Η πίστη και εμείς

Τι είναι η πίστη;

Κάποιοι θα πουν η πίστη στο Θεό, κάποιοι άλλοι η πίστη στον άνθρωπο και στις δυνατότητές του! Και τα δύο όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι πίστη! Και αυτή είναι που γεμίζει το είναι σου με δύναμη! Σε κάνει άτρωτο και σε γεμίζει ελπίδες!

Πολλοί συνδυάζουν την πίστη με τη θρησκοληψία, δεν είναι όμως πάντα έτσι! Έχω συναντήσει ανθρώπους στη ζωή μου, οι οποίοι είναι βαθιά ( υποτίθεται) θρησκευόμενοι, δηλαδή κοινωνούν συχνά… πηγαίνουν στις εκκλησίες… προσεύχονται… κρατούν νηστείες και όλα τα συναφή! Αλλά είναι τόσο μεγάλα καθάρματα που πραγματικά εκπλήσσεσαι όταν πέφτει η μάσκα και αποκαλύπτεται μπροστά σου η πραγματική φύση τους!

Από την άλλη έχω συναντήσει ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν σχέση με καμιά θρησκεία τουλάχιστον όχι πανηγυρικά…. Και είναι άγγελοι επί της γης! Κατά την άποψή μου, για να είναι κανείς καλός άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο να είναι θρησκόληπτος ή να πιστεύει σε κάποια θρησκεία! Επιπλέον, θεωρώ ότι κάθε θρησκεία και κάθε πίστη έχει τη δική της μοναδική αξία! Έτσι δεν με εμποδίζει να θεωρήσω καλό άνθρωπο κάποιον μουσουλμάνο ή κάποιον βουδιστή ή ακόμα και κάποιον άθεο!

Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι θρησκείες ή η πίστη στο Θεό είναι για τους αδύναμους ανθρώπους! Εγώ θα έλεγα ότι το κόλλημα με τη θρησκεία ίσως είναι ένα καλό βέλο ή μια καλή μάσκα για κάποιους! Η πίστη στην ύπαρξη και ισχύ του Θεού, πιστεύω ότι απλά μας κάνει καλύτερους ανθρώπους! Προσωπικά δεν με απασχολεί αυτό που λένε: τι ψυχή θα παραδώσεις! Ούτε με απασχολεί, για τώρα τουλάχιστον (στα ογδόντα μου δεν ξέρω), αν υπάρχει παράδεισος ή κόλαση! Ούτε κατά που θα καταταχθώ! Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το τώρα! Τώρα η πίστη στην ύπαρξη του Θεού με κάνει να νιώθω δυνατή και με κάνει να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος! Όχι για να αποκομίσω κάποιου είδους παράσημο σε αυτήν ή την άλλη ζωή αν υπάρχει! Αλλά για να νιώθω εγώ καλά με την πάρτι μου και με τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν!

Ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν την απόλυτη πίστη στο Θεό και δεν αγωνιούν για το αύριο! Που έχουν αποθέσει όλα τους τα προβλήματα σε Αυτόν και έχουν μια απίστευτη… μια αξιοζήλευτη ηρεμία στη ζωή τους! Μια ηρεμία που καθρεφτίζεται στο πρόσωπό τους! Πραγματικά τους ζηλεύω! Βλέπεις το πρόσωπό τους με ήρεμα χαρακτηριστικά, τις κινήσεις τους με απίστευτη χαλαρότητα… και αναρωτιέσαι αν παίρνουν χάπια! Έτσι απλά… γιατί εσύ…. εγώ… δεν μπορούμε να φτάσουμε στο επίπεδό τους! Φυσικά δεν αναφέρομαι στους τεμπέληδες και στους τύπους ¨δε βαριέσαι¨ και ¨έχει ο Θεός¨! Αναφέρομαι σε απόλυτα φυσιολογικούς ανθρώπους…. Οι οποίοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο… έχουν πετάξει την έννοια άγχος από τη ζωή τους!

