Σκλαβιά ή ελευθερία;

Λόγω της μέρας, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλή χρονιά με υγεία, δύναμη, αισιοδοξία και πολύ αγάπη!!! Εύχομαι το ξεκίνημα του νέου χρόνου να φέρει ελπίδα και παρηγοριά σε όσους τα έχουν ανάγκη!

Το θέμα μου, σήμερα, είναι το δίλλημα ανάμεσα στη σκλαβιά και την ελευθερία. Πολλοί από εσάς θα αναρωτηθείτε σε ποια σκλαβιά αναφέρομαι, αλλά η λέξη αυτή μπορεί να πάρει πολλές ερμηνείες! Μπορεί να μη ζούμε την εποχή των φυλετικών διακρίσεων, όπου οι μαύροι ήταν σκλάβοι των λευκών… μπορεί να μη ζούμε στην αρχαιότητα, όπου οι φτωχοί ήταν σκλάβοι των πλουσίων… μπορεί να έχουμε δικαιώματα έναντι όλων εκείνων… μα… υπάρχει ακόμα και σήμερα μια μορφή δουλείας…

Κάποιος μπορεί να είναι σκλάβος του εργοδότη του… ή μπορεί να θεωρεί πως είναι… κάποιος άλλος μπορεί να είναι σκλάβος των παθών του…. Να είναι, δηλαδή, εξαρτημένος από κάποιο πάθος… κάποια γυναίκα μπορεί να είναι σκλάβος του συζύγου της… κάποιος μπορεί να είναι σκλάβος των ¨πρέπει¨, που του ¨επιβάλλει¨ η ζωή και ο περίγυρός του! Άλλος μπορεί να είναι δούλος των οικονομικών του… ενώ κάποιος άλλος να μην έχει τη στοιχειώδη ελευθερία του λόγου…. Της ανάσας! Τέλος… κάποιος/ κάποια… μπορεί να είναι δούλος του φόβου του!

Όποια μορφή και αν έχει η σκλαβιά, η δουλεία… δεν παύει να πνίγει ή καλύτερα να στραγγαλίζει την ίδια τη ζωή! Ζούμε σε έναν κόσμο, ο οποίος πανηγυρίζει για τις νίκες του στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Ζούμε σε έναν πλανήτη που με νόμους υπερασπίζεται την ελευθερία του ατόμου!!! Όμως… πόσο πραγματικά ελεύθεροι είμαστε;

Η δικαιοσύνη… υποτίθεται ότι προασπίζει και προστατεύει τα δικαιώματα του ανθρώπου… πόσο επιτυχής είναι στο έργο της; Πόση ελευθερία μας δίνει; 

« η ελευθερία κάποιου αρχίζει, εκεί που τελειώνει η ελευθερία κάποιου άλλου»!
Είναι ικανή συνθήκη αυτή για να προστατέψει το δικαίωμα της ελεύθερης ανάσας; Μήπως η ίδια αυτή συνθήκη… δίνει περισσότερα δικαιώματα στο δυνατό; Ή μήπως ο αδύναμος κάτι δεν έχει καταλάβει σωστά;

Νιώσατε ποτέ να πνίγεστε; Μέσα στο ίδιο σας το σπίτι, μέσα σε μια σχέση, στη δουλειά… ακόμα και στο δρόμο.... είμαι σίγουρη πως ναι! Το θέμα είναι: τι κάνατε για αυτό;

Θα πάω στο αντίθετο…. Νιώσατε ποτέ… αυτό που λένε… «ανασαίνω ελεύθερα»;

Όποια μορφή δουλείας και αν ζείτε… είμαι σίγουρη ότι υπάρχει μια έξοδος! Είμαι σίγουρη πως και εσείς την βλέπετε!! Το θέμα είναι… έχετε το κουράγιο, τη δύναμη… να φτάσετε ως εκεί; Και… να αδράξετε το πόμολο;…. να ανοίξετε την πόρτα και να βγείτε έξω; Όπου… θα ανασάνετε ελεύθερα;

Ξέρω πως αυτή τη στιγμή που γράφω… ίσως να φταίει… να επηρεάζει και η μέρα… η πρώτη μέρα ενός καινούργιου χρόνου… κάποιοι… πολλοί από εμάς, κάνουμε τον απολογισμό μας. Την αποτίμηση του χρόνου που έφυγε και το σχεδιασμό ή αν θέλετε… τα όνειρα για τον καινούργιο χρόνο! Κάποιοι από εμάς είναι σκλάβοι! Μιας κατάστασης; Μιας ζωής; μιας λάθος επιλογής; Έστω! Δεν παύει να είμαστε σκλάβοι!!! Δούλοι… ανήμποροι να πάρουμε το μαχαίρι και να λύσουμε, δια παντός, το γόρδιο δεσμό!

