά τους σχέδια για το μέλλον! Αν το παιδί μου είναι ευτυχισμένο μέσα σε μια κουζίνα όπου θα μαγειρεύει… γιατί πρέπει να το πιέσω να φορέσει κοστούμι και γραβάτα και να το κάνω στέλεχος επιχειρήσεων; Πόσοι από είμαστε ικανοποιημένοι με τη δουλειά που κάνουμε; Είτε τη διαλέξαμε… είτε μας την επέβαλλαν οι γονείς μας… είτε οι καταστάσεις; 

Αναμφισβήτητα όλοι μας λατρεύουμε τα παιδιά μας! Μα θα πρέπει να μάθουμε να τα σεβόμαστε! Ας προσπαθήσουμε να τα στηρίξουμε στον αγώνα τους με όλη μας την καρδιά, αλλά χωρίς να τα πιέζουμε! Ας μάθουμε να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση! Αυτό δεν είναι άλλωστε το νόημα της αληθινής αγάπης; 

Επιτέλους! Ας πετάξουμε αυτήν την τρέλα που λέγεται «πανελλαδικές εξετάσεις» από πάνω μας και ας χαρούμε τα παιδιά μας! Γιατί μόνο έτσι θα σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες!!! 

Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας! Αλλά είναι το μέλλον που τους δώσαμε εμείς! Αν τους δώσουμε τα σωστά εφόδια, θα είναι επιτυχημένα, μα και ευτυχισμένα!! Και εμείς θα νοιώθουμε ολοκληρωμένοι και επιτυχημένοι ως γονείς!