Σίγουρα, αγαπητέ αναγνώστη, αναρωτιέσαι που το πάω και που θέλω τελικά να καταλήξω! Έπιασα ένα λεπτό θέμα σήμερα! Ένα θέμα που λέγεται πίστη! Που, πως και πόσο πιστεύει ο σημερινός άνθρωπος; Μήπως κυρίως στον εαυτό του; Μα και εμείς είμαστε μικροί θεοί! Άλλωστε ο Πανάγαθος μας έπλασε καθ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση! Μα μήπως κάποιες στιγμές λυγίζουμε και θέλουμε κάτι…. Κάποια βοήθεια…. Ένα στήριγμα από κάπου;

Μήπως δεν έχουμε αναρωτηθεί πως ¨φυτρώνουν¨ άνθρωποι γύρω μας όταν τους έχουμε πραγματικά ανάγκη; Μήπως δεν έχουμε αναρωτηθεί το…. ¨μα γιατί σε μένα όλα Θεέ μου¨….. μήπως δεν έχουμε αναρωτηθεί…. Πως ένα πρόβλημα που μας βασάνιζε καιρό, λύθηκε χωρίς να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι; Κάποιοι ίσως το ρίξουν στη μοίρα… κάποιοι άλλοι θα πουν η τύχη! Μα ποιος είναι αυτός που κινεί τα νήματα της μοίρας…. Και ποιος προκαλεί τη δική μας τύχη;

Κάποτε είχα μια συζήτηση με μια κυρία, η οποία μου είπε το εξής:

-      Μη βασανίζεις άλλο το μυαλό σου! Δώσε το πρόβλημά σου στο Θεό και αυτός θα σου το λύσει! Όμως όχι το μισό πρόβλημα!

-      Τι ακριβώς εννοείς; τη ρώτησα.

-      Αν μου δώσεις μια τσάντα… έτσι για δώρο! Δεν θα μου τη δώσεις ολόκληρη;

-      Μα φυσικά, της απαντώ.

-      Ναι, αλλά θα υποσχεθείς ότι δεν θα κρατάς το λουρί της τσάντας!

Πραγματικά αδυνατούσα να την καταλάβω! Έπειτα μου είπε:

-      Όταν δίνεις το πρόβλημά σου στο Θεό… σταματάς και να το σκέφτεσαι! Και θα δεις ότι σε λίγο καιρό…. Θα λυθεί από μόνο του!

Εντυπωσιάστηκα με τη σιγουριά της! Μα η λογική μου αδυνατούσε να συμφωνήσει μαζί της! Όμως το ήρεμο πρόσωπό της, το καθαρό βλέμμα της, πραγματικά με προβλημάτιζε! Η αλήθεια είναι ότι τη ζήλευα για αυτό.

Εν πάση περιπτώσει, κάποια στιγμή στη ζωή μου αντιμετώπισα ένα πρόβλημα που μου ήταν αδύνατο να το λύσω! Έφαγα αρκετές ώρες σκέψης… έχασα αρκετές βραδιές ύπνου… μα μάταια! Κάποια στιγμή, μη έχοντας άλλες δυνάμεις, εγκατέλειψα τις προσπάθειες! Σε μια στιγμή απελπισίας αναφώνησα:

¨Θεέ μου! πάρε το πρόβλημα και κάντο ότι θες! Κουράστηκα πια! Νισάφι!¨

Πέρασε ο καιρός… ήρθαν άλλα προβλήματα και το μέγα πρόβλημα αναγκαστικά πέρασε πίσω! Έκανα μέρες να το σκεφτώ, όχι γιατί δεν ήθελα, απλά με προβλημάτιζαν άλλα πράγματα! Κάποια στιγμή…. Το πρόβλημα λύθηκε μόνο του! Χωρίς να κάνω το παραμικρό! Όταν ανακάλυψα ότι η λύση ήρθε σαν από μηχανής θεός… όπως στις αρχαίες τραγωδίες… πραγματικά δεν είχα λόγια μα ούτε και λογική εξήγηση! Η λογική μου ήταν ένα μάτσο σκουπιδάκια!!! Ένα τίποτα! Έβλεπα πασιχαρής το νερό να τρέχει στο αυλάκι! Ώσπου σαν κεραμίδα μου ήρθαν στο νου τα λόγια της κυρίας!!! Και αναφώνησα: Θεέ μου και τα πλάνα σου!!!