Κάποτε… άνοιγα την πόρτα ενός σπιτιού… και έλεγα… « καλώς ήρθατε στην κόλαση»! νύχτες ολόκληρες… συντροφιά με ατελείωτα πακέτα τσιγάρων, έψαχνα την έξοδο! Δεν είχε τη φωτεινή επιγραφή «έξοδος κινδύνου»…. Κάποια στιγμή τη βρήκα! Μα… ήθελε πολύ δύναμη και αμέτρητο κουράγιο για να φτάσω ως εκεί!... με το πέρασμα του χρόνου… και όσο ο αέρας τελείωνε και το πνίξιμο γινόταν ανυπόφορο… η δύναμη βρέθηκε! Σαν κάποιον που βρίσκεται μέσα σε ένα σπίτι που καίγεται… καθώς η φωτιά καίει τα πάντα στο πέρασμά της, και ο καπνός μοιάζει να θέλει να σε τραβήξει στην άβυσσο… σηκώθηκα, άρπαξα το πόμολο της πόρτας και ξεχύθηκα στους δρόμους! Αρχικά… ήμουν σαν κάποιον που ζει χρόνια στο σκοτάδι! Τυφλώθηκα!! Δεν ήξερα ποια είναι η οδός της ελευθερίας!! Πάνω στο τρεχαλητό και στην αγωνία… δεν παρατήρησα…. Πως ανάσαινα ελεύθερα!!!

Δεν υπάρχει ποιο όμορφο συναίσθημα από αυτό! Είναι δύσκολο να το περιγράψω με λόγια! Είναι σαν… να σου δίνουν οξυγόνο την ώρα που λες πως έχεις τελειώσει! Είναι σαν να ποτίζεις ένα λουλούδι όταν έχει μαραθεί… είναι σαν να κουβαλάς έναν ολόκληρο κόσμο στην πλάτη σου, και κάποιος σε απαλλάσσει από το βάρος! Και τότε κάθεσαι γονατιστός και… ρουφάς τον αέρα, τόσο αχόρταγα… τόσο άπληστα…. Γιατί φοβάσαι πως θα σου το ξαναπάρουν… το δικαίωμα να ονειρεύεσαι, να μιλάς, να σκέφτεσαι… ελεύθερα!!

Μόνο όταν θα νιώσεις την πραγματική ελευθερία… θα καταλάβεις πως τόσα χρόνια ήσουν δούλος! Μόνο όταν τα πνευμόνια σου πονέσουν από τον καθαρό αέρα, θα καταλάβεις πόσο πνιγμένος ήσουν!!

Τώρα πια… χρόνια μετά… αναρωτιέμαι… στο όνομα ποιας ιδέας, ποιας θυσίας, ποιας αδυναμίας… θυσίασα το ιερότερο αγαθό μετά τη ζωή…. Το αγαθό της ελευθερίας!

1 Ιανουαρίου 2014! Είμαι ευτυχισμένη που μπορώ και μιλάω ελεύθερα σε ένα μπλογκ, το οποίο μπορεί να διαβαστεί από χιλιάδες ανθρώπους! Είμαι ευτυχισμένη, που κανείς δεν μπορεί πια… να βάλει βέτο, στοπ, φίμωτρο, λογοκρισία… σε αυτά που γράφω, σκέφτομαι, φωνάζω!!! Χαίρομαι που γράφω χωρίς κανένα ταμπού, χωρίς καμιά ντροπή, χωρίς το φόβο της κρίσης κανενός!!!

Είμαι ελεύθερη!!!

Εγώ πήρα την απόφασή μου… πλήρωσα, πληρώνω το τίμημα της απόφασής μου! επέλεξα την ελευθερία από τη σκλαβιά, τον εξευτελισμό, την καταπίεση!!!

Εσύ τι προτιμάς;

Είθε ο νέος χρόνος να είναι η αρχή της δικής σου ελευθερίας!!!