Η καρδιά

Σε ερώτηση μιας πολύ καλής μου φίλης….. «τι πονάει περισσότερο, το να ανοίξεις την καρδιά σου σε κάτι καινούργιο ή να τη σπάσεις πάλι από έναν δύσκολο χωρισμό;» θέλησα να της απαντήσω λίγο… πιο αναλυτικά! Μιας και εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να «ζιπάρω» τις απόψεις μου, τις σκέψεις μου.

Ας μπούμε όμως στο θέμα… τι πονάει περισσότερο;

Κάθε φορά που σπάμε τα μούτρα μας… κάθε φορά που μετράμε μια ακόμα «αποτυχία» στις σχέσεις μας (τα εισαγωγικά στην αποτυχία θα τα εξηγήσω αργότερα), κάθε φορά που μαζεύουμε τις βαλίτσες της ψυχής μας από μια σχέση, ένα γάμο… κάθε… μα  κάθε φορά, υπάρχει ένα κάποιο διάστημα που μένουμε κλειδαμπαρωμένοι στον εαυτό μας. Μετράμε τα λάθη μας, κάνουμε αυτοκριτική… ορκιζόμαστε ότι: « εγώ ποτέ ξανά! Εγώ δεν θα ξαναερωτευθώ, δεν θα ξαναδοθώ ολοκληρωτικά σε καμιά γυναίκα… σε κανέναν άντρα!.... εγώ δεν θα ξανακάνω σχέση, θα μονάσω…. Όχι! Ποτέ ξανά! Δεν θα ξαναφήσω κανέναν να με πληγώσει! ΟΧΙ!»

Μπλα… μπλα…. Μπλα…

Κάθε φορά που ακούω τα παραπάνω λόγια από φίλους… η απάντησή μου είναι: «ναι, καλά! Ό,τι πεις!» άλλωστε τι άλλο μπορείς να πεις σε κάποιον, που ακόμα προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές του;  ή έστω τον πληγωμένο του εγωισμό; Να του πεις ότι θα ξαναερωτευθεί και ότι θα την ξαναπάθει; Ότι μπροστά στον έρωτα… όλοι χτυπάμε προσοχή μαζί με κάτι ταχυκαρδίες… που δεν τις  είχαμε πριν;

Για να πιάσουμε λοιπόν το «άνοιγμα»……

Μια καινούργια γνωριμία… μια γλυκιά αναστάτωση… κάτι ανεπαίσθητα κοκκινίσματα… λίγο τραύλισμα στην ομιλία… ουπς! Κάτι συμβαίνει!!!!

Και αρχίζει η συνείδηση! Ανάβει όλα τα κόκκινα αλαρμ του οργανισμού σου…. Ακούγονται σειρήνες από παντού… κόκκινες φωτεινές ενδείξεις ανάβουν παντού: «ΚΙΝΔΥΝΟΣ»!

Εκτός όλου του οπτικοακουστικού υλικού… αρχίζει η συνείδηση το λογύρδιό της! «καλά, ακόμα μυαλό δεν έβαλες; Μα θα πληγωθείς ξανά! Μα θα κλαις και θα χτυπιέσαι και πάλι….μπλα… μπλα…»

Και εσύ; απαντάς…. «δε με νοιάζει»

Και ανοίγει η καρδιά σαν το τριαντάφυλλο στις σταγόνες της βροχής….

Μα ανοίγει γιατί θέλει να γευτεί… θέλει να νοιώσει… καιρό τώρα την είχες βάλει στο ψυγείο! Ανοίγει σε κάτι καινούργιο… κάτι που μυρίζει φρέσκο φρούτο… είναι δύσκολο να αντισταθείς… μα φυσικά…. Έρωτας, είναι η αιτία!

Το λοιπόν…. Πονά κανείς όταν ερωτεύεται; Πονά κανείς όταν φλερτάρει; Πονά κανείς όταν ακούει λόγια αγάπης;… Όταν παθιάζεται;

Μα…. Για να τα ζήσεις φίλη/ φίλε μου όλα αυτά…. Πρέπει να σκοτώσεις τα φαντάσματα του παρελθόντος! Οκ! Πέρασες τόσο καιρό να κλαις την άτιμη τη μοίρα σου! «έμαθες» το μάθημά σου…. «δεν θα ξανακάνεις τα ίδια λάθη» …… μα φτάνει! Αν δεν εμπιστευτείς ξανά τους ανθρώπους, αν δεν αγαπήσεις ξανά, αν δεν αφεθείς… να νοιώσεις… να γελάσεις σαν μικρό παιδί!! Αν δε χαρίσεις ξανά την καρδιά σου… χωρίς φόβο και πάθος… τότε…. Καλύτερα κλείσε μια θέση σε ένα μοναστήρι….. κλείσε τα παντζούρια του σπιτιού σου και περίμενε πότε θα επέλθει ο φυσικός σου θάνατος! Γιατί φιλαράκι μου… με κλειδαμπαρωμένη καρδιά…. Έχεις πεθάνει και απλά δεν το έχεις καταλάβει!!!!

Και τώρα πάμε στο «σπάσιμο»…..