Έκανα καιρό να το εμπεδώσω…. Έκτοτε συνηθίζω να το κάνω για τα πολύ σοβαρά προβλήματά μου! έχω φιλοσοφήσει αρκετά το θέμα! Με το δικό μου μυαλό και με τις δικές μου εμπειρίες! Και έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:

Όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, συμβαίνουν για κάποιο λόγο! Είτε για να δοκιμάσουν τις αντοχές μας, την πίστη μας αν θέλετε, είτε για να μας κάνουν δυνατότερους ανθρώπους…. Είτε για να εκτιμήσουμε καλύτερα αυτά που έχουμε!

Σήμερα ευχαριστώ το Θεό για όλες τις φάπες που μου έδωσε! Γιατί νομίζω ότι μου έδωσαν ατσάλινα νεύρα…. Γαϊδουρινή υπομονή….. Δυνατά πόδια… καρδιά γεμάτη αγάπη…. Με έκαναν να κοιτώ τους ανθρώπους γύρω μου και να τους νοιάζομαι!!! Είμαι ένας άνθρωπος που πέρασε πολλά! Μα σήμερα…. Μετά από όλα αυτά έμαθα να εκτιμώ τη στιγμή…. Να ζω για το τώρα…. Έμαθα τι θα πει ευτυχία και ποια είναι η γεύση της! Ξέρεις…. Όταν τα έχεις όλα είναι αδύνατο να νιώσεις την ευτυχία! Γιατί η ευτυχία για να έρθει θέλει κόπο! Και όταν έχεις πιάσει πάτο…. Όταν έχεις βρεθεί στο μαύρο βυθό της θάλασσας…. Και καταφέρεις να ξαναβγείς στην επιφάνεια ….. είναι απίστευτη ευτυχία το να αναπνέεις ξανά τον καθαρό αέρα!!! Είναι απόλυτη  η ευτυχία να ξανααντικρίζεις τον ήλιο… το φως!!!

Ευχαριστώ το Θεό μα και τους ανθρώπους που γεμίζουν φως τη ζωή μου! που με κάνουν να γελώ!! Που μου χαρίζουν την πολυπόθητη ηρεμία! Τίποτα πια δε θυμίζει το μαύρο βυθό! Έχω ανέβει στο καράβι της ζωής και αρμενίζω στα γαλάζια νερά!

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του είναι ανικανοποίητος! Μα κάθε μας επιτυχία μας χαρίζει ευτυχία μόνο όταν κουραστούμε για δαύτην! Τέλος, ο Θεός κανέναν δεν αφήνει! Εμείς είμαστε λιγόψυχοι και τα θέλουμε ΌΛΑ και ΤΩΡΑ!! Ας μάθουμε να εκτιμούμε το τώρα και όσα έχουμε σήμερα! Αύριο είναι μια καινούργια μέρα…. Ο Θεός για μένα και η ζωή  για κάποιους άλλους, μας χαρίζουν όσα μας χρωστάνε! Και όσοι κοπιάζουν αμείβονται!!

Η καινούργια μέρα έρχεται…. Άραγε ποιο είναι το πλάνο σου για μένα; Ποιο είναι το πρότζεκτ και ποιοι οι όροι για την επιτυχή έκβασή του; Ότι και να έρθει… καλοδεχούμενο! Άλλωστε συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια…. Μα και στις όμορφες λιακάδες πια!!!