Το παρελθόν….

Το παρελθόν, καθορίζει το μέλλον! Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Βαρύγδουπες κουβέντες που επηρεάζουν την ψυχολογία μας και το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις γύρω μας! Καθορίζει το παρελθόν το μέλλον μας; Εσάς τι σας έχει διδάξει η δική σας ιστορία;

Το παρελθόν μας…. Το παρελθόν μου… τα πάθη μου, τα λάθη μου… οι όμορφες και άσχημες στιγμές μου…. μια ακόμη νύχτα απολογισμού… παρέα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, απαλή μουσική…. Και πολλά… τσιγάρα! Μια ανασκόπηση, ένα flashback ή ένα backup, όπως θα έλεγε ένας έφηβος! Κάτι βαραίνει τούτη τη νύχτα…. Κάτι θέλω πάλι να πετάξω πίσω μου… από πάνω μου!

Κάποιοι λένε…. Μη μετανιώνεις για αυτά που έκανες, παρά να μετανιώνεις για πράγματα που δεν έκανες! Μα… όταν ένα μοναδικό, μα συνάμα τεράστιο λάθος σου, σου στιγματίζει τη ζωή και σε κρατάει έρμαιό της… τότε για ποιο πράγμα δεν θα μετανιώσεις; Γιατί μας γεμίζουν με ένα κάρο μπαρούφες και βαθυστόχαστες κουβέντες που αν κάτσει να τις σκεφτεί κανείς λογικά… ( λέμε τώρα) δεν έχουν καμία, μα καμία πρακτική εφαρμογή;

Ξαναγυρνώ στο δικό μου παρελθόν… ένα λάθος, μία κακή απόφαση…. Σημάδεψε τη ζωή μου! όπως φαντάζομαι πολλών από εσάς! Το θέμα είναι πόσο ακόμα πρέπει να πληρώσω; Και γιατί; Για να εξευμενίσω τάχα κάποιους θεούς ή δαίμονες…. Ή για να μάθω και να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος; Και ας υποθέσουμε ότι ακολουθώ το: δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! (παρεμπιπτόντως εγώ είμαι γυναίκα και ότι θέλω κάνω), και δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος, ξαναρωτώ…. Ως πότε θα πληρώνω το προηγούμενο; Και γιατί πρέπει να πληρώνω κάθε μέρα ένα τόσο βαρύ τίμημα;

Κάπου διάβασα: το πεπρωμένο φυγείν, αδύνατο! Μα εγώ έμαθα πως από το παρελθόν σου δεν μπορείς να ξεφύγεις! Πάντα μα πάντα… κάτι θα έρχεται μπροστά σου και θα σου το θυμίζει!! Κάποτε χαιρέκακα θα σου θυμίζει τις άσχημες στιγμές, και άλλοτε με χαμόγελο θα σου στέλνει τη γλυκιά αίσθηση της νοσταλγίας!

Άνθρωποι!!

Μετρήσατε ποτέ…. Τους ανθρώπους γύρω σας; Αυτούς που ήρθαν στη ζωή σας σαν κομήτες, και άλλους που ήρθαν και ρίζωσαν σαν τα γέρικα πλατάνια στις πλατείες των χωριών μας…. Ο τάδε…. Η τάδε… πω πω … πόσα χρόνια έχω να μιλήσω με την…. Γιατί χαθήκαμε; Κάποιες άλλες φορές αναρωτιόμαστε… γιατί κάποιος άνθρωπος μπήκε στη ζωή μας… μια στιγμή που… έπρεπε; Τι έργο είχε να επιτελέσει; Ή γιατί κάποιος βγήκε από την ιστορία μας, τόσο απρόσμενα; Άλλοτε πάλι… ποιος μοιράζει τους ρόλους… στο θέατρο της δική μας ζωής; ποιος αποφασίζει για το ποιος θα πρωταγωνιστήσει; Φυσικά πάντα δίπλα σε σένα…. Σε μένα… ποιος να είναι τάχα ο σκηνοθέτης;

Περασμένες τρεις… που και που ακούγεται ένα αυτοκίνητο να περνάει και νιώθω ότι υπάρχει ακόμα ζωή γύρω μου…. κατά τα άλλα… απόλυτη ησυχία! Εγώ και ο εαυτός μου σε μια απολογία; Αποτίμηση; Απολογισμό; Της ιστορίας μου… απολογισμός! Ίσως! Τι έχασα; Τι κέρδισα; Προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; Αλήθεια, πόσο περήφανοι είμαστε για το παρελθόν μας; Μπορούμε άραγε να εξιστορήσουμε το παραμύθι της ζωής μας; Ή μήπως κάποια κομμάτια τα φυλάμε κρυμμένα είτε από ντροπή, είτε από πόνο… είτε από αγάπη!;

Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!

