Αφανείς ήρωες!

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι… λένε κάποιοι….

Κάποιοι άλλοι λένε πως είναι ένα ταξίδι…. Άλλοι ότι είναι μια πρόκληση… εσείς ίσως να έχετε κάποια άλλη ιδέα! Εμένα μου ταιριάζει η άποψη ότι η ζωή μοιάζει με ένα ταξίδι!

Ένα ταξίδι με τρένο…. Σταματά σε πολλούς σταθμούς, κάποιοι ανεβαίνουν και κάποιοι κατεβαίνουν! Άλλοι σου πιάνουν την κουβέντα… μερικούς τους απαντάς μονολεκτικά, ενώ άλλοι σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά…. Και προσπαθείς εσύ να τους προσεγγίσεις! Κάποιοι μένουν μαζί σου… στο ίδιο τρένο, στο ίδιο βαγόνι… για πολύ καιρό! Κάποιοι… απλά κατεβαίνουν στην επόμενη στάση… και θεωρείς… εντελώς βλακωδώς ότι δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στο ταξίδι…. Σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή!

Κάποια στιγμή…. Αφιερώστε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας και αναρωτηθείτε… πόσες ζωές επηρεάσατε με την παρουσία σας… πόσα πράγματα άλλαξαν γιατί απλά υπήρξατε στο σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή! Μήπως είσαστε και εσείς…. Ένας αφανής ήρωας; Για κάποιον; Για κάποιους;

Κάποτε…. Μια γυναίκα ήταν στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης… ήταν έτοιμη να καταρρεύσει… ζούσε στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας…. Στο μυαλό της στριφογύριζε μια σκέψη… ολοένα και πιο δυνατή… ολοένα και πιο έντονη! Να κάνει το βήμα, να βγει στο μπαλκόνι και να δώσει μια… να γλυτώσει από το υποτιθέμενο μαρτύριό της! Βάζω υποτιθέμενο γιατί μια επίσκεψη την έκανε να αναθεωρήσει τα πάντα! Μια γυναίκα την επισκέφθηκε… χωρίς προειδοποίηση, χωρίς να γνωρίζονται και της έδωσε μια άλλη οπτική γωνία για το «μαρτύριο»! αυτή η άγνωστη γυναίκα έσωσε τη ζωή μιας άλλης, χωρίς η ίδια να το μάθει ποτέ! Απίστευτο; Και όμως! Κάποτε μου εκμυστηρεύτηκε η παραλίγο αυτόχειρας την παραπάνω ιστορία!

Ένα ακόμα παράδειγμα; Και αυτό πραγματική ιστορία!

Ένας άντρας ρωτά τη συνάδελφό του, αν ενδιαφέρεται να αγοράσει ένα οικόπεδο στη Χαλκιδική… πες… πες… έφτασε στο λόγο που ήθελε να το πουλήσει! Η γυναίκα του, προκειμένου να κάνει παιδιά, έπρεπε να εγχειριστεί και μετά να κάνει εξωσωματική! Η συνάδελφος τον ρώτησε γιατί δεν προβαίνει σε μια υιοθεσία αντί να κάνει όλη αυτήν τη διαδικασία, η οποία είχε και αμφίβολη επιτυχία. Να μην μακρηγορώ…. Χάρη σε αυτήν τη συζήτηση… ένα παιδάκι βρήκε γονείς και ζει σε ένα σπίτι με αγάπη και ζεστασιά!

Θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν πρόκειται για προσωπικές ιστορίες, δηλαδή δεν αφορούν εμένα. Απλά έτυχε κάποια στιγμή να τις ακούσω. Βέβαια υπάρχουν δεκάδες άλλες, αλλά νομίζω ότι καταλάβατε τι θέλω να σας μεταφέρω.

Να σας πω και μια δική μου!