Εντάξει… την ξανάνοιξες την καρδιά σου… τη χάρισες… το έζησες με πάθος… μα δεν είχε την κατάληξη που ονειρευόσουν! Και τώρα πονάς! Και κλαις… και ξανά τα μαύρα… Ε, και;

Το να πονάς σημαίνει ότι ζεις! Αισθάνεσαι! Δεν είσαι αναίσθητος, δεν είσαι χλιαρός! Δεν μπορώ τους χλιαρούς και κρύους ανθρώπους! Αυτούς που τίποτα δεν τους αγγίζει! Προτιμώ αυτούς που για το παραμικρό πέφτουν στα πατώματα! Γιατί οι τελευταίοι είναι αυτοί που θα σηκωθούν και θα συνεχίσουν τη ζωή με μεγαλύτερο ενθουσιασμό και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δύναμη! Γιατί αυτοί ζουν τη ζωή τους μέχρι το μεδούλι! Γιατί νοιώθουν τα πάντα! από την απόλυτη χαρά μέχρι τον απόλυτο πόνο!

Τελικά φίλη μου…. τι πονάει περισσότερο; Τι φοβάσαι περισσότερο;

Κάποιοι συνηθίζουν να λένε: «χαράμισα τόσα χρόνια μαζί του/της» και αναρωτιέμαι… προς τι τόση κακία; Μήπως τόσα χρόνια δεν περνούσες καλά; Ε, αν δεν περνούσες… φταις εσύ, που κρατούσες μια σχέση, η οποία δε σε κάλυπτε! Αλλά… στο χωρισμό, γινόμαστε πικρόχολοι και κακοί! Ξεχνάμε τις όμορφες στιγμές… και για να επιβιώσουμε στον πόνο… θυμόμαστε μόνο τις άσχημες στιγμές!!!

Κάποιοι άλλοι λένε: «είχα μια ακόμα αποτυχία στη ζωή μου… μια αποτυχημένη σχέση!» και αναρωτιέμαι… γιατί είναι αποτυχημένη; Γιατί δεν κατέληξε σε παπά και κουμπάρο; Γιατί δεν κράτησε «για πάντα»; γιατί;  Αναρωτήθηκες μήπως εσύ κάτι δεν έκανες καλά; Ή τα για τα πάντα φταίνε οι άλλοι;

Και πέραν της αυτοκριτικής…. Γιατί πρέπει να θεωρήσω κάτι ως αποτυχία… αφού για να χωρίσω σίγουρα αυτή η σχέση δεν με κάλυπτε πλέον… δεν περνούσα καλά… στο κάτω-κάτω… δεν ήμουν πια ερωτευμένος…. Γιατί, λοιπόν, απέτυχα; Δε νομίζεις ότι ο χαρακτηρισμός «αποτυχία» είναι αταίριαστος;

Βέβαια αν θες να αισθάνεσαι αποτυχημένος… δικαίωμά σου! Αν σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα… δε θα σου το χαλάσω εγώ!!!

Σε αντίθεση….

Θα πρέπει να κρατήσεις τις όμορφες στιγμές…. Να τις βάλεις σε ένα όμορφο κουτί… να βάλεις μια όμορφη κορδέλα πάνω του… και να το τοποθετήσεις σε μια θέση στην καρδιά σου…. Σε μια τέτοια θέση που αξίζει στον έρωτα που έζησες!

Μαζί με το κουτί… κλείνεις και αυτό το κεφάλαιο της ζωής σου! Και με το κεφάλι ψηλά… με την καρδιά ανοιχτή σε όλα… προχωράς μπροστά… περιμένοντας… αυτό που σου αξίζει! Γιατί πίστεψέ με! Αξίζεις πολλά!

Εν κατακλείδι….

όταν ανοίγεις την καρδιά σου... την ανοίγεις σε κάτι καινούργιο... έρωτας μυρίζει! έτσι λοιπόν.... όσο και να φοβάσαι.... του έρωτα το φως και η μυρωδιά του φρέσκου, του καινούργιου σε τραβάνε! τραβάς κατά κει... βλέπεις το τυρί.... σαν πεινασμένος που είσαι.... πας στην αρχή δειλά... αλλά στην πορεία όλο και ξεθαρεύεις! μα.... δε βλέπεις τη φάκα!!!! και κάποια στιγμή... όταν έχεις φάει λίγο από το τυράκι και σου αρέσει... και όλο και αφήνεσαι..... ακούς ένα γκτουκ! και σκοτεινιάζει το σύμπαν... και καλά άμα σε πιάσει λίγο στην ουρίτσα..... άμα σου διαλύσει το κεφάλι τι γίνεται;

Εν πάσει περιπτώσει.... εμένα μου αρέσει και το άνοιγμα της καρδιάς και το σπάσιμο της καρδιάς! γιατί στη ζωή αν δεν τα ζήσεις όλα με πάθος... όλα μέχρι το μεδούλι... τίποτα δεν έχει αξία! δεν μπορώ τα χλιαρά! και ας έρθει ξανά το άνοιγμα και ξανά το σπάσιμο.... καρδιά είναι αυτή.... αντέχει!!! στο κάτω - κάτω.... αυτή είναι η δουλειά της! να αντέχει και να αγαπά!

Ζήσε τη ζωή σου με πάθος, γιατί αλλιώς θα ζεις μια ζωή μισή!