Άλλη μια φιλοσοφημένη ατάκα! Πιο δυνατό σε κάνει; Μήπως σε κάνει πιο σκληρό; Πιο απαθή; Μήπως κάποια στιγμή παγώνεις  τόσο, που δεν αισθάνεσαι τίποτα; Ούτε χαρά, μα ούτε και λύπη; Πέτρωσα με τον καιρό… κάποτε παρακαλούσα τη μάνα Παναγία… ρίξε τσιμέντο στα πόδια μου! κάνε με πέτρα να αντέξω!! Και με έκανε πέτρα! Μου έκανε το χατίρι... μα τι κέρδισα; Νιώθω κάποιες στιγμές σαν αυτούς που παίρνουν αντικαταθλιπτικά ή ηρεμιστικά και είναι μόνιμα με ένα χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη… με μια ηλίθια ηρεμία που με κάνει να τρομάζω…. Τόσο που θέλω να αυτοχαστουκιστώ… μπας και ξυπνήσω!

Κάποιες φορές δεν βάλατε κάποιον ΑΝ στη ζωή σας; Να γινόταν εκείνο τότε… αν είχα αποφύγει εκείνο το λάθος… αν δεν είχα γνωρίσει τον λάθος άνθρωπο… αν ήμουν πιο δυνατή… αν…. αν… αν… πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου τώρα;

Κοιτώ πίσω στο παρελθόν…. Δεν μπορεί να με πονέσει πια… μα κάποιες φορές δεν κλαις γιατί πονάς, αλλά γιατί άντεξες τόσο!!! Τι να πρωτοθυμηθώ…. Ποια ιστορία να πω…. Όχι πια… δάσκαλε! Δώσε μου το σφουγγάρι… να πάω να το βρέξω… να καθαρίσω τον πίνακα της ζωής μου από τους λεκέδες!! Δάσκαλε! Σου το υπόσχομαι! Θα κρατήσω μόνο τις όμορφες ζωγραφιές και τα σοφά σου λόγια! Τα λάθη μου!!! τις λυμένες ασκήσεις μου!!! γιατί δάσκαλε…. Στη ζωή δεν υπάρχει το λυσάρι….. δάσκαλε! Δώσε μου το σφουγγάρι…. Να καθαρίσω τον πίνακα! Να ξαναλύσω την άσκηση που μου έβαλες από την αρχή! Δώσε μου μια ευκαιρία ακόμα δάσκαλε!!! Έχω το δικαίωμα, δε νομίζεις; Μια ευκαιρία ακόμα; Και σου υπόσχομαι, ότι θα κάτσω στο πρώτο το θρανίο… όχι στο τελευταίο όπως τότε… και θα προσέχω στο μάθημα…. Στο πρώτο το θρανίο! Γιατί εγώ μπορώ! Και θέλω! Εσύ δεν έλεγες δάσκαλε…. Ότι από τα λάθη μας μαθαίνουμε; Εσύ δεν έλεγες… ότι δεν υπάρχει «δεν μπορώ» μα μόνο « δε θέλω»; Πριν με κόψεις από το μάθημα… πριν με αποβάλλεις από την τάξη… δώσε μου…. μια ευκαιρία ακόμη!!! Και θα δεις! Θα είσαι περήφανος για μένα!

Ψυχολόγοι λένε…. Πως πρέπει να αγαπήσεις τα λάθη σου, να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που τα έκανε… για να μπορέσεις να προχωρήσεις μπροστά! Δεν μπορώ να αγαπήσω τα λάθη μου… μπόρεσα όμως να συγχωρήσω τον εαυτό μου που τα έκανε! Δεν τον δικαιολογώ! Είμαι αμείλικτη στην κρίση μου! μα…. Δικαιούμαι να πάω παρακάτω! Γιατί αγαπώ και εκτιμώ τον εαυτό μου, κάποιες φορές τον μαλώνω και κάποιες άλλες τον κανακεύω….

Σηκώνω ψηλά το ποτήρι… βαθύ κόκκινο το κρασί… πίνω στην υγειά σας! Και μετά πίνω στην υγειά μου! λοιπόν! Φτού και από την αρχή! Σαν καλό και υπάκουο μαθητούδι! Ξανά την προπαίδεια, ξανά την ορθογραφία! Θα ξανακάνω λάθη… μα τα βασικά… τα έχω μάθει πια! Παρελθόν μου… έχεις τη θέση που σου ανήκει! Πίσω μου!!! δίπλα μου είναι το παρόν…. Και με λαχτάρα περιμένω το μέλλον! Με ό,τι θελήσει να μου φέρει!!!

Φαντάσματα του παρελθόντος… δε σας φοβάμαι πια! Τραβώ μπροστά…. Φτου και από την αρχή!

Σε λίγες ώρες ξημερώνει μια καινούργια μέρα…. Μια άλλη βαθυστόχαστη κουβέντα που λατρεύω…. Άδραξε τη μέρα! Ζήσε τη στιγμή! Και…. Τολμώ απόψε να προσθέσω…. Πάμε για μια καινούργια αρχή!!!