Όταν πήγαινα στη σχολή μου, κάπου στα 18 μου… έτρεχα να προλάβω το αστικό… μόλις έφτασα στην πόρτα… γλίστρησα… το λεωφορείο ξεκίνησε… και εγώ βρέθηκα για ελάχιστα δευτερόλεπτα στο δρόμο τους. Ευτυχώς… δύο αφανείς ήρωες της δικής μου ζωής… με άρπαξαν από τα χέρια και μου έσωσαν τη ζωή! ναι! Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν αυτοί οι δυο δεν είχαν μπει λαθρεπιβάτες στο τρένο μου εκείνη τη στιγμή! Εύχομαι να είναι καλά και οι δύο και είναι μια ευκαιρία να τους ξαναπώ ένα θερμό «ευχαριστώ»!

Σκεφτείτε για λίγο…. Τι κάνατε στη ζωή σας… πόσοι άνθρωποι μπήκαν στο τρένο σας για κάποιο λόγο… αλλά την κατάλληλη στιγμή; Τι θα κάνατε στην προκειμένη χωρίς αυτούς τους ανθρώπους; Δεν αναρωτιέστε τώρα… που πήγαν όλοι αυτοί; Μήπως ήρθαν και έμειναν στο τρένο, τόσο ώστε να επιτελέσουν κάποιο σκοπό; Κάποιο σχέδιο; Και μόλις η αποστολή τους τελείωσε… απλά κατέβηκαν στον επόμενο σταθμό και δεν τους ξαναείδατε; Μήπως κάποιοι από αυτούς… ήταν οι αφανείς ήρωες της ζωής σας;

Πιστεύω πως κάθε καινούργια γνωριμία, κάθε συνάντηση… δεν γίνεται εντελώς τυχαία! Κάθε άνθρωπος με την παρουσία του επηρεάζει τη ζωή μας. Μια κουβέντα, μια συμβουλή… μια βοήθεια την κατάλληλη στιγμή. Κάποιοι θα μας βοηθήσουν και με την απαράδεκτη συμπεριφορά τους! γιατί άραγε; Για να μας ταρακουνήσουν; Να μας δείξουν τι είναι λάθος και τι σωστό; Ή για να μας πληγώσουν και να πάρουμε ένα μάθημα από αυτούς!;

Κλείνοντας για σήμερα….

Απευθυνόμενη κυρίως σε αυτούς που αισθάνονται αποτυχημένοι… σε αυτούς που αισθάνονται μόνοι και ότι είναι «ένα μεγάλο μηδενικό», θα τους ζητήσω μόλις τελειώσουν την ανάγνωση να κάνουν ένα back up της ζωής τους και να αναρωτηθούν νοερά πως θα ήταν οι ζωές όλων των ανθρώπων που πέρασαν από το τρένο τους, χωρίς την παρουσία τους.

Κάποτε κάποιος είπε: «καλύτερα να μην είχα γεννηθεί»

Όμως η συνείδησή του τον πυροβόλησε με όλα όσα είχε κάνει…. Κάποιον τον γλύτωσε από ένα ατύχημα στο δρόμο… κάποιον άλλον του βρήκε δουλειά… κάποιον τον βοήθησε να περάσει την τάξη! Τι σημασία έχει αν δεν άκουσε ποτέ το «ευχαριστώ», σημασία έχει πως όλα όσα έκανε κάποια στιγμή τα βρήκε μπροστά του, δηλαδή… κάποτε γλύτωσε αυτός από τρακάρισμα, χρειάστηκε βοήθεια…

Για αυτό λοιπόν… η παρουσία όλων σας μας είναι πολύτιμη! Μπορεί να μη γίνατε ή να μη γίναμε ήρωες και διάσημοι… μπορεί να μην αλλάξαμε τη ρότα αυτού του κόσμου…. μα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κάποιους τους επηρεάσαμε, κάποιους τους αλλάξαμε τη ζωή! είμαστε όλοι λίγο – πολύ… οι αφανείς ήρωες για κάποιους άλλους! Όπως και εμείς έχουμε τους δικούς μας!

Η ευγνωμοσύνη για αυτό που είμαστε και για αυτά που ζήσαμε είναι φάρμακο για τη μελαγχολία και μεγαλείο ψυχής!

Σκεφτείτε το!

Για τους αφανείς ήρωες της ζωής μου! γιατί τους φανερούς, τους ξέρω και τους ευγνωνομώ για την παρουσία τους στη ζωή μου!